 Historia Tatrzańskiego Parku Narodowego
Historia Tatrzańskiego Parku Narodowego sięga końca 19 wieku. Już wtedy myślano o objęciu ochroną „Skalnego gniazda”. Kolejne lata to podejmowane działania mające na celu utworzenie owego parku. Rok 1947 to rok, w którym park zostaje powołany. Rok 1954 to rok, w którym parkowi nadano współcześnie obowiązującą formę.
Tatrzański Park Narodowy to unikalne miejsce, nie tylko w skali kraju, ale i również Europy czy Świata. Odznacza się na tyle wieloma walorami krajobrazowymi i przyrodniczymi, że UNESCO postanowiło go uznać za Światowy Rezerwat Biosfery. Najważniejszą rolę w tym przypadku odegrały doskonale zachowane fragmenty lasów dolno- i górnoreglowych.
Tatrzański Park Narodowy stanowi obszar niezwykle atrakcyjny pod względem przyrodniczym, dalej turystycznym. Doskonała infrastruktura pozwala spędzić w tym miejscu wolny czas nie zależnie od pory roku.
Tatrzański Park Narodowy oferuje alpejskie widoki połączone są z bogatą fauna i florą. Zróżnicowane ukształtowanie terenu zawdzięczamy procesom zachodzącym podczas wielu epok geologicznych. Największe ślady odcisnęły plejstoceńskie lodowce górskie. To one ostatecznie nadały współczesny kształt temu obszarowi Polski. Powstały miedzy innymi strome ściany skalne, piętrowo usytuowane kotły (Kocioł Czarnego Stawu, Dolina Pięciu Stawów Polskich), zawieszone doliny (Dolina Żabich Stawów Białczańskich, Rówienki, Świstowa) i moreny.
Turnie, grzbiety i szczyty gór zbudowane są ze skał magmowych (granity). Największy tatrzański szczyt Rysy ma wysokość 2499 m n.p.m.
Obszary utworzone ze skał łatwo ulegających erozji oraz strefy uskoków i spękań tektonicznych mają formy wklęsłe. W strefie występowania wapieni (północna i zachodnia część Tatr) charakterystyczne są różne zjawiska krasowe w tym jaskinie (ponad 650), wodospady (np., Wodogrzmoty Mickiewicza”).
Znaczna różnica wzniesień, klimat pozwolił na wykształcenie się w Tatrach 5 pięter roślinności. W reglu dolnym (700 - 1250 m n.p.m.) rosną naturalne lasy jodłowo-bukowe oraz lasy świerkowe. Pietro regla górnego (1250 - 1550 m n.p.m.) występuje bór świerkowy. W strefie górnej granicy lasu obserwujemy limby. Krzewy kosodrzewiny to kolejna strefa sięgająca wysokości 1880 m n.p.m. Piętro hal porastają alpejskie murawy. Piętro turni, występujące tylko w Tatrach rozciąga się od wysokości 2300 m n.p.m. po najwyższe szczyty.
Zróżnicowanie krajobrazowe, klimatyczne sprzyja rozwojowi licznych gatunków fauny i flory. Flora Tatr to w przybliżeniu 1000 różnych gatunkowo roślin naczyniowych i ponad 2000 gatunków roślin niższych. Tatrzańska natura, flora zachowała również wiele gatunków endemicznych i reliktowych.
Na terenie parku możemy zobaczyć miedzy innymi takie rośliny jak: krokusy, goryczki, szarotka alpejska, pierwiosnka maleńka, dziewięćsił bezłodygowy, sasanka alpejska, boimka dwurzędowa, dębik ośmiopłatkowy, wierzba żyłkowana, lepnica bezłodygowa, kostrzewa niska, limba. Rzadkością są: sasanka słowacka, pszonak, traganek zwisłokwiatowy, warzucha tatrzańska.
Podziwianie roślinności warto rozpocząć już wiosną. Budząca się do życia przyroda wita nas rozległymi łąkami, na których wyrastają krokusy. Warto w tym okresie wybrać się do Doliny Chochołowskiej lub inne Tatrzańskie polany.
Fauna Tatr jest równie bogata, co flora. Obejmuje ona ponad 8000 gatunków zwierząt. Charakterystyczne dla Tatr są kozica i świstak. Ponadto można w parku spotykać również: jelenie, sarny, dziki, niedźwiedzie, rysie, ryjówki, nietoperze, gryzonie. Przedstawicielami ptaków są miedzy innymi: orzeł przedni, głuszec, sokół, puchacz, kruk, jarząbek, płochacz halny, siwerniak, pomurnik.
Odkrywanie Parku Tatrzańskiego najlepiej rozpocząć od pieszych wędrówek. W ich trakcie możemy podziwiać najbardziej widokowe elementy Tatr, to jest Góry i ich szczyty. Możemy wybrać się na Giewont zwany również śpiącym rycerzem (1894 m n.p.m.). Na jego szczycie znajduje się metalowy krzyż „spoglądający z góry na Polskę. Nieco trudniejszy jest szlak na Rysy, jednak wysiłek włożony w jego zdobycie rekompensują wspaniałe widoki z wysokości 2499 m n.p.m.
Pewnym miejscem gwarantującym udany wypoczynek jest Dolina Pięciu Stawów. Pięknie położona, trudno dostępna, oraz szlak do Morskiego Oka. Warto wybrać się również w rejony Czarnego Stawu.
Schronisko nad Morskim Okiem to doskonałe miejsce na wypoczynek. Budynek wystawiony w 1908 roku jest jednocześnie doskonałą bazą do ataku na wcześniej wspomniane Rysy.
Tatrzański Park Narodowy należy do jednego z najliczniej odwiedzanych parków w Polsce. Dzięki temu wykształciła się bogata baza turystyczna. W rejony parku możemy trafić niemal wszystkimi środkami komunikacji. Już na miejscu mamy do dyspozycji około 250 kilometrów szlaków turystycznych. Ich poziom trudności jest na tyle zróżnicowany, że mogą z nich korzystać zarówno amatorzy górskich wędrówek jak i zaawansowani taternicy.
Swoje miejsce odnajdą tutaj również pasjonaci speleologii. Mają oni do dyspozycji 6 otwartych jaskiń.
Do dyspozycji mamy koleje linowe na Kasprowy Wierch, wyciągi krzesełkowe w Dolinie Goryczkowej i Kotle Gąsienicowym. Zimą oferta uzupełniona jest o Nosal, nartostrady, zespół skoczni narciarskich, tras biegowych i tor lodowy.
Na terenie parku znajdziemy też obiekty zabytkowe, są to pozostałości dawnego górnictwa i hutnictwa w Kuźnicach, Dolinie Kościeliskiej i Dolinie Chochołowskiej. Zaliczyć możemy tutaj również, szałasy, niektóre schroniska i obiekty sakralne.
Urok Zakopanego od dawien dawna przyciągał swym urokiem. Osiedlali się tutaj pisarze, poeci, malarze szukający inspiracji w naturze. Nie inaczej jest współcześnie, równie często przybywają w to miejsce ludzie chcący tu zamieszkać. Tworzy to specyficzny klimat regionu. Mieszankę, w której udział ma regionalna kultura i wielkomiejski świat.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
Grupa GMI
