|
Ferrari – włoska marka samochodów sportowych. Przedsiębiorstwo założone w 1947 roku przez Enzo Ferrari obecnie należy do koncernu Fiata. W ramach grupy Fiat znajduje się w podgrupie Ferrari Maserati, która jest niezależna konstrukcyjnie od pozostałych marek koncernu. Siedziba przedsiębiorstwa znajduje się w Maranello we Włoszech. Zdaniem miłośników marki, prawdziwe Ferrari powinno być pomalowane na czerwono. Wzięło się to ze zwyczaju założyciela, który malował swoje samochody wyścigowe na tzw. rosso corsa. Do dziś jest najpopularniejszy wśród samochodów Ferrari, mimo że oficjalnym kolorem jest kanarkowy żółty - giallo modena, taki jak ten w tle znaczka Ferrari, przejęty przez założyciela z herbu miasta Modena, w którym się urodził.
Historia firmy
Enzo Ferrari od 1929 roku prowadził stajnię wyścigową o nazwie Scuderia Ferrari i osiągał znaczne sukcesy w wyścigach samochodowych. 1947 - model Ferrari 125 S z silnikiem 1,5 litra V12 (12 cylindrów).
Wozy cywilne Ferrari, produkowane od 1947 roku, znane ze swego wyszukanego stylu z domu Pininfarina, były i są symbolem luksusu. Ferrari korzystał również z designu innych projektantów, a mianowicie byli to Scaglietti, Bertone i Vignale.
Stosunkowo niewielkie silniki 8- i 12-cylindrowe w układzie V, odznaczające się wysokimi osiągami oraz specyficznym brzmieniem, dobre osiągi i piękny wygląd czynią wozy Ferrari obiektem pożądania.
Od wielu lat głównymi konkurentami marki Ferrari są produkty Porsche i Lamborghini.
W 2002 roku, kiedy sytuacja przedsiębiorstwa nie miała się najlepiej, Fiat (główny udziałowiec Ferrari) sprzedał 34% akcji bankowi Mediobanza za 768 mln USD. We wrześniu 2006 roku Fiat odkupił 29% akcji i obecnie posiada 85% udziałów. 10% należy do syna Enzo Ferrariego, a pozostałe 5% w 2005 roku odkupił Mubadala Development od banku Mediobanza.
Logo
Logo firmy pochodzi z emblematu, jaki miał na swoim samolocie pilot myśliwski z I wojny światowej, Francesco Baracca. Enzo Ferrari, będący pod wrażeniem jego umiejętności, użył tego samego symbolu - czarnego rumaka, stojącego na dwóch tylnych nogach. Takiż koń jest też uważany za symbol szczęścia pochodzący z Włoch.
Supersamochody Ferrari
250 GTO - 1962-1964 - silnik: V12, 3.0 dm3, ok. 280 km/h, ok. 6,2 sek. do 100 km/h; wyprodukowano 39 egzemplarzy, gdzie początkowo zakładaną liczbą było 100 sztuk. Niestety ze względu na ich skomplikowaną konstrukcję i wysokie koszty produkcji ostatecznie Enzo nie wykonał zamierzonego planu. Przekonywał również władze, że zgodnie z tym, jak on rozumie regulacje, 250 GTO jest po prostu wersją 250 GT SWB, który już miał wówczas homologację. W końcu decydenci, którzy nie byli szczęsliwi, gdyby wyścigi Grand Prix odbywały się bez udziału Ferrari, poddali się. Tak więc w 1962 r. model, który początkowo określono jako wyścigową wersję 250 GT berlinetta, dostał swoje "O" i stał się legendarnym 250 GTO.
Modulo - 1970 (prototyp) - silnik: V12 5.0 dm3, 550 KM, wyprodukowano 1 prototyp. Jest to koncepcyjny supersamochód, w którym osiągi są nieznane.
288 GTO - 1984-1986 - silnik: turbodoładowany V8, 2.8 dm3, 400 KM, 306 km/h, ok. 4,7 sek. do 100 km/h; wyprodukowano 272 egzemplarze. Kolejny samochód, który wpadł w stare koleiny filozofii Enzo: nic nie jest ważniejsze niż moc. Nowy 288 GTO dysponował potężną mocą. Kiedy wchodził na rynek, miał silnik o największej mocy oferowanej przez Ferrari samochodowi drogowemu i utrzymywał tę pozycję aż do momentu pojawienia się F40. Jego silnik o ogromnej średnicy cylindrów i krótkim skoku tłoków został zaprojektowany jako szybkoobrotowy o najlepszych osiągach przy maksimum obrotów. Kabina była tapicerowana ze skórzanymi fotelami i odpowiednimi dywanami na podłodze. Była przestrzenna i zapewniała doskonałą widoczność we wszystkich kierunkach i, chociaż 288-ka była szersza i dłuższa od 328-ki, była nadal dosyć kompaktowym autem jak na wcześniejsze standardy.
F40 - 1987-1992 - silnik: turbodoładowany V8, 3.0 dm3, 478 KM, 324 km/h, 4,1 sek. do 100 km/h; wyprodukowano 1315 egzemplarzy.
F50 - 1996-1997 - silnik: V12, 4.7 dm3, 520 KM, 325 km/h, 3,7 sek. do 100 km/h; wyprodukowano 400 egzemplarzy z czego 1 znajduje się w Gallerii Ferrari.
F50 GT - 1997 - silnik: V12, 4.7 dm3, 750 KM, ok. 385 km/h, 2,9 sek. do 100 km/h; wyprodukowano tylko 3 egzemplarze.
Enzo - 2002-2004 - silnik: V12, 6.0 dm3, 660 KM, ok. 350 km/h, 3,65 sek. do 100 km/h; wyprodukowano 400 egzemplarzy, (349 + 50 seryjnych + 1, z którego dochód powędrował na rzecz ofiar dotkniętych powodzią w Azji). Nazwa modelu pochodzi od imienia założyciela marki, choć używane też jest określenie F60 (jako następca F40 i F50).
FXX - 2005- silnik: V12, 6.3 dm3, 812 KM, 370 km/h, 2,8 sek. do 100 km/h; wyprodukowano 31 egzemplarzy. Bez prawa do rejestracji i poruszania się w ruchu publicznym.
Skrót "F" oznacza Ferrari a liczby 40 i 50 to rocznice założenia przedsiębiorstwa produkującego samochody seryjne, jakie Ferrari świętuje, co 10 lat budując pojazdy o nieprzeciętnych osiągach i wyrafinowaniu technicznym. Najnowszy model limitowanej serii Ferrari nazwano FXX, ponieważ początkowo planowano montaż jedynie 20 sztuk. Ostatecznie, 31 najbardziej lojalnych klientów Ferrari otrzyma swój egzemplarz.
W 2007 roku miał zostać oficjalnie pokazany model F60. Miał on kontynuować tradycje Ferrari budowania samochodu wyczynowego co 10 lat oferując klientom najnowsze technologie, najlepsze materiały i osiągi na poziomie Formuły 1. Okazuje się że firma Ferrari wstrzymała się z tym pomysłem.
Obecnie produkowane modele
Ferrari 612 Scaglietti (od 2004)
Ferrari 599 GTB Fiorano (od 2006)
Ferrari California (od 2009)
Ferrari 458 Challenge (od 2010)
Ferrari 458 Italia (od 2009)
Ferrari 599 GTO (od 2010)
Historyczne modele
Ferrari 125 S
Ferrari 159 S
Ferrari 166 S
Ferrari 166 Inter
Ferrari 195 S
Ferrari 195 Inter
Ferrari 340 America
Ferrari 340 MM
Ferrari 340/375 MM
Ferrari 212 Export
Ferrari 212 Inter
Ferrari 342 America
Ferrari 225 S
Ferrari 250 S
Ferrari 375 America
Ferrari 375 MM
Ferrari 375 Plus
Ferrari na małym i dużym ekranie
Już od dawna samochody Ferrari używa się przy kręceniu wielu światowej sławy produkcji, ale auta były też pokazywane w znanym telewizyjnym serialu Miami Vice, gdzie występowały 2 modele:
w pierwszym i drugim sezonie czarne Ferrari Daytona,
w późniejszych białe Ferrari Testarossa.
Daytona z serialu była tak naprawdę repliką zbudowaną na bazie Chevroleta Corvette, a biała Testarossa została podarowana przez Ferrari, aby w coraz popularniejszym serialu grało prawdziwe auto.
W 2006 roku, w pełnometrażowym filmie Miami Vice reżyserii Michaela Manna, główny bohater poruszał się w samochodzie Ferrari, tym razem był to F430 Spider.
Również w serialu Magnum można było podziwiać czerwone Ferrari 308GTS.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
Dział motoryzacja 
