Świergotka (łać.Psephotus haematonotus)
Zamieszkuje całą środkową i południową Australię, gdzie jest ptakiem pospolitym. Poza okresem lęgów żyje w gromadach i w poszukiwaniu karmy przemierza odlegle tereny, które są porośnięte różnymi trawami i chwastami. Gniazduje w dziuplach drzew i w różnych szczelinach, w okresie wychowu piskląt zjada młode pędy roślin i niektóre owady.
Wygląd
Ciemnoniebieskiego koloru jest głowa samca, ku grzbietu barwa przechodzi na szarozieloną. Na kuprze ma dużą ognistoczerwoną plamę. Pióra nadogonowe są jasne, popielatozielone, sterówki są barwy ciemnozielonej, z szafirowym nalotem. Niebieski nalot jest dobrze widoczny, na zielonej piersi, nalot ten na brzuchu niknie, przechodząc na nalot żółty. Nogi i dziób, są ciemniejsze. Samiczka jest barwy matowo szarozielonej, i nie posiada czerwonej plamy na kuprze. W 1935 roku uzyskano nową odmianę świergotek, w której ptaki obojga płci mają ubarwienie rozjaśnione, przechodzące w barwę żółtozieloną. Obecnie spotyka się także ptaki, całkowicie żółte. Śpiew samca i samiczki jest cichym, nieco szeleszczącym świergotem o bardzo miłym brzmieniu. W okresie lęgów, ptaki śpiewają głośniej i częściej. Długość ciała wynosi około 28 cm.
Hodowla
Świergotki są dobrymi lokatorami, lubią mieć dużą przestrzeń. Nadają się do hodowli w wolierach ogrodowych, dobrze znoszą zmiany atmosferyczne. W domach wymagają większej klatki, o wymiarach 100x50x50 cm. W klatce powinny być umieszczone dwa żerdzie naprzeciwlegle o średnicy 15 - 20 mm. Podstawową karmą dla papużek świergotek, jest takie samo pożywienie jak dla nimf. Maja większą potrzebne spożywania pokarmu, w czasie lęgów oraz podczas wychowu młodych, tak samo jak inne ptaki. Potrzebują także składników mineralnych, które mogą czerpać z piasku, którym musi być wysypane dno klatki, a także w klatce powinny być drobno potłuczone skorupki kurzych jaj oraz wapno ptasie lub ossasepiia. Świergotka nie potrzebuje częstych kąpieli wodnych, ale codziennie potrzebują świeżej wody do picia i pokarmów zawierających sole mineralne i witaminy. Raz lub dwa razy w tygodniu do wody można dodawać polfamiks. Świergotka dobrze współżyje z innymi małymi ptakami egzotycznymi, ale w stosunku do swoich przedstawicieli gatunku oraz papużek falistych są agresywne.
Rozmnażanie
Rozmnażanie nie jest trudne, jeżeli parka świergotek jest dojrzała płciowo ( liczy co najmniej 2 lata), papużki pochodzą z dwóch różnych szczepów, są zdolni i dobrze upierzeni. Aby lęgi miały prawidłowy przebieg, parka powinna przebywać w osobnej klatce lub wolierze, znajdować się tam powinna budka lęgowa o wymiarach 20x25x25 cm z dnem wyścielonym torfem i cieniutkimi gałązkami. Początkami godów, jest przymilanie się samczyka do partnerki, często karmi swoją partnerkę i ugania się za nią świergocząc. Kopulacja może się odbyć w każdym miejscu. Samiczka znosi od 4 do 6 jaj, które wysiaduje przez 20 dni. W tym czasie jest często karmiona, przez swojego partnera.
Pisklęta
Młode przez pierwsze dwa tygodnie życia, są karmione przez samiczkę potem stopniowo do ich wychowu przyłącza się samczyk. Stają się samodzielne między 14 a 16 dniem, po opuszczeniu budki lęgowej. Para przystępuje do kolejnych lęgów, gdy ostatnie z młodych piskląt stanie się samodzielne. Godowe zachowanie rodziców jest oznaką tego, ze młode trzeba od nich odseparować. Świergotki powinny przystępować do lęgów tylko 3 razy w roku. Okres pierzenia zaczyna się w trzecim miesiącu życia młodych, przebiega prawie zawsze łagodnie i sprawnie, pod warunkiem że ptaki mają pod dostatkiem dobrej i urozmaiconej karmy.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
