 Kminek
Carum carvi L
Należy do rodziny selerowatych, pochodzi z Afryki północnej, państw basenu morza Śródziemnego i znacznej części Europy. Kminek możemy zaliczyć do przyprawy jak i do ziół, gdyż zarówno nasiona jak i liście oraz korzenie są jadalne (korzeń w pierwszym roku wzrostu można gotować i przyrządzać podobnie do marchwi) . Zapiski o kminku sięgają roku 3000 przed naszą erą, co czyni go jednym z najstarszych przypraw uprawnych. Starożytni Egipcjanie grzebali zmarłych z kminkiem, aby odpędzić złe duchy.
W starożytnym Rzymie i Grecji był używany jako pożywienie oraz medykament. Armia Juliusza Cezara jadła chleb z kminkiem. W średniowieczu rozprzestrzenił się z Arabii do Europy Północnej poprzez pływające wysepki.
Opis kminku
Kminek jest dwuletni, (ma dwa lata dla całego cyklu życia), po tym jak produkuje nasiona obumiera. Może osiągnąć wysokość 30-80 cm z liśćmi, które są plisowane jak liście marchwi. Ma gruby korzeń, podobny do pasternaku i wydrążone karbowane łodygi. Klastry małych kwiatów mogą być białe, żółte lub zielone. Jest łatwo uprawianą rośliną, która preferuje dobrze przepuszczalne gleby i słoneczne miejsca. Nasiona są brązowe, paskowane w podłużnym kształcie. Ma słodkawy, ciepły zapach o smaku lekko piekącym podobnym do anyżu i kopru włoskiego. Zawiera od 3% do 7% olejków eterycznych.
Kminek przypomina kmin rzymski (kumin) i często mylone są w Azji. Uprawiany jest w całej Europie, a także w Indiach i Afryce Północnej. Holenderski kminek jest wysokiej jakości i Holandia jest jednym z największych producentów.
Zastosowanie kulinarne kminku
Kminek może zachować swój smak i zapach na długie miesiące, szczelnie przechowywany w zamkniętych pojemnikach z dala od światła. Zaleca się, aby dodać nasiona pod koniec gotowania, gdyż podczas długiego gotowania robi się gorzki smak. Ma istotne znaczenie w kuchni Niemieckiej, Austrii, Europie Wschodniej i Skandynawii. Stosowany jest głównie do pieczonych jabłek, wieprzowiny i kiełbas. Przyprawa nadaje się do tłustych potraw np tłusta wieprzowina, gęsina i kaczka.
Jest niezbędnym dodatkiem do Sauerbraten (niemiecka pieczeń), kiszonej kapusty i chleba żytniego. Wędzone i odtłuszczone sery z Austrii, Niemiec, Węgier, Holandii i Skandynawii zawierają całe ziarno. Istnieją przepisy na średniowieczne kminkowe sery, które są nadal w użyciu. (Holenderski ser). Używa się także do wypieków: pasztecików, solanek, paluszków. Pasuje do zup: kapuśniak, grzybowa, grochowa, ziemniaczana.
Istnieje wiele likierów które są aromatyzowane kminkiem (Kummel, Dżin Akuavit i wódka kminkówka). Może być również stosowany w ciasteczkach, omletach, ryżu i makaronach oraz dań z warzyw. Był popularny przy angielskiej herbatce z ciastkiem z nasionami, podobnym do babeczek podawanym na ciepło z masłem.
Kminek były żuty, aby odświeżyć oddech. Olejek uzyskiwany z kminku jest używany do aromatyzowania likierów, płynów, pasty do zębów i gumy do żucia. W Tunezji jest to także ważny dodatek do Harissy oraz niektórych mieszanek garam masala.
Właściwości lecznicze kminku
Podstawową korzyścią medyczną związaną z kminkiem jest jego dobry wpływ na trawienie. Jest wiatropędny czyli pomaga na problemy "gazowe" i dolegliwości żołądkowe. Jest przydatny do żucia po ciężkim posiłku. Jest on używany na kolki, jest środkiem lekko uspokajającym i może być używany na mdłości żołądka (rozkurczowy).
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|
