 Zioła opis
Koniczyna łąkowa: dobrodziejstwo nie tylko dla kobiet – Zioła wśród nas
W dzisiejszym odcinku chciałabym zachęcić Państwa do poznania, zbioru i stosowania koniczyny łąkowej. Nie wszyscy wiedzą bowiem, że ta powszechnie znana roślina posiada działanie lecznicze. Przyznam, że sama nie przypuszczałam, że koniczyna jest taką super rośliną. A zatem do rzeczy.
Koniczyna łąkowa
Koniczyna łąkowa (TRIFOLIUM PRATENSE), zwana też koniczyną czerwoną lub kądziółką jest rośliną wieloletnią i można ją znaleźć na łąkach, pastwiskach, przy drogach i miedzach. Jest również uprawiana jako roślina pastewna.
Koniczyna łąkowa – surowiec i jego zbiór
Surowcem zielarskim jest kwiat koniczyny oraz jej ziele (kwiat wraz z łodygą i liśćmi). Zbioru rośliny dokonujemy na początku kwitnienia zrywając rozwinięte główki kwiatowe wraz z szypułką i górnymi liśćmi lub same główki kwiatowe, przy czym kwiaty nie mogą być zbrązowiałe. Możemy też ściąć rośliny nad ziemią sierpem lub ostrym nożem; od razu odrzucamy zdrewniałe części łodyg oraz pożółkłe liście. Suszymy je w zacienionym, suchym i przewiewnym miejscu. Po ususzeniu zioło należy przechowywać w szczelnych pojemnikach lub papierowych torbach, zawsze w suchym miejscu.
Substancje czynne oraz właściwości lecznicze
Koniczyna łąkowa zawiera izoflawony, fitosterole, kwasy fenolowe, garbniki, taniny, glikozydy, witaminę C i E, witaminy z grupy B i D oraz potas, wapń, magnez, kobalt, siarkę, fosfor, cynk, molibden, krzem, żelazo i mangan.
Koniczyna czerwona ma szerokie zastosowanie i z pewnością można ją nazwać rośliną dla kobiet, ponieważ zwiększa ilość estrogenów w organiźmie. To z kolei łagodzi i leczy objawy menopauzy u kobiet, takie jak uderzenia gorąca, zimne poty i zaburzenia snu. Ponadto zmniejsza objawy napięcia przedmiesiączkowego, reguluje menstruację i przeciwdziała osteoporozie. Oprócz tego wyciągi z ziela i kwiatów działają wykrztuśnie, przeciwzapalnie, moczopędnie, uspokajająco, przeciwskurczowo, regulują przemianę materii, ułatwiają wypróżnianie, uaktywniają czynność wątroby i pęcherzyka żółciowego. Koniczynę stosuje się w leczeniu kaszlu, zapaleniu oskrzeli i nieżycie górnych dróg oddechowych, jak również w zaparciach, w zaburzeniach przewodu pokarmowego, przy braku apetytu i jako delikatny środek moczopędny. Natomiast zewnętrznie koniczyna działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie i przeciwświądowo, dlatego można ją z powodzeniem stosować do płukania gardła i jamy ustnej oraz w postaci okładów w przypadku łuszczycy, egzemy, oparzeniach, trudno gojących się ran czy świądu.
Przeciwwskazania do stosowania koniczyny łąkowej
Koniczyny łąkowej nie należy podawać dzieciom (zwłaszcza dziewczynkom do 12 roku życia), a także kobietom ciężarnym i matkom karmiącym. Z koniczyny należy również zrezygnować w przypadku stwierdzonych chorób hormonozależnych oraz w przypadku stosowania preparatów antyestrogenowych.
kwiaty koniczyny łąkowej
Przepisy na wykorzystanie koniczyn
Napar z kwiatów koniczyny
Dwie łyżeczki suszonych kwiatów zalewamy szklanką wrzątku i odstawiamy do naciągnięcia pod przykryciem na 15 minut. Następnie przecedzamy i pijemy po pół szklanki dwa razy dziennie. Napar łagodzi objawy menopauzy, pomaga na kaszel i lekkie biegunki.
Nalewka koniczynowa (70%)
500 gram świeżych kwiatów wkładamy do słoja i zalewamy litrem wódki zrobionej ze spirytusu (70%), szczelnie zakręcamy i odstawiamy na półtora miesiąca w ciepłe miejsce, od czasu do czasu wstrząsamy słojem. Po tym czasie przecedzamy przez gazę i rozlewamy do butelek. Nalewkę przyjmujemy 3 razy dziennie mieszając 30 kropli z ¼ szklanki przegotowanej wody. Nalewka ma działanie ogólnie wzmacniające i poprawiające przemianę materii, a także obniża poziom cholesterolu i usuwa toksyny z organizmu.
Nalewka koniczynowa (40%)
100 gram kwiatów wkładamy do słoja, zalewamy wódką (40%) w ilości pół litra i odstawiamy w ciemne miejsce na dwa tygodnie, od czasu do czasu wstrząsając słojem. Następnie nalewkę należy przecedzić, rozlać do ciemnej butelki i przechowywać w lodówce. Nalewkę stosujemy trzy razy dziennie po 2-6 ml (około 1/10 małego kieliszka) w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, przy dolegliwościach trawiennych, a także jako środek uspokajający.
Syrop z kwiatów koniczyny łąkowej (24 godziny)
Zrywamy 500 gram kwiatów koniczyny i mieszamy z plastrami z jednej cytryny (wyszorowanej i pozbawionej pestek) i zalewamy litrem zimnej wody. Odstawiamy na 2 godziny, a następnie gotujemy na wolnym ogniu przez 20 minut. Ponownie odstawiamy, ale tym razem na 24 godziny. Po tym czasie odcedzamy i dobrze wyciskamy kwiaty przez gazę lub ręcznik kuchenny, roztwór mieszamy z kilogramem cukru i gotujemy na małym ogniu przez 4-5 godzin. Gorący syrop przelewamy do butelek, zakręcamy i stawiamy „do góry nogami” (sucha pasteryzacja). Syrop stosujemy w kaszlu, zapaleniu oskrzeli i astmie, pijąc 3 razy dziennie po łyżce. Syrop ma też działanie oczyszczające krew. Dodam także, że jest bardzo smaczny.
Miód z kwiatami koniczyny łąkowej
½ szklanki suszonych i zmielonych kwiatów koniczyny mieszamy w słoju z 400 gramami płynnego miodu akacjowego, wielokwiatowego lub koniczynowego. Słój szczelnie zakręcamy i odstawiamy na tydzień w chłodne i ciemne miejsce. Po tym czasie przyjmujemy 2-3 razy dziennie po 1-2 łyżeczki. Miód reguluje gospodarkę hormonalną organizmu, łagodzi uderzenia gorąca, potliwość, zawroty głowy, wahania ciśnienia i zmienność nastrojów. Oprócz tego miodzik ma działanie wykrztuśne (w zapaleniu oskrzeli) i łagodnie uspokajające.
Maść z kwiatów koniczyny łąkowej
Kostkę smalcu (250 gram) rozpuszczamy w garnku umieszczonym w gorącej kąpieli wodnej, dodajemy 250 gram świeżych kwiatów lub 5 czubatych łyżek suszonych kwiatów koniczyny i mieszamy drewnianą łyżką. Gotujemy na małym ogniu przez 8 godzin i odstawiamy do wystygnięcia. Czynność powtarzamy przez 2 kolejne dni. Na trzeci dzień całość cedzimy przez gazę, przelewamy do wyparzonych słoiczków i odstawiamy do zastygnięcia. Maść stosujemy na skórę dotkniętą łuszczycą lub egzemą, jak również smarujemy nią nogi w przypadku obrzęków limfatycznych.
Mam nadzieję, że przynajmniej część z Państwa zainteresuje się opisaną w artykule rośliną i wybierze się na spacer z koszykiem, aby dokonać jej zbiorów. Pamiętajmy, że na kwiatach napotkamy sporo owadów, które mogą użądlić, dlatego zbierajmy koniczynę ostrożnie. A gdyby jednak zdarzyło się, że jakiś owad nas ugryzie lub użądli, to mamy pod ręką koniczynę, która złagodzi niemiłe dolegliwości. Wystarczy kwiat koniczyny rozdusić i natrzeć nią bolące miejsce. Można też rozejrzeć się dookoła i poszukać babki lancetowatej, która też pomoże w takich sytuacjach (pisałam o tym w poprzednim artykule).
I takim sposobem dotarliśmy do końca tego ziołowego odcinka. Jak zwykle pozdrawiam i życzę udanych zbiorów.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
