Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

Hodowla papużek i kanarów

Przed rozpoczęciem hodowli kanarków czy papużek każdy hodowca powinien najpierw określić, gdzie dane zwierzę zostanie ulokowane - czyli jakie możliwości posiadamy do stworzenia im odpowiedniego domu.

Dom dla kanarków czy papużek może być w postaci klatki lub woliery zewnętrznej. Oczywiście bez względu na to jaką formę wybierzemy, dom dla naszego pupila musi być wyposażony w odpowiednie elementy, które zapewnią mu komfort oraz wygodę:

poidła
karmidła
żerdki
budki lub gniazda lęgowe
baseny / wanny kąpielowe

Szczególną uwagę przy doborze gotowej klatki lub siatki w przypadku, gdy woliera/klatka będzie wykonywana samodzielnie należy zwrócić szczególną uwagę na szerokość między prętami lub inaczej mówiąc na wielkość oczka siatki wolierowej.

W przypadku budowy klatki lub woliery dla kanarków odpowiednią siatką będzie taka o drobnym oczku o wielkości ok. 10 mm. Pręty siatki mogą być zarówno powleczone warstwą PCV lub po prostu stalowe. Ta dowolność jest możliwa, dzięki temu, że kanarki nie mają skłonności do obgryzania przedmiotów. Przy doborze klatki zasada jest taka, że im klatka większa tym lepsza, jednak minimum musi być to wymiar 50 x 60 x 40 cm [wys. x szer. x gł.].

Konstruując wolierę lub klatkę dla papużek pręty siatki powinny być raczej stalowe, gdyż ptaki te mają ostre pazurki, którymi mogą zniszczyć siatkę z plastiku lub powleczoną PCV. Oczka siatki, w zależności od gatunku papużki powinny mieścić się w granicy od 10 do 20 mm. Zasadniczo udując klatkę dla papużek powinna ona być przynajmniej 5 razy większa niż długość ptaka i pozwalać mu na swobodne rozpostarcie skrzydeł.

Hodowca musi pamiętać, że jeśli odległość miedzy prętami będzie zbyt duża może to stanowić niebezpieczeństwo dla zdrowia ptaka - dlatego niezmiernie ważne jest aby główka papużki czy kanarka nie mieściła się między drucikami siatki uniemożliwiając mu jej wysunięcie poza klatkę!

Dobór odpowiednich karmideł i poideł z szerokiego wachlarza ofert ze strony różnych sklepów czasem nie jest sprawą prostą dla hodowcy. Najważniejszą zasadą, o której nie należy zapominać jest prawidłowość by karmideł było zawsze o jedno więcej niż ptaków w klatce (zarówno w przypadku papużek, jak i kanarków). Dobór poidła zasadniczo zależy od upodobań hodowcy, wielkości klatki/woliery, czyli możliwości rozmieszczenia poidła czy karmidła w klatce, a także od ilości ptaków w hodowli. Często spotyka sie uniwersalne zasobniki z serii dla kanarków i papużek, które stanowić mogą zarówno poidło jak i karmidełko dla ptaszków.

Bardzo korzystne jest to, że większość spotykanych na rynku poideł ma transparentny zasobnik, który pozwala na łatwą kontrolę ilości płynu jaki pozostał w zbiorniczku. Rozróżnić można w zasadzie dwa rodzaje karmideł / poideł dla kanarków i papużek:

mocowane między kratami klatki lub zwieszane na drutach
ustawiane/podwieszane w wolierze

Pierwszy rodzaj jest jednym z najbardziej popularnych i najwygodniejszych w użyciu poidełek dla kanarków trzymanych w klatach. Łatwy montaż oraz dostęp hodowcy do poidła (zbiornik na zewnątrz klatki) stanowi ich niezaprzeczalną zaletę. W przypadku ptaków hodowanych w wolierach zewnętrznych ważne jest zastosowanie poideł, które można według uznania podwiesić lub ustawić, a one zachowają odpowiednią stabilność. Z tego względu w dużych klatkach oraz wolierach umieszcza się poidła dla papug o większej pojemności, np. 1 litra. W tym względzie bardzo dobrym pomysłem jest zastosowanie solidnych poideł ze zbiornikiem ze szklanej butelki. Takie poidła najczęściej wyposażone są w specjalną osłonę na misę z podziałką, która wyznacza ptakom stanowiska do pobierania wody lub karmy. Dzięki takiej konstrukcji ptaki nie wchodzą do zbiorniczka, nie rozchlapując przy tym wody czy nie marnując pokarmu.

Hodowca przy wyborze większych poideł do wolier powinien zwrócić uwagę czy są one wyposażone w żerdkę w momencie, gdy zbiorniki będą podwieszane. Jeśli takowych nie mają koniecznie należy taką umieścić zaraz przy poidle.

Bardzo często zdarza się, że karmidła bądź poidła dla kanarków i papużek wyposażone są już na gotowo w żerdkę do przysiadania. Może się jednak zdarzyć, że odległość żerdki od poidła / karmidła dla papużek nie będzie dostosowana do wielkości ptaszka. Najlepiej widać to po jego zachowaniu - z tego względu hodowca musi przez kilka dni starać się obserwować czy zwierzęciu łatwo pobiera się wodę.

Niezmiernie ważną częścią każdej woliery czy klatki dla kanarków i papużek są żerdki, na których ptaki spędzają większość czasu - śpią na nich, jedzą oraz oczywiście przemieszczają się. Żerdek w klatce dla kanarków powinna być odpowiednia ilość - nie za dużo, ale też nie za mało. W standardowych klatkach umieszcza się ok. 3-4 żerdki. Hodowca w tym względzie powinien się kierować prawidłowością by żerdki nie ograniczały swobody poruszania się ptaków w wolierze. Układ żerdzi w klatce polega na odpowiednim ich umiejscowieniu - najczęściej jedna żerdź znajduje się przy poidle, kolejna przy karmidle. Bardzo ważne jest również umieszczenie żerdzi kątowej. Żerdka powinna być umieszczona w taki sposób by ptak nie dotykał głową górnych prętów, ani nie zahaczał ogonem jej dna.

Żerdzie mogą być drewniane lub plastikowe. Oczywiście łatwiejsze w dezynfekcji są żerdki z tworzywa.

Średnica żerdzi musi być dostosowana do wielkości łapek ptaszka - pazurki muszą być nałożone na żerdź, a pazurki nie mogą się stykać. Jest to bardzo ważne by dopasować odpowiednio żerdkę, gdyż dzięki temu hodowca skutecznie zapobiega chorobom nóg ptaków. Żerdki najwygodniej jest mocować za sprawą specjalnych końcówek, które można umieścić między prętami klatki.

Dużym udogodnieniem są gotowe fronty do klatek, które doskonale sprawdzają się w przypadku budowanych samodzielnie klatek. Gotowe fronty wyposażone są w klapki oraz drzwiczki rewizyjne, a także najczęściej uchwyty do mocowania. Przy doborze frontu należy zwrócić szczególną uwagę na odległość między prętami, która nie powinna być wyższa niż 11 mm. Klapki pozwalają na umieszczenie karmidła lub poidła co będzie bardzo wygodnym rozwiązaniem dla hodowcy, gdyż zbiornik będzie znajdował się poza klatką, więc by go uzupełnić niepotrzebna jest ingerencja i niepokojenie ptaszków wewnątrz. Bardzo dobrym rozwiązaniem są fronty z dwoma drzwiczkami, które pozwolą na umieszczenie w nich np. basenu lub budki lęgowej. Drzwiczki mogą się zarówno odchylać, jak i przesuwać do góry, jednak w przypadku papużek dobrze jest zastosować jakiś zatrzask, ponieważ ptaszki te dość szybko uczą się otwierać drzwiczki.

Budki lęgowe stanowią kolejny element składowy klatek dla papużek czy kanarków. Budki powinny być zawieszone w miejscu, w którym ptaszki będą czuły się komfortowo z jednej strony, a z drugiej tak by hodowca miał jednak łatwy dostęp do gniazda lęgowego.
Gniazdo lęgowe należy wyłożyć wkładem z juty lub włókna kokosowego. Wkłady z juty i włókna kokosowego są wykonane z naturalnych materiałów, które charakteryzują się chłonnością oraz bardzo dobrą termoizolacją. Ponadto wkłady z juty lub włókna kokosowego skutecznie zabezpieczają zniesione jajka przed uszkodzeniem. Oczywiście samiczce można dostarczyć także inne materiały budulcowe - np. mech, skrawki papieru lub materiału by sama mogła uzupełnić budkę lęgową . Materiał można umieścić w specjalnej drucianej "szarpance", którą zawiesza się wewnątrz klatki. Ważne by również przed budką lęgową umieścić żerdkę by ptaszek mógł się do niej łatwo dostać.

W każdej hodowli kanarków, papużek, jak również innych ptaków bardzo ważne jest zachowanie higieny. Z tego względu umieszczenie w klatce basenu kąpielowego lub w wolierze wanny kąpielowej. To, że kanarek czy papużka chce się wykąpać bardzo dobrze okazuje hodowcy poprzez bardzo intensywne czyszczenie piór czy próbę kąpieli w poidełku . Z racji, iż na piórach znajduje się warstwa tłuszczowa w momencie, gdy ptaszek ma ochotę na kąpiel specjalny sposób ustawia pióra by je dokładnie wyczyścić, w przeciwnym razie nie ma możliwości by tego dokonać. Do kąpieli dla papużek i kanarków można dodać ocet, sól kuchenną lub sole kąpielowe, jednak większość hodowców preferuje wodę bez żadnych dodatków.

W przypadku małych klatek dla kanarków dobrze jest zastosować budkę kąpielową, która ma możliwość zawieszenia na zewnątrz by dodatkowo nie zajmować miejsca w klatce. Poza tym takie baseniki są łatwo dostępne dla hodowcy. Baseny kąpielowe najczęściej są zabudowane, dzięki czemu woda nie jest rozchlapywana na boki, co pozwala na utrzymanie klatki w czystości.
Wanny kąpielowe są doskonałym rozwiązaniem dla dużych papug trzymanych przede wszystkim w wolierach lub wszędzie gdzie jest dużo miejsca dla kąpieli.

W celu oznakowania kanarków lub papużek stosowane są obrączki znaczniki o różnej średnicy dobieranej w zależności od rozmiaru hodowanego ptaszka.

Poniżej rozmiary dla najczęściej hodowanych ptaków ozdobnych:

2,7 mm - amadynki, astryldy, zeberki, mewki
3,0 mm - kanarki
3,5 mm - gołąbki diamentowe, ryżowiec
4,0 mm - papużka falista, łąkówka, liljanka, nierozłączka siwogłowa i czarnolica, (kolor zielony, pomarańczowy, srebrny)
4,5 mm - nierozłączki czerwonoczelne, Fisher, czarnogłówki, świergoty (seledynowa, wielobarwna, czerwonobrzucha)
5,0 mm - różne gatunki rudosterek, rozella żółtolica
5,5 mm - rozella białolica, bladogłowa, nimfa, aleksandretta śliwogłowa
6,0 mm - rozella królewska, słomkowa, adelaiska,, żółtobrzucha, mnich, nandanj, barnard
6,5 mm - czerwonoskrzydła, górska, barabanda, konura, jandaj, aleksandretta różowopierśna
7,0 mm - aleksandretta obroźna, patagonka, afrykanka Mayera
7,5 mm - papuga królewska, afrykanka senegalska, mniejsze gatunki amazonek
9,5 mm - aleksandretta Chińska, żako Liberyjskie, amazonka niebieskoczelna
11 mm - żako, Eklektusy, większe gatunki amazonek
12 mm - kakadu białoczba, ara żółtoskrzydła
14 mm - ara Araruna
16 mm - ara zielonoskrzydła

W przypadku małych ptaszków, takich jak mewki, zeberki i inne, u których średnica nóżki jest wyjątkowo mała wprowadzono na rynek znaczniki wyposażone w specjalny kluczyk, który rozszerza obrączkę, a tym samym ułatwia jej założenie.
Hodowanie ptaków egzotycznych jest bardzo wdzięcznym zajęciem, przysparzającym wielu radości w momencie, gdy hodowca w jak najlepszy sposób zajmuje się swoimi pupilami i dysponuje odpowiednią wiedzą z zakresu chowu danego gatunku.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

1. Rozmiary: 18cm
2. Młode: Moga występować pasiaste wzory na główce biegnące w kierunku woskówki. Brak białej tenczówki obecnej u dojrzałych osobników.
3. Płeć: Samiczka ma brązową woskówkę a samiec niebieską
4. Ubarwnienie: Papużki faliste wystepują we wszystkich odmianach barwnych oprucz czerwonej, różowej i czarnej.

Występowanie: Australia

Wygląd:

1. Rozmiary:30-33cm
2. Młode:Woskówka sina lub różowa, krótszy ogon, mniej barwny czubek.
3. Płeć: Samica ma szarawe zabarwienie części twarzowej i pstrokaty ogon.
4. Ubarwnienie: Sa nimfy całe białe, całe szare i pstrokate, szaro-białe

Występowanie: Północno-zachodnia Afryka poprzez część Azji aż po Brimę i część Chin

Wygląd:

1. Rozmiary: 40,5cm
2. Młode:mają szarawą woskówkę i bledszy kolor dzioba.
3. Płeć:Dorosły samiec jest łatwo rozpoznawalny po różowej obwódce na karku i czarnych znaczeniach na twarzy.
4. Ubarwnienie: lutino, odcienie niebieskiego, zielone, cynamonowe

Występowanie: Celebes i przyległe wyspy

Wygląd:

1. Rozmiary: 30-32cm
2. Młode: Rozpoznawane po ciemnoszarym kolorze tęczówki.
3. Płeć: Dorosłe samce mają czarne tęczówki.
4. Ubarwnienie: Białe o żółtych licach i czubach, zależnie od gatunku czób moze byc biały a kolor ptaka różowo fioletowy.

Występowanie: Afryka

Wygląd:

1. Rozmiary: 33- 37cm
2. Młode: Mają ciemne tęczówki
3. Płeć: Samiec ma zazwyczaj ciemniejsze skrzydła, nie jest to jednak wzkazanie pewne bo jest to uwarunkowane miejscem z krórego ptak pochodzi.
4. Ubarwnienie: Szare z białymi policzkami, czerwony ogon i czarny dziób

Występowanie: Afryka

Wygląd:

1. Rozmiary:24cm
2. Młode: Młode nie mają żółtego brzuszka a ich teczowka jest najpierw czarna, potem staje sie szara, szarozielona a wreszcie żółta.
3. Płeć: Brak widocznych róznic miedzy osobnikami odmiennych płci.
4. Ubarwnienie: Głowa ciemno szara, górna część piersi zielona, dolna i brzuch żółte.

Występowanie: Australia

Wygląd:

1. Rozmiary: 32-34cm
2. Młode: Mają bledsze upierzenie niz dorosłe osobniki, mają zielony kark.
3. Płeć:Samice mają często wokół oczu czarną obwódkę a na licach szare plamki.
4. Ubarwnienie: Glowa, boki i górna część piersi czerwona, lica białe, dolna część piersi żółta, brzuch zielonożółty. Pióra na grzbiecie czarne z zieloną obwódką.

Występowanie: Afryka

Wygląd:

1. Rozmiary: 15-16cm
2. Młode:Bledsze upierzenie i czarny ogon.
3. Płeć: Nie ma widocznych różnic
4. Ubarwnienie: Zielony grzbiet, glowa i skrzydła, czoło i lica różowe, pióra ogona niebieskie. Istnieje wiele sztucznie wyhodowantch odmian barwnych.

Występowanie: Australia

Wygląd:

1. Rozmiary: 25-28cm
2. Młode:Młode samiczki mają żółty dziób a samce szary.
3. Płeć: Ptaki różnych płci różną się ubarwnieniem.
4. Ubarwnienie: Samiec jest zielono-niebieski z ognistoczerwonym krupem i czarnym dziobem, samica oliwkowo zielona bez czerwonej plamy na kuprze i z szarym dziobem.

Występowanie: Ameryka Południowa

Wygląd:

1. Rozmiary: 36-38cm
2. Młode:Bledsze upierzenie, czarne tęczówki
3. Płeć: Samiec ma więcej żółtych piór na stawie nadgarstkowym, samica czerwonych.
4. Ubarwnienie: Grzbiet i brzuch zielone, czoło niebieskie, okolica oka żółta.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

Papużki faliste pochodzą z Australii. Żyją tam w wielkich stadach na równinach porośniętych trawiastą roślinnością. Jest to gatunek wędrowny, przemieszczający się w celu poszukiwania nowych miejsc do żerowania. Najaktywniejsze są wczesnym rankiem i wieczorem.

Powinniśmy kupić naszej papużce największą klatkę na jaką nas stać i na jaką mamy miejsce w pokoju. Papużka musi mieć możliwość swobodnego rozprostowania skrzydeł, a najlepiej wykonania krótkiego lotu. Należy zdawać sobie sprawę z tego, że nawet papużki mieszkające w ogromnej klatce muszą być wypuszczane, aby polatały sobie po mieszkaniu.

Jedna parka zwykle nie chce się rozmnażać. Papużki faliste są ptakami stadnymi, więc posiadając więcej niż jedną parkę istnieje większe prawdopodobieństwo że rozmnożą się. Do lęgów dopuszczamy papugi powyżej 1-1,5 roku, nie częściej niż 2-3 razy w roku.

Papużki są bardzo towarzyskie, mają też niezwykle żywy temperament. Są bardzo ciekawskie, ruchliwe, stale czymś zajęte. Z tego względu klatka, w której mieszka papużka musi być wyposażona w huśtawki, karuzele czy drabinki, a także lustereczka i dzwoneczki.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

W naturze dominuje kolor zielony, ale papużki hodowlane występują w wielu mutacjach kolorystycznych. W prawie wszystkich mutacjach pod dziobem występują dwie czarne kropki (czasem jest ich więcej) oraz ciemnoniebieskie “łezki” pod oczyma.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

Nimfa(Nymphicus hollandicus) jest ptakiem z rodziny kakadu. Papugi te zamieszkują na wolności Australijskie trawiaste stepy i sawanny. Jest to gatunek wędrowny, przemierzający wiele kilometrów w poszukiwaniu pożywienia. Ptaki te są doskonałymi lotnikami.

Wymiary: generalnie istnieje zasada, że im większa klatka tym lepsza. Minimalne wymiary to 120-150 cm długości, 60 cm szerokości i 80-100 cm głębokości. Należy jednak pamiętać, że nawet ogromna klatka nie zastąpi nimfom swobodnego lotu po mieszkaniu.

Codziennie musimy poświęcić papudze trochę czasu, szczególnie jeśli jesteśmy posiadaczami jednego ptaka. Nimfy są zwierzętami stadnymi, dlatego pozostawione same sobie mogą nie radzić sobie z samotnością. Dlatego tak ważne jest codziennie wypuszczanie papugi z klatki i poświęcanie jej uwagi. Zabawki umieszczone w klatce zapewnią papudze trochę zajęcia i rozwieją nudę.

Podstawą żywienia nimfy powinny być granulaty i dobrej jakości gotowe mieszanki zbóż dla papug (w stosunku 50% na 50%). Ich podstawą powinny być różne rodzaje prosa i kanar.

Nimfy potrafią się z nami dość dobrze porozumiewać. Jest wiele charakterystycznych odgłosów czy zachowań, które łatwo jest zinterpretować. Przykładem może być tu tak charakterystyczne syczenie – w ten sposób papuga próbuje odstraszyć kogoś lub coś czego się obawia. Jeżeli papuga czyści Ci włosy lub brwi, oznacza to, że uważa Cię za dobrego przyjaciela i ma do Ciebie zaufanie. Również w ten sposób nimfy okazują uczucia innym papugom.

Po przyniesieniu papugi do domu będzie ona zapewne bardzo zestresowana. Może objawiać się to zbytnim pobudzeniem – ptak będzie latał po klatce i „nawoływał” kolegów, którzy zostali w sklepie, bądź, co zdarza się częściej, będzie osowiały. Papuga może nie chcieć jeść, można wtedy rozsypiać ziarno na dnie klatki. Do weterynarza powinniśmy wybrać się wówczas, kiedy ptak nie je od dwóch dni.

Nimfy można nauczyć mówić i gwizdać, przy czym zwykle dotyczy to samców (rzadko udaje się nauczyć samiczkę tej sztuki). Nauka gwizdania jest łatwiejsza – jest to bardziej naturalna czynność dla papugi niż wymawianie słów. Aby nauczyć naszą papugę gwizdać, należy puszczać jej daną melodię lub samemu ją gwizdać.

Występowanie: Żako zamieszkuje środkową Afrykę – od Sierra Leone na zachodzie po Kenię i Tanzanię na wschodzie. Występuje w lasach nizinnych, na sawannach z zadrzewieniami oraz zaroślach mangrowych.

Najbardziej znanym i najczęściej hodowanym gatunkiem z rodzaju Pisittacula jest aleksandretta obrożna. Do tego rodzaju należy 15 gatunków papug ( wg J.Feliks - "Papousci" - Praha 1979).

Przez jednych nazywana Ognistoczubą, przed drugich Inką. To jedna z kilku odmian papug z rodziny Kakadu. Jest to ptak średniej wielkości, osiągający zaledwie 35 cm długości, przy czym jest stosunkowo lekki, bowiem jego waga oscyluje w granicach 300-450g.

Zwana jest również papugą senegalską (łac. Poicephalus senegalus). Zamieszkuje ona ogromne obszary Senegalu i częściowo Gujany. Naturalnym środowiskiem tych dużych ptaków są lasy. Afrykanki gniazdują w głębokich dziuplach drzew. Żywią się nasionami różnych krzewów i drzew oraz młodymi pędami roślin, gałązkami i jagodami. Nie lubią towarzystwa innych dużych ptaków, a w okresie lęgowym przeganiają z pobliża swego gniazda wszystkie przypadkowo przybyłe duże ptaki.

Zamieszkuje południowo-wschodnią cześć Australii, żyje tam w dużych stadach. Rozella jest mieszkanką terenów zadrzewionych i chętnie przebywają wśród wysokich konarów drzew. Można je tez spotkać w okolicach domostw i osad ludzkich. Ich pożywieniem są rożnego rodzaju nasiona krzewów, chwastów, traw, owoców, owadów i ich larw oraz kora młodych gałązek. Zakładają gniazda w dziuplach drzew. Odbywają dwa lęgi w ciągu roku.

Rozella królewska, zwana także rozellą Pennant, pochodzi z południa Nowej Walii. Miejscami jej zamieszkania są obrzeża lasów oraz sawanny. Żywi się nasionami traw, krzewów i chwastów. Podczas lęgów żywi się także owadami i ich larwami oraz owocami i młodymi pędami rośli, karmi nimi także swoje młode. Pennanty nie lubią towarzystwa innych papużek, nawet własnego gatunku, i w okresie godowym parki zakładają gniazda w znacznej odległości od gniazda innych osobników.

Wiele cech wspólnych mają papużki nierozłączki, trzech wyżej wymienionych gatunków. Żyją ze sobą na tych samych albo graniczących ze sobą terytoriach Afryki. Gniazdują najczęściej w kopcach po termitach lub dobrze nawilgoconych dziuplach.

Zamieszkuje całą środkową i południową Australię, gdzie jest ptakiem pospolitym. Poza okresem lęgów żyje w gromadach i w poszukiwaniu karmy przemierza odlegle tereny, które są porośnięte różnymi trawami i chwastami. Gniazduje w dziuplach drzew i w różnych szczelinach, w okresie wychowu piskląt zjada młode pędy roślin i niektóre owady.

Czoło ptaka jest niebieskie, ciemię, boki głowy, podbródek i podgardle jest koloru żółtego. Zielonego koloru jest grzbiet i brzuch. Czerwoną barwę ma ramię skrzydła, lotki pierwszorzędowe są niebieskie, sterówki zielone. Przez zielone upierzenie, prześwieca w niektórych miejscach kolor żółty.

Ara żółtoskrzydła (łac Ara macao) to duży, piękny ptak znany w Europie już od ponad trzystu lat. Nosi on również nazwę arakangi. Występuje w Meksyku oraz w dorzeczu Amazonki. Schronieniem ary są wierzchołki drzew nad brzegami rzek oraz gęstwiny dżungli. Można ją spotkać również wśród domostw, położonych nad rzekami.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

Kiedy naczynie krwionośne w pazurku (jest widoczne) jest oddalone od jego końca o 1-3mm, jest to “normalna” długość. Powyżej 3 mm jest to niewielki przerost, a kiedy już ptakowi te pazurki mocno się zawijają, to mamy do czynienia z dużym przerostem -  wtedy musimy je obciąć.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.

Papugowate (Psittacidae) to rodzina ptaków z rzędu papugowych. Obejmuje gatunki lądowe zamieszkujące głównie międzyzwrotnikowe strefy całego świata, choć niektóre również w klimacie umiarkowanym. Najliczniej występują w Ameryce Południowej i Australii. Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym: owocami, jagodami, orzechami, nektarem i pyłkiem. Niektóre są owadożerne, a nieliczne żywią się mięsem kręgowców.