Rozella białolica (łać.Platycercus eximius)
Zamieszkuje południowo-wschodnią cześć Australii, żyje tam w dużych stadach. Rozella jest mieszkanką terenów zadrzewionych i chętnie przebywają wśród wysokich konarów drzew. Można je tez spotkać w okolicach domostw i osad ludzkich. Ich pożywieniem są rożnego rodzaju nasiona krzewów, chwastów, traw, owoców, owadów i ich larw oraz kora młodych gałązek. Zakładają gniazda w dziuplach drzew. Odbywają dwa lęgi w ciągu roku.
Wygląd
Długość samczyka to około 34 cm. Głowa, boki i górna część piersi ptaka są koloru czerwonego, lica są białe, żółta jest dolna cześć piersi. Zielono żółty jest brzuch, na plecach są czarne pióra z zieloną obwódką. Kuper jest koloru żółtozielonego. Ramiona skrzydeł są barwy czarnej, zaś nadlotki i lotki koloru niebieskiego. Wśród jasnoniebieskich sterówek wyróżniają się środkowe, które mają nalot zielony. Czerwone są pióra pokrywowe, nadogonowe. Dziób i nogi szarorózowe, u młodych ptaków ciemnoszare. Samiczka jest niego mniejsza od samczyka, i jej barwa jest troszkę bledsza, co nie jest regułą, więc na podstawie tej różnicy nie możemy określać płci ptaka. Lica u samiczki nie są czysto białe. Czasami w okolicach oczu samiczki, występują małe zielonobrunatne piórka. Ptaki te mogą nauczyć się kilku, nie trudnych słów.
Hodowla
Dla jednej parki, potrzebna jest klatka o boku co najmniej 1,5 m, najlepsza była by woliera o długości 4m, z przyległymi miejscami schronienia na noc, wyposażona z żerdzi z grubych gałęzi, dzięki którym ptaki mogą wypoczywać, a które mogą także objadać z kory. Rozelle białolice nie lubią towarzystwa innych papug, dlatego w klatce lub wolierze powinna być umieszczona tylko i wyłącznie jedna para. Dno klatki lub woliery, powinno być wysypane piaskiem., ponieważ papugi swoimi odchodami szybko zabrudziły by siebie lub swoje otoczenie. Zaletą dużej klatki lub woliery, jest także to, iż w takim obszernym pomieszczeniu, możemy umieścić odpowiednią ilość karmników, gdyż poszczególne karmy, należy podawać osobno. Pożywienie rozelli jest takie samo jak nimf. Podczas pogodnych dni, rozelle lubią się kąpać. Kąpiel może odbywać się tylko pod kontrolą hodowcy, ponieważ ptaki łatwo mogą się przemoczyć, w skutek obniżenia temperatury ciała może dojść także do śmierci. Rozella jest jednak papuga dość odporną na zmienne warunki atmosferyczne.
Rozmnażanie
Jest dość łatwe, jeżeli parka ma do swojej dyspozycji, osobną klatkę lub wolierę i przebywa z dala od innych rozelli. Ptaki tego samego gatunku, umieszczone w przyległych pomieszczeniach, stale sobie przeszkadzają, nawołują się, łapią za nogi, wspinają się po klatce, wyrywają sobie pióra. Wpływa to nie korzystnie na lęgi papug. Rozelle są płciowo dojrzale po 20 miesiącu życia. Są opiekuńczymi rodzicami, starannie wychowują swoje potomstwo. Odbywając lęgi raz lub dwa razy do roku, mogą gniazdować nawet do dwudziestu lat życia. Ptaki młode kilkunastomiesięczne , doprowadzone do lęgów, gniazdują źle, nie wychowują swojego potomstwa. Samice przypominają nioski, niedbające o swoje jaja, szybko się wyczerpują i po dwóch lub trzech dniach zaczynają gnić. Przy dobieraniu par rozelii białolicych należy zachować daleko idącą ostrożność, ponieważ są one w stosunku do siebie bardzo podejrzliwe. Poza tym nigdy nie wiadomo, czy rzeczywiście dobrane ptaki są odmiennej płci, w skutek niedostatecznie zarysowanego dymorfizmu płciowego. Najlepszą metodą doboru par jest umieszczanie ptaków w odrębnych klatkach ustawionych blisko siebie ( w odległości co najmniej 3 cm). Papużki odmiennej płci będą się kokietowały, natomiast ptaki tej samej płci będą dla siebie agresywne. Przy łączeniu rozelli , samczyka zawsze umieszczamy w klatce samiczki, nie odwrotnie. Samiczka jest w tym miejscu do którego już się przyzwyczaiła. Jeśli postąpimy inaczej, parka może się nie skojarzyć. Im większa klatka lub woliera, tym większe szanse na sukces w legach. Rozella potrzebuje, dużo ruchu, lubi fruwać, jeśli jest w dobrej kondycji ciągle jest czymś zajęta. Budka przeznaczona na legi musi być o wymiarach 20x30x30 cm. Wyściółkę służyć nam może torf, trociny i drobno pocięte gałązki. Gody zaczynają się wtedy, gdy samczyk uporczywie przymila się do samiczki, samczyk drapie ją po główce, karku oraz często ją karmi. Kiedy samiczka zaczyna wchodzić do budki, samczyk staje się zadziorny, często ją goni. Sprawia to wrażenie jakby chciał ją skrzywdzić. Są to jednak pozory, ponieważ uganianie się samczyka za partnerką, poprzedza jej uległość i kopulacja. Samiczka składa jaja w odstępach dwudniowych, najczęściej jest to 5 - 8 sztuk. Samiczka wysiaduje jaja przez 22 - 24 dni. Kontrola gniazda i zaglądanie do niego nie jest wskazane, ponieważ wystraszona samiczka może opuścić gniazda.
Piskleta
Młode opuszczają gniazda po miesiącu od wyklucia. Przez kolejne trzy tygodnie są karmione przez rodziców. Podczas wychowu młodych, pokarm powinien być urozmaicony, nie może papugą zabraknąć karmy miękkiej, sporządzonej w poprzednio opisany sposób. Ubarwienie młodych rozelli białolicych jest podobne do ubarwienia rodziców, lecz mniej intensywne, a samiczki mają na piórach pokrywowych sporo koloru zielonego.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
