Narciarstwo Zimowa aura sprzyja wypadowi w góry, warto zabrać ze sobą narty. Baza narciarska w Polsce jest obecnie bogata i umożliwia łatwe uprawianie tej formy wypoczynku. Poznajmy popularne ośrodki wczasowe. Snowboard ...

Narciarstwo

Narciarstwo to jeden z najbardziej lubianych i najczęściej uprawianych sportów zimowych, zarówno w Polsce, jaki i na świecie, uprawianych indywidualnie jak i rodzinnie. Stanowi również świetny sposób integracji w ramach korporacji. Na popularność tego sportu wpływa wiele czynników. Przyjemność z swobodnej jazdy, szybkość pokonywania terenu, wiatr, często adrenalina, zdrowa aktywność to tylko kilka z nich. Co roku można zaobserwować liczne rzesze pasjonatów nadciągających na stoki narciarskie. Sport ten jest również tym sportem, który potrafi skutecznie „zarażać”, raz spróbowany powoduje, że co roku odczuwamy potrzebę jego uprawiania. Jak wspomniano powyżej uprawiają go osoby indywidualne jak i całe rodziny. Również przekrój tej społeczności jest różnorodny. Od lekarzy, prawników osób trudniących się wolnymi zawodami po osoby z dużych miast oraz małych miejscowości. Jest to sport stosunkowo niedrogi. Sprzęt można kupić i mieć na własność przez wiele sezonów lub wypożyczyć. Do tego trzeba doliczyć koszt karnetu oraz ewentualnie koszt pobytu w ośrodkach narciarsko-wypoczynkowych. Będących już na stoku podobnie jak w innych sportach obowiązują pewne zasady, dekalog, którego celem jest zapewnienie bezpieczeństwa oraz uchwycenie wzajemnych relacji pomiędzy uczestnikami tej zabawy. Wbrew pozorom narciarstwo nie musi być sportem sezonowym, można go uprawiać cały rok. Narciarstwo to również cała otoczka z nim związana, czas odpoczynku, zabawy, integracji. Uczestnikami niej są osoby obsługujące wyciągi, dbające o bezpieczeństwo, instruktorzy jazdy czy personel obsługujący zakwaterowanie. Zapraszamy do dokładniejszego zapoznania się z tym sportem Grupa Media Informacyjne. Czytaj również dział Snowboard ...

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Krótka historia narciarstwa

Dziś narciarstwo to popularna dyscyplina sportowa i modny pomysł na spędzenie ferii. Nie zawsze jednak tak było. Nasi przodkowie drewniane deseczki wykorzystywali w codziennym życiu – do poruszania się i podczas polowania.

Praktyczne początki narciarstwa

Historia narciarstwa sięga epoki kamienia. Według niektórych źródeł deski jako środek usprawniający poruszanie się po śniegu wykorzystywali już ok. 9 000 lat temu mieszkańcy Azji Środkowej, głównie okolic Bajkału i gór Ałtaj. Za ojczyznę narciarstwa najczęściej jednak uznaje się Skandynawię. To tam znaleziono bowiem pierwsze rysunki naskalne dotyczące nart (datowane na ok. 5 000 – 3 000 lat temu i odkryte w Rødøy w Norwegii) oraz najstarszą z zachowanych nart (ok. 4 000 lat temu w miejscowości Hoting w Norwegii).

Początki narciarstwa są bardzo praktyczne i mają niewiele wspólnego ze sportową rywalizacją czy spędzaniem wolnego czasu. Nasi przodkowie deseczki przymocowane do stóp wykorzystują głównie do celów komunikacyjnych oraz w myślistwie. Pozwalają one bowiem na szybsze, łatwiejsze i wygodniejsze poruszanie się po śniegu.

Pierwsze, prymitywne modele nart

Bardzo prawdopodobne, że pierwsze narty zaczęto stosować w kilku regionach równocześnie. Ze względu na odmienne warunki klimatyczne, ukształtowanie terenu i potrzeby mieszkańców różniły się one nieco budową: kształtem, długością i proporcjami. W efekcie naukowcy wyróżnili trzy rodzaje nart:

- typ południowy, czyli narty krótkie, z wyżłobieniem na stopę (występowały od południowej Skandynawii na północy aż po Polskę na południu),
- typ arktyczny, czyli narty z wygiętymi ku górze końcami i wyłożone futrem, wyposażone w rzemienie do mocowania stopy (występowały w północnej Skandynawii i na Syberii),
- typ północy, czyli narty asymetryczne; różna długość nart wynikała z tego, że lewa i prawa deseczka spełniały odmienne role (występowały wyłącznie w rejonie Finlandii).

Początkowo do poruszania się na nartach wykorzystywano jeden kij. Służył on do kierowania i hamowania podczas zjazdów, pomagał się ślizgać po śniegu i zachować równowagę, a także służył jako broń, zwłaszcza podczas polowań.

Telemark i światowy boom na narciarstwo

Narciarstwo jako dyscyplina sportu zaczęło się rozwijać dopiero w XIX wieku. Wspomnieć tu należy przede wszystkim o norweskiej miejscowości Telemark. To właśnie tam powstały pierwsze narty zbliżone do współczesnych nart zjazdowych. Doskonalił je na przestrzeni blisko 50 lat lokalny stolarz Sondre Norhaim. To on wprowadził wiele ulepszeń, dzięki którym stopy zyskały solidne oparcie i nie zsuwały się z nart podczas skrętów. Po pierwsze, spopularyzował on nowy kształt narty: wyciętej na wysokości stopy i rozszerzonej przy końcach. Po drugie, udoskonalił wiązania, które w przeciwieństwie do początkowych rzemieni czy plecionek poprowadzone zostały wokół pięty buta.

W XIX wieku narciarstwo dociera do najdalszych zakątków świata, w tym do Ameryki Północnej, Australii i Nowej Zelandii. Po raz kolejny ważną rolę odgrywają tu Norwegowie. Wspomnieć w szczególności należy Fridtjofa Nansena, który w ciągu 39 dni w 1888 roku na nartach przemierzył Grenlandię.

Początki sportowej rywalizacji

XIX wiek okazał się przełomowy nie tylko dla sprzętu narciarskiego czy dla samego narciarstwa, które nabrało charakteru rekreacyjnego, ale też dał początek sportowej rywalizacji. Pierwszy bieg narciarski odbył się w 1843 roku w Tromsø. Zawodnicy mieli do pokonania 5 km. Nieco później, bo w 1868 w Christiani zorganizowano pierwsze zawody w skokach narciarskich. Co ciekawe, slalomy zjazdowe stanowiły jedynie dodatek do głównych rozgrywek i w kolebce narciarstwa nie cieszyły się zbyt dużym zainteresowaniem. Warto również odnotować, że czas początkowo nie był w ogóle brany pod uwagę. Ocenie poddawano jedynie styl zawodników.

Narciarstwo zjazdowe rozkwitło dopiero w krajach alpejskich, stąd też jego obecna nazwa – narciarstwo alpejskie. Zaczęło się od Matiasa Zdarskiego, zainspirowanego niezwykłą ekspedycją Fridtjofa Nansena. Czech postanowił sprowadzić na próbę parę nart z Norwegii. Niestety, bardzo szybko okazało się, że nie sprawdzają się one na alpejskich stokach. Końcem XIX wieku rozpoczął on swoje eksperymenty, najpierw z długością nart (ostatecznie za optymalną uznał 190 cm), a następnie z metalowymi wiązaniami. To on wprowadził również dwa kijki w miejsce jednego. Wprowadzone przez Zdarskiego ulepszenia sprawiły, że narty znacznie lepiej spisywały się na stromych stokach a równocześnie pozwalały na hamowanie czy kontrolę prędkości.

Rozwój ośrodków sportowych i pierwsze związki narciarskie

Początek XX wieku przynosi prawdziwy boom w narciarstwie. Następuje wyraźny podział na narciarstwo klasyczne i zjazdowe, powstają szkoły narciarskie, jak grzyby po deszczu wyrastają kolejne ośrodki sportów zimowych, m.in. głośny Lake Placid w Nowym Jorku.

W 1921 roku odbywają się pierwsze mistrzostwa kraju w narciarstwie zjazdowym. Podczas imprezy, którą zorganizowano w Wielkiej Brytanii, rozegrano dwie konkurencje: bieg zjazdowy i slalom. Pięć lat później narciarstwo oficjalnie uznano za dyscyplinę olimpijska, a w 1936 roku narciarstwo zjazdowe znalazło się w programie IO w Garmisch-Partenkirchen. OD 1967 roku zawodnicy rywalizują też w ramach Pucharu Świata FIS.

Narciarstwo klasyczne radziło sobie nieco lepiej. W 1924 roku w Chamonix zostaje zorganizowany Tydzień Sportów Zimowych. W ramach imprezy odbywa się również rywalizacja w narciarstwie klasycznym, jednak wyłącznie z udziałem mężczyzn (biegaczki na IO pojawiają się dopiero w 1952 roku). Francuski Tydzień Sportów Zimowych zyskuje rangę pierwszych Zimowych Igrzysk Olimpijskich.

W XX wieku powstają również oficjalne związki, stowarzyszenia, federacje o charakterze krajowym i międzynarodowym, których celem jest propagowanie narciarstwa.

Najwcześniej, bo w 1908 roku, powołany do życia zostaje Norweski Związek Narciarski. Dwa lata później powstaje Międzynarodowa Komisja Narciarska (CIS), której zadaniem jest stworzenie i wdrożenie w życie regulaminu obowiązującego zawodowych narciarzy. Podczas Tygodnia Sportów Zimowych (1924) CIS zostaje przekształcona w Międzynarodową Federację Narciarską (FIS).

Ewolucja sprzętu narciarskiego

Przez stulecia do produkcji nart wykorzystywano różne rodzaje drewna, głównie jesion i hikorę. Eksperymenty ze sprzętem koncentrowały się przede wszystkim na poprawie sterowności nart i zapewnieniu stopie stabilności. W efekcie modyfikacje dotyczyły długości i taliowania oraz zapięć. Pod tym względem bardzo istotne okazało się zastosowanie przez Mathiasa Zdarskiego pierwszych metalowych wiązań (1890). Z czasem zainteresowanie konstruktorów zaczęło się skupiać na materiale i na tym, jak poprawić wytrzymałość sprzętu. Początkowo eksperymentowano z nartami warstwowymi, jednak te rozklejały się po kilku zjazdach. Zupełnie nowy rozdział w historii sprzętu narciarskiego otwarło włókno węglowe i narty karbonowe, które w 1959 roku zaprojektowali Fred Langendorf i Art Molnar.

Narciarstwo w Polsce

W Polsce nart używano najprawdopodobniej od XVI wieku. Świadczy o tym wzmianka w dziele Sarmatiae Europeae descriptio z 1578 roku. Najpopularniejsze były karple, czyli krótkie deseczki (ok. 40-centymetrowe) połączone poprzecznymi deszczułkami, które do nóg mocowano zazwyczaj rzemieniami. Oprócz nich stosowano jeszcze narty ślizgowe i narty błotne. Najstarsze modele nart do Polski przywędrowały z Rosji, a wykorzystywali je głównie górale do poruszania się w głębokim śniegu.

Narty Barabasza

Zmiany klimatu, zwłaszcza dużo łagodniejsze zimy, sprawiły, że w XVIII wieku narty zniknęły z codziennego życia. Do łask powróciły dopiero wiek później, głównie za sprawą wielkiego propagatora narciarstwa, Stanisława Barabasza. W 1888 roku miał on samodzielnie zaprojektować i wykonać narty w oparciu o opowieści, jakie słyszał od jednego z syberyjskich zesłańców. Podobno zanim przeprowadził się do Zakopanego jazdy na nartach uczył się w rodzinnym Krakowie. Jednak tylko nocami, by nie narażać się na śmiech i drwiny ze strony przypadkowych przechodniów. Po osiedleniu się na Podhalu Barabasz zostaje dyrektorem Szkoły Przemysłu Drzewnego i rozpoczyna produkcję nart własnego pomysłu.

Do rozwoju narciarstwa turystycznego w Polsce przyczynili się również Mariusz Zaruski, słynny narciarz i żeglarz, Kazimierz Hamerling, Marian Małaczyński, Józef Schnaider, Marian Smoluchowski i Tadeusz Smoluchowski. Ta grupa sprowadzała jednak narty przede wszystkim ze Skandynawii. W 1904 roku do Polski zaproszono również Matiasa Zdarskiego, by przeprowadził pierwszy kurs jazdy na nartach.

W 1907 roku powstają Karpackie Towarzystwo Narciarzy oraz Zakopiański Oddział Narciarzy założony przez Stanisława Barabasza, Mariusza Zaruskiego i Mieczysława Karłowicza. Ich celem jest propagowanie narciarstwa na terenach górzystych. Rok później Roman Kordys pisze podręcznik „Narty i ich użycie”. W tym czasie organizowane są również pierwsze oficjalne zawody: biegi płaskie i terenowy bieg zjazdowy w Sławku oraz skoki we Lwowie.

W 1919 roku powołany zostaje do życia Polski Związek Narciarski, a 10 lat później w Zakopanem odbywają się pierwsze Międzynarodowe Zawody Narciarskie FIS. Bierze w nich udział 500 zawodników reprezentujących 15 krajów.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Na dobry początek

Zestaw pięciu ćwiczeń, które pozwolą ci korzystać bez wysiłku z ośnieżonych górskich tras. Większa przyjemność przy mniejszym ryzyku urazu. Przy-gotuj się do zimowego urlopu.

Narciarstwo zjazdowe czy biegowe to sporty wymagające dużego wysiłku od twojego ciała. Zwłaszcza, gdy na co dzień jesteś mało aktywna fizycznie. Jeśli przygotujesz się do zimowych wakacji, twoje ciało będzie gotowe na podjęcie wyzwania tras zjazdowych, a ty w pełni wykorzystasz szansę wypoczynku w ruchu na świeżym powietrzu. Nie będziesz się tak szybko męczyć, nie będziesz musiała zatrzymywać się, co chwila z powodu bólu mięśni, nie będziesz kompletnie wyczerpana w porze kolacji. A co najważniejsze, znacznie zmniejszy się niebezpieczeństwo wypadku. Utrzymywanie dobrej formy fizycznej to najlepszy sposób na zapobieganie urazom.

Najlepiej rozpocząć trening co najmniej na 6 tygodni przed wyjazdem na narty. Musisz wzmocnić mięśnie i stawy oraz poprawić ogólną wydolność organizmu. Wzmocnienie mięśni polecam wszystkim, nawet tym, którzy regularnie trenują, ponieważ jazda na nartach obciąża te mięśnie, z których nie korzystasz w codziennych warunkach.

Narciarze zjazdowi szczególnie potrzebują silnych mięśni nóg i pośladków, ale także mięśnie pleców i brzucha mocno pracują przy zjazdach slalomem. Praca nad utrzymaniem równowagi także powinna stanowić element treningu przygotowującego.

Przedstawione ćwiczenia pomogą ci osiągnąć potrzebną siłę. Jednocześnie musisz stopniowo poprawiać wydolność serca i układu krążenia. Szybki marsz, bieganie w spokojnym tempie, jazda na rowerze lub aerobik to formy aktywności, które doskonale spełnią tę rolę. Wybierz którąś z nich i stosuj ją na przykład jako rozgrzewkę. Szybki marsz i bieganie powinny trwać około 15 minut przez pierwsze dwa tygodnie. W czasie następnych trzech tygodni przedłużasz je do 30, a na koniec do 25 minut. Optymalnie jest wykonać trzy treningi aerobowe w tygodniu.

Opisane poniżej ćwiczenia imitują ruchy wykonywane na nartach, zwłaszcza technikę stosowaną przy skrętach. Jeśli podczas ćwiczeń będziesz wykorzystywać kijki do nart (pamiętaj o zabezpieczeniu spiczastych końców za pomocą korka lub kawałka gumy), trening będzie bardziej użyteczny. Traktuj ten program jak ogólne ramy postępowania. Sama dawkuj liczbę powtórzeń w zależności od twojej siły i wytrzymałości.

UGINANIE NÓG W KOLANACH

Stajesz w dużym wykroku i powoli uginasz w kolanie nogę wykroczną, rozciągając nogę zakroczną. Utrzymując tułów wyprostowany powoli się opuszczasz i unosisz, opierając dłonie na kijkach ustawionych przed sobą. Powtarzasz 4 razy, by następnie zmienić nogi szybkim przeskokiem. Wykonujesz 4 rozciągnięcia na drugiej nodze i znowu zmieniasz nogi. Powtarzasz po 5 razy dla każdej nogi.

SKOKI NA BOKI

W pozycji stojącej, nogi ugięte w kolanach, lewa stopa obciążona, opierasz się na kijku trzymanym w lewej ręce. Odbijasz się i skaczesz w bok, lądując na prawej stopie. Jednocześnie stawiasz kijek 20 cm przed stopą. Powtarzasz skok w lewo przenosząc cały ciężar na lewą stopę. Każdy skok wykonujesz łagodnie. Po odzyskaniu pełnej równowagi wykonujesz następny skok. Na początek powtarzasz 15 razy.

ROZCIĄGANIE I TURLANIE

Kładziesz się na plecach i delikatnie rozciągasz całe ciało i powoli przekręcasz się na lewy bok i na brzuch. Pozostajesz w tej pozycji przez trzy sekundy i powracasz do pozycji wyjściowej na plecach. Powtarzasz ćwiczenie przekręcając się drugi bok. Cały ruch musi się odbywać w spokojnym jednostajnym tempie. Na początek powta-rzasz obroty po 3 razy na każdy bok.

SKOKI ZE SKRĘTEM

W pozycji stojącej opierasz się na kijkach. Lekko uginasz nogi w kolanach i skaczesz skręcając nogi raz w lewo i raz w prawo cały czas utrzymując zgięcie w kolanach. Robisz 20 skoków z nogami lekko ugiętymi i 10 skoków z nogami mocniej ugiętymi w kolanach. Powtarzasz serię dwukrotnie. Starasz się skakać w wolnym tempie.

SKOKI SLALOMOWE

Na ziemi stawiasz przedmiot wysokości około 20 cm (na przykład kilka tomów encyklopedii). Stawiasz kijki przed sobą po obu stronach przedmiotu i opierasz się na nich. Następnie skaczesz nisko z jednej strony przedmiotu na drugą starając się lądować jak najbliżej przeszkody. Zacznij od 10-16 skoków. Gdy poprawisz zdolność utrzymywania równowagi, zwiększasz liczbę skoków od 10 do 16.

Ćwiczenie	Tydzień 1 i 2	Tydzień 3, 4, 5	Tydzień 6, 7, 8
1. uginanie nóg w kolanach	5 powtórzeń na każdą nogę	10 powtórzeń	16 powtórzeń
2. skoki na boki	16 powtórzeń	20 powtórzeń	20 powtórzeń
3. rozciąganie i turlanie	3 razy na każdą stronę	5 razy	6 razy
4. skoki ze skrętem i 20 skoków nisko	20 skoków wysoko	2 serie	2 serie
5. skoki slalomowe	16 razy	20 razy	30 razy

TRENUJ 3 RAZY W TYGODNIU

Przede wszystkim musisz się nauczyć wykonywać ćwiczenia prawidłowo. Nie śpiesz się i rób przerwy. Po opanowaniu techniki wykonywania ćwiczeń możesz zwiększyć liczbę powtórzeń.

TRENING SIŁOWY

Bez treningu siłowego nie powinno się wychodzić na stok. Wzmocnienie mięśni nóg, ale nie tylko, jest konieczne, aby pewnie trzymać się na nartach i móc bezpiecznie osiągnąć podnóże góry. Wprawdzie można się również przygotować ćwicząc w domu, ale gwarancję prawdziwej gotowości daje trening w siłowni pod fachowym okiem instruktora. Trening ten powinno się stosować nie mniej niż 2 razy w tygodniu, przy zachowaniu, co najmniej jednego dnia przerwy.

NIE ZAPOMNIJ O TRENINGU UELASTYCZNIAJĄCYM!

Zdolność do wytrzymania nieustannego napięcia zależy od elastyczności stawów. Niestety bardzo często zapomina się o stosowaniu ćwiczeń rozciągających. Muszą one być nieodłączną częścią składową poważnego przygotowania do sezonu narciarskiego. Ważne jest, aby ćwiczenia te były stosowane regularnie, najlepiej tuż po rozgrzewce na początku każdego treningu. Powinny koncentrować się głównie na dolnych partiach ciała, ale nie wolno ograniczać się jedynie do nich. Aby umieć zachować równowagę i harmonię, trzeba poświecić również wiele czasu rozciąganiu górnych partii ciała, ze szczególnym uwzględnieniem okolic lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Kluczem do sukcesu jest tu konsekwencja i wytrwałość. Nie wystarczy stosować ćwiczenia rozciągające przed wyjazdem na narty. Należy rozciągać się przed każdym wyjściem na stok. Bardzo często dzięki temu można uniknąć urazu.

Oto kilka przykładowych ćwiczeń, które można wykonać nawet stojąc w ko-lejce do wyciągu.

ROZCIĄGANIE WEWNĘTRZNYCH CZĘŚCI UD

Stań w dużym rozkroku. Ugnij jedno kolano i przenoś ciężar ciała na ugiętą nogę do momentu, aż poczujesz rozciąganie mięśni wewnętrznej części uda nogi wyprostowanej.

ROZCIĄGANIE TYLNEJ GRUPY MIĘŚNI UD

Stań w niewielkim wykroku i ugnij nogę zakroczną, tak, aby w kolanie utworzył się kąt ok. 45° i drugą nogę pozostaw wyprostowaną. Oprzyj dłonie na udzie ugiętej nogi i wolno pochylaj się do przodu nie zaokrąglając kręgosłupa. Powinnaś odczuwać ciągnięcie mięśni uda wyprostowanej nogi.

ROZCIĄGANIE BOCZNYCH CZĘŚCI TUŁOWIA

Stań w niewielkim rozkroku i nieznacznie ugnij kolana. Jedną rękę oprzyj na udzie, a druga unieś nad głowę, a następnie staraj się sięgnąć jak najwyżej i w bok, w kierunku opartej na udzie ręki. Nie pochylaj się do przodu. Klatka piersiowa powinna być uniesiona wysoko.

MIĘŚNI ŁYDEK

Stań w wykroku i cały ciężar ciała oprzyj na nodze znajdującej się z przodu. Noga za-kroczna powinna pozostawać wyprostowana. Im bardziej ugniesz drugą nogę i pochylisz się do przodu, tym mocniej rozciągniesz mięśnie drugiej łydki.

ROZCIĄGANIE MIĘSNI CZWOROGŁOWYCH UDA

Chwyć kostkę jednej nogi i przyciągnij ją jak najbliżej pośladka. Użyj kijka narciarskiego jako podpórki. Noga, na której stoisz, powinna być nieznacznie ugięta. Aby zwiększyć stopień rozciągania, możesz wypchnąć nieco biodra do przodu.

ROZCIĄGANIE GRZBIETU

Stań w niewielkim rozkroku, ugnij kolona i oprzyj dłonie na udach. Zaokrąglij plecy i rozchyl łopatki - spróbuj zrobić „koci grzbiet" na stojąco.

Przypnij narty i nie bój się stoku

Poprawa umiejętności zjazdowych związana jest z koniecznością pokonania pewnych przeszkód i oporów, począwszy od lęku przed wsiadaniem na krzeseł-ko wyciągu, a kończąc na strachu przed stromym zboczem. Jeśli dotychczas strach i brak doświadczenia powodowały, że jeździłaś nieporadnie i nie robiłaś postępów, rady zamieszczone w tym tekście pozwolą ci zmienić sposób myślenia i zachowania na stoku. Znajdziesz tu 10 najbardziej popularnych przeszkód, stojących zarówno przed początkującymi, jak i bardziej doświadczonymi narciarzami oraz dowiesz się jak je zwalczyć.

HAMOWANIE

Przeszkoda: Jeśli jesteś zdecydowana na jazdę na nartach w tym sezonie i przygotowałaś się do tego teoretycznie (czytając fachowe książki i obserwując wytrawnych narciarzy), najwyższy czas, abyś wyszła na stok i pokonała lęk gnębiący wszystkich początkujących - strach przed niemożliwością zatrzymania się. Nie można się nauczyć jeździć na nartach, jeśli wcześniej nie opanuje się umiejętności hamowania. W innym przypadku przez cały czas zjazdu będziesz myślała o tym, czy uda ci się bez szwanku dojechać do podnóża góry. Istnieją dwa podstawowe sposoby hamowania: pług, kiedy to układa się narty w kształt litery V oraz skręt i krawędziowanie, powodujące lekkie obrócenie czubów nart w kierunku przeciwnym do zjazdu. Powinnaś opanować kolejno obydwa sposoby, a będziesz się czuła na stoku znacznie pewniej.

Jak pokonać przeszkodę: Ucz się płużenia na stosunkowo łagodnym zboczu z płaską polanką u podnóża. Ustaw się skosem do linii zjazdu. Czuby nart skieruj do siebie, ich końce zaś rozstaw stosunkowo szeroko. Złagodź nacisk na wewnętrzne krawędzie nart i zacznij wolno jechać. Naciskając piętami spraw, by końce nart rozchodziły się. Powtarzaj tę czynność tak długo, aż uda ci się całkowicie zatrzymać.

NIE BÓJ SIĘ KRZESEŁKA

Przeszkoda: Osoby początkujące bardzo często obawiają się wyciągu. Uważają, że nie zdążą usiąść na czas lub zostaną uderzone przez którąś z metalowych części. Zdarza się również, że bardziej boją się śmieszności niż upadku. Kiedy poznają dobrze działanie wyciągu, okaże się, że korzystanie z niego wcale nie jest trudne. Dobrze jest spędzić chwilę na obserwacji doświadczonych narciarzy. Przyjrzeć się ich ruchom, a także posłuchać wskazówek udzielanych innym początkującym przez obsługę wyciągu. Nie spiesz się. W domu możesz spróbować naśladować wsiadanie na krzesełko. Kiedy przyjdzie twój dzień, nie wstydź się, gdy zdarzy ci się przepuścić jedno lub dwa krzesełka. Każdy przecież kiedyś zaczynał. Pamiętaj, że bezpieczeństwo jest najważniejsze.

Jak pokonać przeszkodę: Nie czekaj zbyt długo, aby ustawić się w pozycji oczekiwania na krzesełko. Kiedy tylko osoba przed tobą odjedzie, odepchnij się kijkami (zabezpieczające rzemienie powinny być już zdjęte z dłoni) i ustaw się na linii przejazdu krzesełek, najlepiej w miejscu wskazanym ci przez obsługującego wyciąg. Weź oba kijki w jedną rękę, a drugą sięgnij do tyłu po drążek. Usiądź na krzesełku, kiedy tylko go chwycisz. Nie wymachuj kijkami, a czubki nart trzymaj uniesione do góry.

STRACH PRZED UPADKIEM

Przeszkoda: Umiesz już się dostać na szczyt góry, wiesz, że potrafisz się zatrzymać w razie potrzeby. Czy nie chciałabyś spróbować szybkiej jazdy? Czyż-byś bała się upadku? A może obawiasz się, że mogłabyś się skompromitować przy tych wszystkich wspaniale jeżdżących, świetnie ubranych narciarzach? Nie bój się. Powinnaś nawet ćwiczyć upadki. Nie zalecam oczywiście padania na twarz w największym pędzie, ale kontrolowane upadki mogą cię wybawić z niebezpiecznych sytuacji.

Jak pokonać przeszkodę: Jeśli czujesz, że zaraz upadniesz, nie broń się, ugnij kolana i staraj się przybliżyć tułów do ziemi. Przewracaj się zawsze w stronę zbocza. Jeśli kijek wypadnie ci z ręki, staraj się go podnieść jak najszybciej.

Dobrze jest stosować odpowiednie zabezpieczenia, aby nie dopuścić, by narty same zjechały w dół.

SKRĘTY

Przeszkoda: Narty zbudowane są tak, by mogły skręcać. Narciarze powinni umieć to wykorzystać. Jazda na nartach polega na wykonaniu jak największej liczby skrętów raz w jedną, raz w drugą stronę, chociaż niektórzy preferują szybką jazdę na wprost, czyli tzw. krechę.

Skręty to wspaniały sposób kontrolowania szybkości. Większość ludzi się ich nie obawia, ale po prostu nie wie jak je wykonywać. Wbrew pozorom łatwiej jest skręcać na stromym terenie.

Jak pokonać przeszkody: Stań prosto, balansując ciężarem ciała nad środko-wym punktem nart. Wyciągnij rozłożone ręce przed siebie. Ustaw czubki nart w kierunku zjazdu. Kiedy zaczniesz jechać, naciśnij lekko piętami, jednocześnie kierując czubki nart w wybraną stronę. Przejedź kawałek prosto, a następnie powtórz tę czynność jadąc w drugą stronę. Pamiętaj, że skręty wykonuje się łatwiej przy większej szybkości.

TWARZĄ W DÓŁ

Przeszkoda: Adepci narciarstwa często popełniają błąd wynikający ze strachu przed upadkiem, a polegający na zbytnim odchylaniu się do tyłu. Każde naciśnięcie na tylną część nart w najlepszym wypadku powoduje jednak zwiększenie szybkości, a u niedoświadczonych narciarzy może się skończyć upadkiem na plecy. Należy porzucić błędne przekonanie, że im bliżej stoku, tym bezpieczniej. Lekkie pochylenie do przodu warunkuje lepszą kontrolę nad nartami, a zatem zmniejsza prawdopodobieństwo upadku. Ważne jest również, aby wzrok skierować przed siebie, nie patrzeć na czubki nart. Z pewnością pomaga to spokojnie dotrzeć do celu.

Jak pokonać przeszkodę: Ćwicz jazdę na niezbyt stromym stoku. Da ci to poczucie bezpieczeństwa. Podczas zjazdu zawsze pamiętaj o lekkim pochyleniu się do przodu i patrzeniu przed siebie.

POŁĄCZ SKRĘTY

Przeszkoda: Pewnie myślisz, że nie będziesz mogła opanować umiejętności częstego, naprzemiennego skręcania. Tymczasem taki sposób jazdy to w wielu przypadkach nie tylko wyszukana umiejętność, lecz wręcz konieczność, zwłaszcza, jeśli teren jest nierówny lub urozmaicony. Chodzi jedynie o częste wykonywanie skrętów, których już się nauczyłaś!

Jak pokonać przeszkodę: Zacznij od przejechania w poprzek stoku, wykonania skrętu i przebycia podobnego dystansu przed skrętem w drugą stronę. Stopniowo staraj się skracać odległość między skrętami. Następnie wybierz miejsce, gdzie mogłabyś zjeżdżać nieco po skosie. Wykonaj skręt, zdejmij nacisk z narty znajdującej się niżej, wyprostuj się nieco, następnie pochyl do przodu, przenieś ciężar ciała na drugą nartę, ugnij kolana, naciśnij piętami na narty i skręć w drugą stronę. Lekkie uniesienie się na nartach pomiędzy skrętami sprawi, że twoja jazda nabierze płynności. Postaraj się narzucić sobie stały rytm, skręty wykonuj dokładnie i kontroluj szybkość.

PRACA KIJKAMI

Przeszkoda: Widok doświadczonych narciarzy, w chwili skrętu muskających śnieg kijkami, wprawia w głęboki podziw. Praca kijkami wyznacza rytm skrętów, czyniąc je płynnymi, a cały zjazd pełny gracji, i jest to prosta technika, ale w momencie jej przyswojenia większość ludzi nie wyobraża sobie, jak mogła jeździć dotychczas. Aby dobrze ją opanować, należy poczekać, aż wykonywanie płynnych skrętów nie będzie stanowiło problemu.

Jak pokonać przeszkodę: Sekretem prawidłowej pracy kijkami jest poznanie powtarzających się reakcji mięśniowych. Najlepiej ćwiczyć na umiarkowanie stromym zboczu, dającym poczucie bezpieczeństwa. Warto głośno nazywać wszystkie wykonywane czynności (wybicie, kijek, skręt itd.). Ręce powinny być lekko rozłożone przed tułowiem, pracują głównie nadgarstki. Nie należy wbijać kijka zbyt mocno, gdyż może to spowodować upadek. Wystarczy lekko uderzyć kijkiem o powierzchnię zbocza.

KRAWĘDZIOWANIE I ŚCINANIE

Przeszkoda: Krawędziowanie polega na użyciu krawędzi nart w celu kontrolowania szybkości (nie jest ono równoznaczne ze skrętem). Ścinanie to jazda na brzegach nart, zamiast płasko na ślizgach. Techniki te pozwalają na lepszy kontakt ze śniegiem i są niezastąpione na stromych, oblodzonych i pofałdowanych zboczach.

Opanowanie tych umiejętności poprawi znacznie twój wizerunek w czasie jazdy. Nie będziesz już bezładnie manewrować ramionami, kołysać biodrami, nie mówiąc już o rozpaczliwym padaniu na śnieg na widok oblodzonych fragmentów stoku.

Jak pokonać przeszkodę: Wybierz do ćwiczeń stosunkowo strome zbocze. Zacznij zjazd, unosząc nieco górną nartę i opierając cały ciężar ciała na dolnej. Spowoduje to, że największy nacisk pójdzie na wewnętrzną krawędź narty. Zmniejsz nacisk, wykonaj skręt i powtórz czynność. Ręce trzymaj przed tułowiem. Ciężar ciała powinien się znajdować nad środkową częścią nart.

MULDY

Przeszkoda: To, co dla wprawnych narciarzy jest urozmaiceniem jazdy i nie-zwykłą przyjemnością, osoby początkujące przyprawia o lęk i zwątpienie. Oczywiście nikt nikogo nie zmusza do jazdy po muldach. Tajemnica bezpiecznej jazdy po nierównym terenie leży w utrzymywaniu środka ciężkości nad centralną częścią nart w chwili przejeżdżania przez muldę. Wtedy bez trudu będziesz mogła ugiąć kolana i wykorzystać je jak amortyzatory.

Jak pokonać przeszkodę: Nie muszę chyba mówić, że aby bezpiecznie jeździć po muldach, należy mieć wyjątkowo silne nogi i giętkie stawy kolanowe. Warto przed wyjściem na stok wykonać kilka dodatkowych ćwiczeń na nogi. Na początek wybierz trasę ze stosunkowo niewielkimi i oddalonymi od siebie mulda-mi. Przed najazdem na muldę nieco się wyprostuj, wbij kijek w sam jej szczyt, a przejeżdżając przez nią ugnij kolana. Pochyl się do przodu i staraj się, by czuby nart nie odrywały się od podłoża.

STROME ZBOCZE

Przeszkoda: Strach przed stromym zboczem jest całkowicie zrozumiały, zwłaszcza u początkujących narciarzy. Dlatego lepiej nie podejmować ryzyka w pojedynkę, ale poprosić instruktora lub osobę doświadczoną o towarzystwo. Zdarza się, że ludzie posiadający już pewne umiejętności, wypróbowane na łagodnych zboczach, ze strachu zapominają wszystkiego, czego się wcześniej nauczyli. Osoba towarzysząca może zatem sprawować pieczę nad ich poczynaniami.

Jak pokonać przeszkodę: Kiedy znajdziesz się na szczycie stromego stoku, będziesz musiała przypomnieć sobie wszystko, czego nauczyłaś się wcześniej. Rozluźnij się więc i skoncentruj na planowanej trasie. Wbij kijek niezbyt mocno w śnieg i szybko wykonaj skręt. Im częstsze będą twoje skręty, tym większą będziesz miała kontrolę nad szybkością jazdy. Postaraj się wykonywać wszystkie czynności rytmicznie. Nie wolno ci się jednak odchylać do tyłu, ponieważ niewątpliwie spowoduje to upadek. Powinnaś wiedzieć, że kiedy znajdziesz się u podnóża góry, twoim jedynym pragnieniem będzie pokonanie jej ponownie.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Dominująca większość narciarzy to posiadacze prawa jazdy. Wielu z nich próbuje „wymuszać” na stoku zasady ruchu drogowego, co prowadzi do poważnych zagrożeń. Narciarski stok to zupełnie inny teren niż utwardzona droga i obowiązują tu inne zasady, dopasowane do specyfiki terenu i możliwości poruszania się w takich warunkach.

Trwa sezon zimowych urlopów. Najczęstszym kierunkiem wyjazdów są oczywiście polskie góry, ale wiele osób wybiera się samochodem także za granicę. To ostatni moment na zaplanowanie trasy i odpowiednie wyposażenie samochodu.

Na powyższe pytanie pewnie większość osób mogłoby odpowiedzieć, iż łączy ich samochód, którym narciarze najczęściej docierają pod stok narciarski. Jednak obie te grupy mają ze sobą znacznie więcej wspólnego, niż mogłoby się wydawać. Jakie są wspólne cechy prowadzących auta i jeżdżących na nartach.

Do wyjazdu w góry np. w czasie ferii warto się dobrze przygotować i pamiętać, że nawet najlepsze opony zimowe mogą okazać się niewystarczające, aby pokonać oblodzony lub zasypany kopnym śniegiem wjazd na wzniesienie, czy bezpiecznie zjechać – co bywa często trudniejsze. Każdym autem można podróżować zimą bezpieczniej. Wystarczy przygotować się i zabrać ze sobą niezbędne akcesoria.

Zimowa aura sprzyja wypadowi w góry, warto zabrać ze sobą narty. Baza narciarska w Polsce jest obecnie bogata i umożliwia łatwe uprawianie tej formy wypoczynku. Poznajmy popularne ośrodki wczasowe.

Jak wybrać buty narciarskie? Poniżej spróbuję wyjaśnić tajniki tego najtrudniejszego i za razem najważniejszego wyboru związanego z narciarstwem zjazdowym.

Sezon zimowy dobiegł końca, i wielu z nas po zimowym szusowaniu myśli tylko o nadchodzącym lecie. Tymczasem zanim odstawimy sprzęt „do szafy” i pozwolimy, aby przez letnie miesiące pokryły go srebrne nitki pajęczyn i kurzu, nie możemy zapomnieć o jego konserwacji i stworzeniu odpowiednich warunków do przechowywania. Jeżeli chcemy, aby sprzęt służył nam przez kolejne sezony, musimy odpowiednio przygotować go do „letniego snu”. Gdyż tak jak zadbamy o sprzęt po sezonie, w takim stanie zastaniemy go przez kolejną zimą.

To wygląda po prostu cool. Snowboardzista, który skacząc nad kickerem robi w powietrzu obrót wokół własnej osi o 360° czy narciarz, który po mistrzowsku ślizga się na deskach po poręczach.Wykonujący w funparku powietrzne ewolucje mają wielu zwolenników wśród „przeciętnych Kowalskich”.

Twister, backflip, boardslide, nosepress, … dla niewtajemniczonych brzmi to jak istna chińszczyzna. Okazuje się, że wcale nie jest to takie trudne. Powyższe pojęcia używane są w powszechnym żargonie freestyle´owców. Wszystkim tym, którzy chcą zasmakować jazdy poza nartostradą i wypróbować swoich sił w funparku polecamy zaznajomienie się z tematyką freestyle´u i skorzystania ze słowniczka pojęć, które na pewno przydadzą się każdemu miłośnikowi tej właśnie dyscypliny sportu.

Spotkali się tam najważniejsi przedstawiciele międzynarodowego przemysłu sportowego, by połączyć swoje siły, a jednocześnie przekazać swojej publiczności techniczne i modowe nowinki w dziedzinie odzieży sportowej, sprzętu oraz akcesoriów narciarskich. SnowTrex również wziął udział w tym wydarzeniu, by móc podzielić się najnowszymi trendami.

Do urlopu zimowego najlepiej przygotować się jak najwcześniej – bo kto już zawczasu zaprawi się i poprawi swoją kondycję fizyczną, będzie mógł do woli szusować na nartach czy snowboardzie podczas wyczekiwanego urlopu zimowego.

Nie ma to jak robić zdjęcia zabytków, rozkoszować się regionalną kuchnią, chodzić na zakupy a wieczorem korzystać z uroków życia nocnego – w ostatnim czasie zwiedzanie miast stało się bardzo popularne. Dlaczego więc nie korzystać podwójnie i połączyć zwiedzanie miasta z urlopem zimowym?

Wszystkim, którym marzy się śnieg i zima w lecie, polecamy wypad do krytej hali narciarskiej, która umożliwia jazdę na nartach i na snowboardzie przez 365 dni w roku!

Błękitne niebo, przygrzewające słońce, łagodne temperatury, puszysty śnieg… Zagorzałym miłośnikom zimowego szaleństwa ukazuje się przepiękna, niezmącona mgłą czy gęstymi chmurami panorama górska. To marzenie każdego narciarza czy snowboardzisty, i to nie tylko tego uwielbiającego szusowanie po stokach tylko przy pięknej pogodzie. Jednak dodatnie temperatury nie zawsze sprzyjają dogodnym warunkom.

Spa i wellness to pojęcia, które w ostatnich latach na dobre zadomowiły się wśród urlopowych trendów. Nic dziwnego, iż zabiegi relaksacyjne z powodzeniem uzupełniają też ofertę wyjazdów zimowych. Nie ma bowiem nic lepszego niż połączenie relaksu z aktywnym wypoczynkiem.

Wraz z wyścigiem w Sölden mającym miejsce końcem października rozpoczął się długo wyczekiwany sezon na konkursy, wyścigi i zawody i mistrzostwa. Od tego czasu najlepsi sportowcy walczą o punkty i Kryształową Kulę, trofeum które przyznawane jest przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS) w końcowej klasyfikacji Pucharu Świata.

 „Wszystko co dobre szybko się kończy” – również sezon narciarski. Teraz pozostaje tylko uzbroić się w cierpliwość i odczekać te kilka miesięcy, zanim znów będzie można wynieść deski i kijki z piwnicy. Czas bez śniegu można sobie jednak umilić na wiele sposobów, także przez telewizorem. Na rynku dostępnych jest bowiem wiele ciekawych filmów poświęconych narciarzom i snowboardzistom, a także ich niepowtarzalnej pasji.

Jazda na nartach to wysiłek, który sprawia wielką przyjemność. Chyba że przytrafi się nam kontuzja kolana, wtedy długo oczekiwany wyjazd w góry staje się koszmarnym wspomnieniem. Czy można wzmocnić kolana przed sezonem narciarskim?

Weszliście właśnie na dział Grupy Media Informaczjne poświecony narciarstwu biegowemu. Dział ograniczoną wyłącznie dwoma rzeczami; pokrywą śnieżną i Waszą wyobraźnią. Jeśli kochacie jakąkolwiek formę poruszania się na nartach, to mamy nadzieję, że ten serwis stanie się czymś inspirującym także dla Was. Chcemy zaprezentować trasy, ten sposób spędzania czasu. To co Nas nieustannie zimą INSPIRUJE, napędza, to chęć odkrywania na nartach kolejnych miejsc.

Kask narciarski jest ważnym elementem stroju każdego narciarza lub snowboardzisty, gdyż ? przede wszystkim ? podnosi poziom bezpieczeństwa w czasie jazdy oraz, dodatkowo, stanowi ozdobę sylwetki. Trzeba jednak pamiętać by kask był prawidłowo dobrany, tylko wówczas będzie on spełniał swoją funkcję zgodnie z założeniami.

Kijki narciarskie są niezbędnym elementem wyposażenia narciarza. Wybierając kijki musimy wiedzieć, że spełniają one wiele zadań podczas jazdy i dlatego ich dobór jest bardzo ważny. Kijki mają pomóc nam w zachowaniu równowagi i utrzymaniu prawidłowej postawy podczas jazdy.

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów nart. Każdy z nich służy do innej jazdy ? zjazdów, biegów oraz innych aktywności. Co możemy znaleźć w sklepach?

Sprzęt narciarski jest dosyć drogi, dlatego też część z nas interesuje się sprzętem używanym. Jak dobrze wybrać żeby nie żałować dokonanego zakupu? O co zapytać sprzedawcę?

Marzy Ci się szaleństwo na stoku, ale nigdy nie miałeś na nogach nart albo dopiero zaczynasz przygodę w narciarstwem? Podpowiemy Ci, jakie narty wybrać, żebyś szybko opanował technikę jazdy, pokochał ten sport i czerpał z zimy pełnymi garściami! Przeczytaj artykuł, a z łatwością znajdziesz sprzęt, z którego będziesz w 100% zadowolony.

Saneczkarstwo jest prawdopodobnie jednym z najbardziej pierwotnych sposobów poruszania się po śniegu i od dawien dawna popularne wśród miłośników zimowego szaleństwa. Nic dziwnego: taka szybka jazda po pełnym zakrętów torze saneczkarskim dostarcza dużo wrażeń oraz emocji.