 Estragon
Estragon, Artemisia Dracunculus
Rodzina: Asteraceae, Astrowate (dawniej złożone Compositae)
Nazwa "estragon" pochodzi od francuskiego słowa esdragon, znaczącego tyle co mały smok. Korzenie przypominające smoka potrafią udusić roślinkę, jeśli nie są często rozdzielane.
W legendach i mądrościach ziołolecznictwa, każda roślina z takim systemem korzeniowym posiada właściwości pomagające leczyć ukąszenie węża. Estragon nie jest tu wyjątkiem. Rzymski uczony Pliniusz twierdził, że aby zredukować zmęczenie średniowiecznych pielgrzymów, należało włożyć gałązki estragonu do butów przed rozpoczęciem dalekiej, pieszej wyprawy. Thomas Jefferson był jednym z pierwszych dystrybutorów estragonu w powstających Stanach Zjednoczonych. W liście do prezydenta, napisanym w 1809, generał John Mason napisał, że roślina, którą dostał od Jeffersona pięknie rozkwitła na powietrzu.
Opis estragonu
Ta aromatyczna bylina uprawiana jest dla swojego charakterystycznego smaku liści. Kwiaty: żółte lub zielonkawo-białe, małe, kuliste, wiechowate, rzadko w pełni otwarte, zazwyczaj sterylne. Liście: od liniowych po lancetowate, niepodzielne, długość od 1-4cm. Owoc: niełupki. Wysokość: 2m. Pochodzi z rejonu Morza Kaspijskiego i z Syberii, powszechnie uprawiana w Europie, Azji i Stanach Zjednoczonych.
Zastosowanie kulinarne estragonu
Wśród kucharzy, zioło to jest powszechnie używane z octem i rybami. Estragon ma także nieco tajemniczą właściwość, mianowicie podczas żucia jego liści, odczuwalne jest drętwienie języka. Pomimo tego, że estragon jest jednym z najlepszych francuskich ziół, może dominować, zagłuszając lub zwalczając inne smaki. Świeżych liści należy używać jako dodatek do sałatek, jako dekoracja lub składnik klasycznych sosów: remoulade, tatarskiego, bearnaise, w sosach francuskich oraz cielęciny Marengo. Generalnie unikaj przyprawiania zbyt dużą ilością estragonu, a także nie gotuj potraw zbyt długo, gdyż wydobędzie to jego gorzki smak.
Francuski estragon nadaje swój unikalny smak sosom, takim jak tatarski, Bernasie oraz jest niezbędnym składnikiem towarzyszącym szczypiorkowi, trybuli, pietruszce, w subtelnej mieszance ziół znanych jako „zioła aromatyczne”. Estragon ma szczególną zdolność nadawania smaku octowi, uzyskanemu dzięki umiejscowieniu na parę tygodni umytej uprzednio całej łodygi z liśćmi w butelce dobrej jakości białego octu winnego. Ocet estragonowy staje się wtedy bardzo przydatnym składnikiem dressingów oraz musztardy domowej roboty.
Estragon dopełnia smak ryb oraz skorupiaków. Pasuje do kurczaka, indyka, dziczyzny, cielęciny oraz do większości potraw z jajek. Posiekane liście (lub namoczony susz) są atrakcyjne i smaczne jako dodatek do majonezu, w sosie z masła oraz francuskich dressingach.
Estragon udoskonala ryby, skorupiaki, wieprzowinę, cielęcinę, jagnięcinę, dziczyznę, drób, pate, pory, ziemniaki, pomidory, marchewki, cebule, karczochy, szparagi, grzyby, kalafiory, brokuły, buraki, groszek, pietruszkę, trybulę, czosnek, szczypiorek, cytryny, pomarańczę, ryż oraz jęczmień. Można go użyć jako dodatek do smakowych octów, ziołowego majonezu, ziołowego masła, sosów śmietanowych, zup. Doskonale smakuje z serami, jajkami, kwaśną śmietaną i jogurtem. Aby uzyskać maksimum smaku, należy go dodać do zup i gulaszu w ciągu ostatnich 15 minut gotowania.
Przechowywanie estragonu
Zamrożony estragon, oraz przechowywany w occie jest lepszy w smaku niż suszony.
Przypisywane właściwości lecznicze estragonu
Choć estragon jest głównie ziołem kulinarnym, był używany do zwiększenia apetytu, zapobiegał wzdęciom i kolkom oraz stosowany był jako lek na reumatyzm. Okazuje się, że nie ma potwierdzonych naukowo podstaw dla tych wszystkich praktyk, jednak wiadomo, że estragon działa jako antyoksydant. Estragon używany jest również w przemyśle kosmetycznym – jest składnikiem perfum, mydeł i innych kosmetyków. Wykazuje również działanie przeciwgrzybiczne.
Kiedyś wierzono, że liście estragonu mogły leczyć ukąszenia owadów i węży, a także ugryzienia wściekłych psów. Naparów z estragonu i rumianku używano jako delikatny środek nasenny. Estragon działa również moczopędnie. Zioło to używano w czasach antycznej Grecji jako pewien rodzaj miejscowego znieczulenia, aby uśmierzyć ból zęba, co jest zrozumiałe, gdyż zawiera ono eugenol, naturalny środek znieczulający.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|
