 Koper włoski
Koper włoski - Fenkuł
Koper jest znanym i szeroko wykorzystywanym ziołem i przyprawą. Wszystkie części rośliny są jadalne: korzenie, łodygi i liście, a przyprawa pochodzi z suszonych nasion. Koper pochodzi z basenu Morza Śródziemnego; znany był już przez starożytnych Greków, a rozpowszechniony w całej Europie przez Imperium Rzymskie.
Jest również uprawiany w Indiach, na Bliskim Wschodzie, w Australii, Ameryce Południowej oraz w USA. Koper był nazywany przyprawą "spotkania" przez Purytanów, którzy żuli jego nasionka podczas długich nabożeństw. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa Foeniculum, oznaczającego "małe siano".
Opis kopru włoskiego
Każde nasionko kopru podzielone jest na dwie części, jedna z nich czasem pozostaje na łodydze. Nasiona są wielkości 4 -8 mm (1/8 - 5/16 cali), cienkie i zakrzywione, a ich kolor zmienia się od brązowego do jasnozielonego.
Bukiet: ciepły, słodki i aromatyczny; Smak: podobny do łagodnego anyżku; Skala ostrości: 1
Substytut cebulki kopru: Po ugotowaniu, cebulka kopru jest słodka i delikatna. Zwykła cebula po ugotowaniu również staje się tak słodka jak koper włoski, może zatem być wykorzystana jako substytut kopru grillowanego lub sautée. Jeśli według przepisu składnikiem sałatki powinien być koper, dzięki swej fakturze zastąpić może go seler. Surowy koper włoski jest chrupiący i twardy, tak jak seler, w smaku jest jednak mniej słodki.
Substytut liści kopru: Smak liści kopru jest bardziej pikantny niż liści kopru włoskiego, choć w dalszym ciągu można nim go z powodzeniem zastąpić. Aby uzyskać bardziej świeży i łagodniejszy smak, jako zamiennik można wykorzystać kolendrę lub pietruszkę.
Zastosowanie kulinarne kopru włoskiego - fenkułu
Liście kopru są używane głównie w kuchni francuskiej i włoskiej w sosach do ryb i w połączeniu z majonezem. We Włoszech fenkuł jest również używany do przyprawiania pieczeni wieprzowej i pikantnych kiełbasek, zwłaszcza można go spotkać w florenckim salami finocchiona. Liście kopru włoskiego tradycyjnie uznawane są za jedne z najlepiej pasujących ziół do potraw z ryb.
ziarna kopru włoskiegoAnglicy wykorzystują nasiona w prawie każdej potrawie rybnej, zwłaszcza w bulionach na których gotuje się ryby oraz owoce morza. Fenkuł jest używany do podkreślenia smaku pieczywa, ciast i słodyczy. Jest składnikiem chińskiej mieszanki przypraw pięciu smaków i niektórych mieszanek curry.
Niektóre trunki są aromatyzowane koprem włoskim, między innymi fennouillette, akvavit, gin oraz był używany do destylacji absyntu.
Właściwości lecznicze kopru włoskiego - fenkułu
Już w I w. Pliniusz zauważył, że węże po zrzuceniu skóry, jadły koper aby odzyskać wzrok . Od tego czasu koper był używany jako środek do przemywania zmęczonych i podrażnionych oczu. Chińczycy i Hindusi używali go jako środka leczniczego po ukąszeniu węża. Jest wiatropędnym, słabym diuretykiem i łagodnym stymulantem. Jego olej dodawany jest do leku przeczyszczającego, zapobiegającego kolce jelitowej.
Koper wykorzystywano do stymulowania laktacji, a w czasach renesansu na terenie Europy zwalczał uczucie głodu i był lekarstwem na otyłość. Koper nie powinien być stosowany w dużych dawkach, gdyż może powodować skurcze mięśni i halucynacje. Główny składnik kopru włoskiego terpenoid anetol, znajduje się w lotnym olejku. Anetol i inne terpeny hamują skurcze mięśni gładkich, takich jak te w przewodzie pokarmowym, dzięki czemu wykorzystywany jest jako środek wiatropędny.
Pokrewne związki anetolu mogą mieć działanie estrogeniczne, choć nie zostało to udowodnione naukowo. Uważa się także, że koper włoski posiada właściwości moczopędne, żółciopędne, przeciwgorączkowe, przeciwbólowe, łagodzące wzdęcia i antybakteryjne.
Nasiona używa się jako środek aromatyzujący wiele leków ziołowych. Nasiona i korzenie kopru włoskiego pomagają w przypadku chorób wątroby, śledziony i pęcherzyka żółciowego, łagodzą także bolesne obrzęki, są także pomocne w przypadku żółtaczki, dny moczanowej i skurczy.
Uprawa kopru włoskiego
Koper włoski jest rośliną wieloletnią spokrewnioną z pietruszką, często uprawiana jest jako roślinka jednoroczna, osiągająca wysokość 1,5 - 2,5 m (5 - 8 ft). Przypomina koperek, z którym może się krzyżować. Koper włoski powinien być uprawiany w pewnej odległości od koperku, ponieważ otrzymany z nasion będzie mieć mniej wyrazisty smak. Główki kwiatowe są zbierane zanim dojrzeją nasiona, a gdy są już suche zostają zmłócone.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|
