Nierozłączki (łać.Agapornis personata, agapornis nigrigenis, Agapornis Fischera)

Wiele cech wspólnych mają papużki nierozłączki, trzech wyżej wymienionych gatunków. Żyją ze sobą na tych samych albo graniczących ze sobą terytoriach Afryki. Gniazdują najczęściej w kopcach po termitach lub dobrze nawilgoconych dziuplach. Żywią się rożnymi nasionami traw, chwastów, krzewów, młodymi pędami roślin, natomiast podczas wychowu zjadają dużo owadów i ich larw oraz skiełkowanych i na wpół dojrzałych nasion. Papużki nierozłączki są ptakami bardzo , w poszukiwaniu miejsca na lęgi lub w poszukiwaniu pożywienia potrafią pokonać bardzo duże odległości. Charakterystycznymi cechami tych papużek jest ich bardzo piękne i intensywne ubarwienie piór, ale także ich nieco skrzeczący śpiew. Ptaki te dobierają się raz na całe życie, samczyk cały czas opiekuję się swoją samiczką i nie dopuszcza do niej konkurentów. Samczyk karmi swoją samiczkę, głaszcze dziobem po głowie i karku, nie opuszcza jej , przebywa ciągle w jej pobliżu.

Wygląd ptaków

Nierozłączka czarnogłówka

Jest to najpiękniejszy ptak wśród trzech wymienionych. Biała obwódka wokół oczu jest charakterystyczna dla nierozłączki czarnogłownej , jaki i pozostałych dwóch gatunków. Nadaje ona uroku na tle czarnej główki ptaka. Dziób posiada silny, hakowaty, koloru karminowoczerwonego. Przez całe podgardle, kark oraz górną część piersi przechodzi wyraźny żółty pas. Grzbiet, dolna część piersi i pióra pokrywowe skrzydeł są intensywnie zielone. Niebieski nalot mają natomiast, zielone pióra nadogonowe. Chorągiewki lotek są dwubarwne: szersza strona ma barwę zieloną a węższa barwę czarną. Na zielonych sterówkach występują dwie czarne wstęgi, między którymi znajduje się szarooranżowa plama. Intensywność jej barwy oraz niebieskiego koloru w piórach pokrywowych nadogonowych jest uzależniona od ubarwienia głowy ptaka, to znaczy im więcej głowa jest ciemniejsza, tym bledsze są wymienione dwa kolory. Wzmocnienie koloru czarnego na głowie nierozłączek, jest związane przede wszystkim ze wzrostem intensywności barwy niebieskiej w piórach pokrywowych nadogonowych i oranżowej w sterówkach. Papużki nierozłączki mają wielkość ok 15-16 cm. Ubarwienie obojga płci jest jednakowe. Samczyk jest nieco mniejszy od samiczki i ma mniej płaską głowę, nie jest to jednak zawsze regułom. Zarówno samiec, jak i samica śpiewają, dźwięki ich są skrzeczące, ale nie przeraźliwe, czasem ich śpiew brzmi jak przyjemny dla ucha świergot.

Nierozłączka fischera

Nierozłączka Fischera ma głowę barwy oranżowoczerwonej z szarym nalotem. Im mniej posiada szarego nalotu na głowie tym ptak jest piękniejszy oraz postrzegany za bardziej wartościowego. Oranżowoczerwonej barwy mają najwięcej na czole, podbródku i podgardlu, dziób jest zaś karminowoczerwony. Szarawożołta jest górna część ciała ptaka. Intensywnie zielone zaś są pozostałe pióra pokrywowe, lecz nieco bledsze niż u nierozłączek czarnogłówek. Lotki są takie same jak u czarnoglówek, sterówki mają oranżową plamę na zielonym tle i dwie czarne wstęgi. Zielone pióra pokrywowe nadogonowe mają dużo niebieskiego nalotu. Płeć tych ptaków jest trudna do rozróżnienia, gdyż te osobniki obojga płci są jednakowo ubarwione i tak samo śpiewają. Samiczka jest nieco bardziej masywniejsza. Wielkość ptaka ok 15 cm.

Nierozłączka czarnolica

Odmianą pośrednia, powstałą ze skrzyżowania papużki czarnogłówki i nierozłączki Fischnera są nierozłączki czarnolice. Ptaki obojga płci otrzymane z tego kojarzenia są płodne, ubarwienie ich jest natomiast o wiele piękniejsze niż nierozłączka Fischera. Nierozłączki czarnolice są ptakami heterozygotycznymi, a łączone w pary między sobą dają potomstwo, którego upierzenie podobne jest do wszystkich trzech wymienionych gatunków. Ptaki te są wystawiane na wielu wystawach przez swoich opiekunów. Zdarza się czasami, że wskutek braku na rynku materiału zarodkowego, hodowcy łączą w pary do rozrodu nierozłączki czarnogłowe z czerwonogłowymi. W ten sposób otrzymuje się również piękne ptaki o długości ciała ok 15 cm. Dziób mają silny haczykowaty, koloru karminowoczerwonego. Papużka ta ma także białą obwódkę wokół oczu. Żółty łuk biegnący przez pierś i szyję ma lekki szary nalot. Podgardle jest koloru oranżowego. Pozostałe elementy ubarwienia ptaka są takie same jak u nierozłączek czarnogłówek. Płeć jest bardzo trudna do rozpoznania, wszystkie ptaki tak samo śpiewają i maja prawie identyczne ubarwienie. Czasami samczyk jest smuklejszy i mniejszy niż samiczka. Maże mieć także szersze białe obwódki wokół oczu ale to nie jest regułom.

Hodowla nierozłączek

Po odpowiedniego chowu tych gatunków ptaków potrzebna jest duża woliera ogrodowa oraz duża klatka. Zmienne warunki atmosferyczne nie wywierają wpływu ma samopoczucie ptaków i ich zdrowie. Ptaki te nie mogą przebywać z innymi gatunkami małych ptaków, ani z papużkami falistymi, ponieważ zachodują się w stosunku do nich agresywnie, każdego małego ptaka mogłyby okaleczyć albo i zabić. Ptakom swojego gatunku nie robią krzywdy. Klatka dla papużek nierozłączek musi być mocna i stabilna, najlepsza jest z metalu ( drewniane klatki mogą zniszczyć, za pomocą swoich mocnych dziobów). Gałęzie lub żerdzie powinny mieć średnicę ok 18 mm, gdyż cieńsze szybko są przepołowione przez nierozłączki. Żeby zapobiec nadmiernemu niszczeniu żerdzi należy co jakiś czas wkładać do klatki świeże gałęzie drzew. Ptaki tną je na wióry za pomocą swoich dziobów, po czy częściowo je zjadają. Dno klatki koniecznie musi być wysypane piaskiem. Poza tym wskazane jest umieszczanie w klatce korytka z ziemią. Można tam zasiać im trawę lub rzepik albo inne rośliny z wyjątkiem prosa. Ptaki chętnie zjadają młode pędy roślin, skiełkowane nasiona. Podstawową karmą nierozłączek są: proso, kanar, słonecznik, owsik, len, nasiona oraz konopie. Z zielonek zaleca się: szpinak, sałatę, mlecz, rzeżuchę, babkę lancetowatą. Lubią także marchew, która jest dostępna cały rok ( marchew zawiera wiele cennych składników odżywczych). Papużki nierozłączki lubią się kapać, zwłaszcza w pogodne i ciepłe dni, dlatego należy im podawać codziennie świeżą wodę do picia i kąpieli. W klatce powinniśmy też umieścić wapno ptasie lub ossasepia, z których ptaki mogą czerpać sole mineralne. Nierozłączki bardzo źle znoszą samotność, uwielbiają przebywać w parach oraz z innymi dużymi ptakami. Szybko przyzwyczajają się do swoich opiekunów, naśladują ich czynności, słuchają rozkazów.

Rozmnażanie nierozłaczek

Jeśli ptakom stworzymy odpowiednie warunki do gniazdowania, mogą przystąpić do niego w wieku jednego roku. Parę trzeba umieścić w osobnej klatce lub wolierze, w której znajdować się powinna budka o wymiarach 18 x 20 x 25 cm. W klatce powinien znajdować się mokry torf. Ptaki powinny mieć pod dostatkiem pocięte gałązki wierzby o grubości 8 cm, po namoczeniu gałązek ptaki mogą budować z nich gniazda. Gniazdo jest w kształcie płytkiej nory. Pod koniec budowy gniazda, dochodzi do kopulacji. Para nierozłączek kopuluje wielokrotnie, aż do momentu złożenia przez samiczkę ostatniego jaja. Samiczki nierozłączki znoszą od 4 do 8 jaj, ale nie każde jest zapłodnione ( przeważnie dwa są zapłodnione), po przeglądzie jaja, te które są nie zapłodnione musza być usunięte aby reszta była dobrze ogrzana. Jaja wysiadywane są przez 21 do 28 dni. Podczas wysiadywania i wychowywaniu młodych samiczka tylko na chwile pozwala samcowi wejść do gniazda, po to aby dostarczył jej oraz pisklętom pożywienia. Samczyk przeważnie, przebywa na budce lub daszku gniazda. Młody i niedoświadczony samczyk, który usiłuje wedrzeć się do gniazda, może być przez samiczkę ciężko poturbowany albo nawet zabity. Hodowca nierozłączek musi być cierpliwy w ich zestawianiu. Nowych par nie wolno umieszczać od razu w budkach lęgowych, ponieważ to zmusza je do gniazdowania. Papużki które się nie znają, mogą zacząć walczyć ze sobą, w skutek czego samczyk może paść ofiarą agresji samiczki. Przetasowanie par nierozłączek jest bardzo trudne, ponieważ jaz skojarzona para chce być już zawsze ze sobą. Nie pomaga nawet w tym umieszczanie papużek z innymi, ponieważ ptak zawsze będzie legł do swojego pierwszego partnera. Dlatego też rozdzielone pary skojarzone, muszą przebywać z dala od siebie, żeby nawet nie mogły się porozumieć swoim głosem.

Pisklęta nierozłączek

Papużki nierozłączki bardzo starannie opiekują się swoim potomstwem, wic młode są bardzo dobrze odchowane. Podczas wysiadywania jaj w pomieszczeniu hodowlanym powinna być temperatura ponad 20 ° C, a wilgotność powietrza około 90 %. Każde odchylenie od tych norm, powoduje niestety zamieranie płodu w jaju. Po opuszczeniu budki młode papużki są przez kilkanaście dni karmione przez rodziców i uczone samodzielności. Przystępowanie przez rodziców do następnego gniazdowania, jest niebezpieczne dla potomstwa. Hodowca, jeśli zauważy, że ptaki są już samodzielne, powinien przenieść młode do innej klatki. Pierzenie potomstwa nierozłączek jest bledsze niż u dorosłych. Dopiero po okresie pierzenia, które ma miejsce na jesień, ubarwienie młodych jest bardziej intensywne. Podczas gniazdowania, wychowu młodych i pierzenia się papużek nierozłączek, trzeba bardzo szczególnie zadbać w tych okresach o ich pożywienie. Oprócz poprzednio wymienionych pokarmów, podawać należy także karmę miękką.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA