Rozella królewska (łać.Platycercus elegans)

Rozella królewska, zwana także rozellą Pennant, pochodzi z południa Nowej Walii. Miejscami jej zamieszkania są obrzeża lasów oraz sawanny. Żywi się nasionami traw, krzewów i chwastów. Podczas lęgów żywi się także owadami i ich larwami oraz owocami i młodymi pędami rośli, karmi nimi także swoje młode. Pennanty nie lubią towarzystwa innych papużek, nawet własnego gatunku, i w okresie godowym parki zakładają gniazda w znacznej odległości od gniazda innych osobników.

Wygląd papugi.

Długość ciała wraz z ogonem wynosi około 36 cm, jej ubarwienie jest karminowoczerwone. Lica ptaka są koloru niebieskiego, pióra grzbietu zaś czarne z czerwonymi obrzeżami. Lotki i nadlotki są barwy niebieskiej. Środkowe sterówki mają barwę ciemnoniebieską, pozostałe są jaśniejsze. Dziób i nogi mają szaroróżowe. Samiczka jest zawsze mniejsza od samczyka. Pennanty nie mają uzdolnień do naśladowania głosów.

Hodowla tych papug nie jest trudna, ponieważ rozelle królewskie są z natury spokojnymi ptakami, ale w klatce powinna przebywać tylko jedna parka. Przechowywanie większej ilości osobników tego samego gatunku w jednej klatce, powoduje wśród nich stałe kłótnie. Pennanty są odporne na zmienne warunki atmosferyczne, mogą nawet w okresie niedużych mrozów przebywać w wolierach ogrodowych wyposażonych w ocieplane schronienia. Klatka dla jednej parki powinna mieć minimum 1,5 m długości i być wyposażona w żerdzie z grubych gałęzi. Rozelle królewskie lubią się często kapać, niezbędny jest więc w klatce duży basen. Aby ptaki nie niszczyły żerdzi i drewnianych ram klatki, należy im często podawać gałązki drzew owocowych lub wierzby. Pokarm stosujemy taki sam jak dla rozelli białolicych i nimf.

Rozmnażanie papug.

Jest ono bardzo trudne, niemniej jednak możliwe i wielokrotnie się udaje, o czym świadczy fakt, że znaczna liczba tych ptaków znajduje się w hodowlach domowych. Najtrudniej jest dobrać parkę ze względu na brak charakterystycznych cech, po których mogło by się poznać płeć. Klatka o wymiarach minimum 150x80x80 cm, powinna się znajdować w odrębnym pomieszczeniu, gdzie ptaki nie będą miały żadnego kontaktu, nawet głosowego, z innymi rozellami. W czasie lęgów pennanty są dosyć podejrzliwe i nie znane im osoby zbyt blisko podchodzące do klatki mogą przestraszyć ptaki tak dalece, że porzucają one swoje jaja lub pisklęta i już niestety do nich nie wracają. Opiekun ptaków musi również uważać, aby przy zbliżeniu się do nich w czasie karmienia lub innych czynności był stale tak samo ubrany, ponieważ nawet zmiana barwy jego ubioru, a zwłaszcza barwy jaskrawe, mogą ptaki przestraszyć. Budka dla rozelli królewskich musi być odpowiednio duża: 30x30x45 cm, otwór powinien być o średnicy 9 cm. Za wyściółkę może nam służyć torf, trociny i mech. Samiczka składa około 4-8 jaj, które sama wysiaduje przez 21 dni. Młode po czterech tygodniach po raz pierwszy opuszczają dudkę lęgową. Jeszcze przez blisko cztery tygodnie sa karmione przez rodziców. Dobrze odkarmione młódki po wyjściu z budki mają w przeważającej części ubarwienie barwy zielonej. Może się jednak zdarzyć, że część młodych, zwłaszcza tych wcześniej wyklutych, jest barwy zielonej, podczas gdy inne są podobne do rodziców, tylko że ich pióra są bledszego koloru. Zmiana ubarwienia młodych trwa 12-15 miesięcy. Rodzaj stosowanej karmy w czasie lęgów i wychowu młodych jest taki sam, jak dla rozelli białolicych.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA