 Słownik pojęć faktoringowych
Faktoring – jest to narzędzie zabezpieczające bieżące potrzeby finansowe firmy. Polega na wykupie od odbiorcy nieprzeterminowanych wierzytelności z tytułu dostaw towarów i świadczonych usług, połączone z usługami dodatkowymi takimi jak przejęcie ryzyka niewypłacalności odbiorcy, prowadzenie sprawozdawczości czy inkaso należności.
Faktoring eksportowy – narzędzie pozwalające na finansowanie zagranicznych należności. Usługa skierowana do firm eksportujących swoje towary lub zamierzających rozpocząć działalność na rynkach zagranicznych.
Faktoring eksportowy z regresem – ten wariant faktoringu pozwala na finansowanie należności eksportowych. Firma faktoringowa pokrywa 80% wartości brutto wierzytelności natychmiast po otrzymaniu faktury. Faktor czeka na uregulowanie płatności przez odbiorcę, dopuszczalne jest również opóźnienie płatności.
Faktoring eksportowy z przejęciem ryzyka (bez regresu) – oparty na współpracy firm faktoringowych i ubezpieczeniowych z całego świata. Taka współpraca daje możliwość skontrolowania zagranicznego odbiorcy przez firmy działające w jego kraju. W tym wariancie faktoringu faktor przejmuje ryzyko nawet w 100% dzięki czemu faktorant zyskuje pewność, że nie utraci swoich należności.
Faktoring mieszany – wariant faktoringu łączący cechy faktoringu pełnego i niepełnego, w którym faktorant i faktor dzielą się ryzykiem związanym z niewypłacalnością odbiorcy – faktor przejmuje ryzyko do pewnej ustalonej kwoty.
Faktoring niepełny (z regresem) – w tej formie faktoringu całe ryzyko i konsekwencje niewypłacalności odbiorcy spoczywają na dostawcy. Znajduje zastosowanie w przypadku, gdy faktorant nie ma obaw co do wypłacalności swojego odbiorcy i dotrzymywania przez niego terminów. W przypadku braku zapłaty od odbiorcy wierzytelność zostaje zwrotnie przeniesiona na faktoranta. Zaletą tej odmiany faktoringu jest jej niższy koszt i mniejsze formalności, natomiast niewątpliwym minusem jest brak ochrony przed ryzykiem niewypłacalności dłużnika.
Faktoring otwarty – odmiana faktoringu, w której dłużnik jest powiadomiony o istnieniu umowy faktoringowej natychmiast po jej podpisaniu.
Faktoring pełny (bez regresu)– w tej odmianie faktoringu ryzyko niewypłacalności dłużnika przejmuje firma faktoringowa, dzięki czemu faktorant może realizować zamówienie bez obaw o problemy z płatnościami. Przejęcie ryzyka przez faktora jest związane z dodatkowymi kosztami w związku z czym ten rodzaj usługi jest droższy od faktoringu niepełnego. Przy faktoringu pełnym istnieje konieczność ustalenia limitu przejęcia ryzyka dla każdego odbiorcy, co z kolei wiąże się z większą liczbą formalności.
Faktoring półotwarty – odmiana faktoringu, w której dłużnik jest powiadomiony o istnieniu umowy faktoringowej w momencie, gdy zostanie wezwany przez bank do uregulowania należności.
Faktoring przyspieszony – polega na natychmiastowym przekazaniu przez faktora przedsiębiorcy całości kwoty za wierzytelność pomniejszonej o prowizję za usługi świadczone przez faktora.
Faktoring tajny – odmiana faktoringu, w której dłużnik nie jest powiadamiany o fakcie istnienia umowy faktoringowej.
Faktoring wymagalnościowy – polega na przekazaniu przedsiębiorcy przez faktora kwoty za wierzytelność dopiero w momencie terminu płatności.
Faktoring zamówieniowy (zaliczkowy) – w tej formie faktoringu finansowanie zaczyna sie już na etapie złożenia zamówienia przez odbiorcę. Dzięki pozyskanym środkom firma może pokryć należności za materiały i usługi niezbędne w procesie realizacji zamówienia. Wysokość takiego finansowania nie przekracza zazwyczaj 50% ostatecznej wartości brutto zamówienia. Głównym odbiorcą usługi są firmy budowlane, transportowe i produkcyjne (głównie w branży spożywczej). W Polsce ta odmiana faktoringu nie jest szczególnie popularna, głównie z powodu niewielkiej ilości firm posiadających w swojej ofercie taką usługę.
Faktor – instytucja świadcząca usługi pośrednictwa finansowego pomiędzy faktorantem a dłużnikiem. Świadczeniem usług faktoringowych zajmują się banki oraz specjalistyczne firmy faktoringowe.
Faktorant – przedsiębiorca korzystający z usług firmy faktoringowej
Klauzula del credere – zapis stosowany w umowie faktoringowej, na mocy którego faktor zobowiązuje się do przejęcia odpowiedzialności za uregulowanie przez dłużnika ciążącej na nim należności. W przypadku niewypłacalności dłużnika faktor pokrywa należności własnym kosztem odliczając od nich kwotę przysługującą mu z tytułu prowizji za usługi faktoringowe.
Klauzula eksportowa – zapis w umowie faktoringowej, na mocy którego faktorant zobowiązuje się ograniczyć eksport tylko do wybranych krajów lub zawierać umowy z zagranicznymi odbiorcami tylko na określone usługi bądź towary.
Klauzula wyłączności – zapis w umowie faktoringowej, na mocy którego faktorant zobowiązuje się uczynić przedmiotem umowy z faktorem wszystkie wierzytelności oraz nie zawierać podobnych umów z innymi instytucjami świadczącymi usługi faktoringowe.
Metoda awansowa – metoda finansowania faktoranta polegająca na natychmiastowym udostępnieniu przedsiębiorcy zaliczki w wysokości 50% – 95% wartości należności. Pozostała kwota jest zablokowana aż do momentu uiszczenia przez odbiorcę pełnej należności.
Metoda dyskontowa – metoda finansowania faktoranta polegająca na natychmiastowym przekazaniu przedsiębiorcy całości kwoty pomniejszonej o prowizję za usługi świadczone przez faktora.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
