GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Wymarzona praca

Jak zdobyć wymarzoną pracę? 8 kroków do kariery & wysokiej pensji Rozsyłasz dziesiątki, setki aplikacji, a pracy jak nie miałaś, tak nie masz? Najwyraźniej to nie jest sposób, by zdobyć wymarzoną posadę. A jaki jest? „By osiągnąć coś, czego nigdy wcześniej nie osiągnęłaś, musisz stać się kimś, kim nigdy nie byłaś; musisz nauczyć się rzeczy, których do tej pory nie znałaś”. Czyli: musisz robić to, czego wcześniej nie robiłaś. Dotyczy to wielu dziedzin życia – również sfery zawodowej. Warto wziąć sobie te słowa do serca, zwłaszcza że bezrobocie w Polsce wciąż jest wysokie, choć w czerwcu 2014 liczba Polaków bez pracy była najniższa od dwóch lat. Największy problem ze znalezieniem zatrudnienia mają młode osoby, nierzadko po studiach. Być może ty też nie masz pracy – z jakiegoś powodu czytasz ten artykuł. Możliwe, że wysłałaś już setki aplikacji do różnych firm, ale twoja sytuacja zawodowa się nie zmieniła. Albo jest inaczej – masz pracę, ale odbiegającą od ideału. Nie jest związana z twoim wykształceniem i ambicjami, raczej nie jest rozwojowa, a pensja jest niska… To takie zajęcie na przeczekanie, choć martwisz się, że jak tak dalej pójdzie, ugrzęźniesz tu na wieki. Brzmi znajomo? Nie jesteś jedyna, która ma problem ze znalezieniem dobrej pracy. Podpowiemy ci, co dalej. Krok pierwszy: zmień sposób myślenia T. Harv Eker napisał słynny na cały świat bestseller pod wiele znaczącym tytułem: „Bogaty albo biedny? Po prostu różni mentalnie” (wyd. Studio EMKA 2012). Autor stawia w nim tezę, że wiele zależy od sposobu myślenia. Jego zdaniem praktycznie każdy ma szansę na zdobycie wymarzonej pracy, zrobienie kariery czy osiągnięcie sukcesu w biznesie. Bardzo ważne jest jednak to, jak myślimy o sobie, o pracy, jakie mamy do niej podejście. I to jest wskazówka dla ciebie: koncentrując się na tym, że masz beznadziejną sytuację finansową, że nic ci się nie udaje, że nie masz szans na awans, niewiele osiągniesz. Krok drugi: mierz wysoko Z punktu pierwszego wynika punkt drugi. Nowy sposób myślenia oznacza otworzenie się na zmiany. Nie możesz przywiązywać się do nierokującego etatu, bo wtedy nigdy nie zaryzykujesz, nie odważysz się, by zmienić pracę z dnia na dzień. Zaczepianie się byle gdzie, za byle jakie pieniądze jest dobre na miesiąc, dwa – pod warunkiem, że nie przestajesz szukać i wciąż wierzysz w swoje marzenia. To nie są puste słowa! Nawet jeśli podejmujesz pracę, która cię nie uskrzydla, nie oznacza to, że osiągnęłaś wyżyny swoich możliwości. Nie porzucaj swoich planów! Marzysz o etacie w firmie X? Podjęcie pracy w firmie Y nie wyklucza tego pierwszego. Krok trzeci: nie odpuszczaj Pozwól, że opowiem Ci coś o sobie. Jestem ambitną osobą, która ma głowę pełną marzeń i planów. Gdy coś postanowię, ciężko pracuję, żeby to osiągnąć. Nie liczę, że manna sama spadnie z nieba, ale jestem wytrwała, choć owszem, zdarzają mi się chwile zwątpienia. Jak dotąd spełniły się moje wszystkie zawodowe marzenia – nawet takie, które wydawały mi się mało realne, bo ich powodzenie nie zależało tylko ode mnie. Jak mi się to udało? Bo nie odpuszczałam. Bo niepowodzenia tylko motywowały mnie do cięższej pracy. Bo pod wpływem krytyki mogłam się rozwijać. Uwierz, że ty też możesz osiągnąć wszystko, ale musisz być wytrwała i konsekwentna! Krok czwarty: weź sprawy w swoje ręce Zapomnij o tym, co mówią inni – to nieprawda, że w Polsce sukces można osiągnąć jedynie dzięki znajomościom. Te, owszem, mogą kilka spraw nam ułatwić, ale również osoby bez poparcia i tzw. pleców robią karierę. Ty też możesz – pod warunkiem, że nie będziesz czekać na cud, tylko zaczniesz działać. Wysyłanie aplikacji w odpowiedzi na ogłoszenie jest w porządku, ale może ona utonąć w morzu innych. Rozwiązanie? Wyślij CV i list do firmy, w której chciałabyś pracować, a która nie prowadzi rekrutacji. Coś Ci zdradzę – do wszystkich firm, z którymi chciałam współpracować, sama się zgłosiłam. Czasem wystarczył raz, czasem kilka razy – jeśli za pierwszym razem nikt się do ciebie nie odezwał, zerknij na punkt trzeci. Krok piąty: rozwijaj się Jeśli ktoś ma cię zatrudnić na dobrym stanowisku, musisz być w czymś naprawdę niezła, musisz się wyróżniać, mieć jakieś atuty. Przecież nikt nie zatrudnia nikogo dla samego zatrudniania – pracownik ma się pracodawcy do czegoś przydać. To dlatego tak wiele młodych osób nie ma pracy. Właściciele firm często skarżą się, że osoby obiegające się o etat kończą studia i nie potrafią robić właściwie nic. A wiedza, jaką zdobyli, okazuje się kompletnie nieprzydatna. Co więc robić? Zdobądź cenne umiejętności – zapisz się na kurs, pogłęb znajomość języka (a może nauczysz się drugiego?), bądź w czymś naprawdę dobra. Pamiętaj, że kto się nie rozwija, ten się cofa. Krok szósty: miej się czym pochwalić Od punktu piątego płynnie przechodzimy do punktu szóstego. Już wiesz, że musisz mieć atuty, które dostrzeże potencjalny pracodawca. Ale samo wpisanie ich w CV może nie wystarczyć – nie w czasach, gdy mnóstwo jest świetnie wykształconych, przebojowych i kreatywnych osób. Musisz ułatwić pracodawcy dostrzeżenie ciebie. Musisz czymś się wyróżnić. Stwórz portfolio ze swoimi pracami. Prowadź bloga, stronę internetową – to twoje wizytówki, którymi warto zainteresować właściciela firmy. Jeśli chcesz być dziennikarką, wyślij do wybranej redakcji swoje teksty. Jeśli chcesz być fotografką, prześlij swoje fotografie itd. Krok siódmy: poszukaj niszy dla siebie Załóżmy, że skończyłaś filologię angielką i szukasz pracy. Każdego roku na rynku pojawiają się setki albo i tysiące nowych anglistów. Przyznaj, że to sporo. Dlaczego więc ktoś miałby zatrudnić akurat ciebie? Ale jeśli pochwalisz się, że świetnie znasz Business English, słownictwo specjalistyczne (medyczne, techniczne, informatyczne itp.) albo jesteś tłumaczem, masz umiejętność, która zwróci uwagę. Załóżmy natomiast, że robisz zdjęcia. Ładne portfolio to jednak troszkę za mało. Możesz natomiast zainteresować się np. fotografią kulinarną albo portretową. I już jest ciekawiej, prawda? Krok ósmy: nie bój się ryzykować Na etacie świat się nie kończy. Czasem (albo nawet często) warto wziąć los w swoje ręce i zaryzykować. Pomyśl o własnej działalności gospodarczej.

GRUPAMEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Po ulubionym daniu, po intensywnych ćwiczeniach fizycznych i po wykonaniu trudnej, ale satysfakcjonującej pracy; po sympatycznym spotkaniu ze znajomymi, po dokonaniu czegoś ważnego; podczas lektury ulubionej książki; przy muzyce; na łonie natury; w czasie oddawania się własnym pasjom .. każdy z nas doznaje przyjemnego stanu odprężenia. Choć na chwilę odrywamy się od codziennych trosk i problemów, zapominamy o tym, co przygnębia, co odbiera dobrą energię. Te przyjemne chwile możemy przedłużyć i sprawić, że ich dobroczynne działanie będzie bardziej obecne w naszym życiu.

Relaksacja

Sztuka przedłużenia tych przyjemnych dla nas i naszego ciała chwil możliwa jest dzięki relaksacji. Relaksacja to wszelkie metody i sposoby uzyskiwania stanu fizycznego i psychicznego odprężenia, czyli tzw. stanu relaksu. Treningi i ćwiczenia relaksacyjne służą zatem wypracowaniu nawyków wprowadzania się w ten stan.

Relaks

W potocznym rozumieniu relaks jest określany jako rozluźnienie, odprężenie. Bardziej fachowo mówi się o zwolnieniu psychofizycznym, zmniejszeniu napięcia somatopsychicznego (cielesno-psychicznego) czy reakcji demobilizacyjnej (zmniejszenie mobilizacji) organizmu, reakcji relaksu- pierwszy raz terminu tego użył doktor medycyny i profesor Harvardu Herbert Benson podczas prowadzonych badań nad osobami medytującymi.

Niezależnie od użytego pojęcia zawsze chodzi o stan przeciwny do stresu i napięcia. Przybliżę to na podstawie między innymi tego, co twierdził Benson.

Reakcja mobilizacji

Według Bensona każdy człowiek w swoim życiu styka się z różnymi stresogennymi sytuacjami, które wymuszają na nim reakcję mobilizacji zwaną inaczej reakcją ATAK- UCIECZKA.

Ten rodzaj reakcji jest wrodzony i dotyczy ludzi oraz zwierząt. Uruchamia się ona w sytuacji zagrożenia, a wyraża się we wzmożonej aktywności układu sympatycznego.

Najpierw wzrasta poziom wydzielania adrenaliny lub noradrenaliny do krwi, co skutkuje wzrostem ciśnienia krwi i lepszym ukrwieniem głównie mięśni nóg, rąk. W ten sposób organizm przygotowuje się do ich zwiększonego wysiłku. Do tych symptomów dołącza się również szybsze bicie serca, przyśpieszone oddychanie i przemiana materii. Jest to naturalna reakcja na zagrożenie, która występuje u zwierząt oraz prawidłowe zachowanie człowieka pierwotnego.

Taka wrodzona reakcja w przypadku ludzi pierwotnych pozwalała im przetrwać, przygotowywała ich ciała do walki lub ucieczki. Współcześnie ludzie nadal uruchamiają tę wrodzoną reakcję, ale zbyt często i niewspółmiernie do zagrożenia. Dzisiejszym zagrożeniem dla człowieka są różnorodne sytuacje życiowe niekoniecznie zagrażające jego istnieniu.

Używa on ataku- ucieczki także pod wpływem sytuacji, które wydają mu się groźne z psychologicznego punktu widzenia (najczęściej w sytuacjach stresowych).

Im częściej uruchamiamy te reakcje, tym większe prawdopodobieństwo nadciśnienia i powstania nawyku mobilizacyjnego, który utrzymuje nas w sidłach napięć.

Reakcja relaksu

Jest demobilizacyjną reakcją organizmu, przeciwieństwem ataku- ucieczki. Polega na zmniejszeniu aktywności układu sympatycznego, co w praktyce oznacza przede wszystkim:

* zmniejszenie zużycia tlenu przez organizm o około 10- 20%,
* zmniejszenie ilości uderzeń serca o około 3 na minutę,
* zwolnienie rytmu oddychania,
* zmniejszenie poziomu kwasu mlekowego,
* wzrost fal Alfa w korze mózgowej
**W ciągu dnia funkcjonujemy w stanie, w którym dominują fale beta; wchodząc w stan relaksu częstotliwość fal mózgowych zmienia się wskutek uwolnienia ciała od napięć; przeważać zaczynają fale z grupy alfa, a taki stan świadomości sprzyja zdrowemu funkcjonowaniu- dzięki min. obniżeniu poziomu tzw. hormonów stresu (adrenalina, norefinefryna) i zwiększa podatność podświadomości na sugestie (afirmacje), odczucia oraz obrazy (wizualizacje); stan alfa występuje również naturalnie przed zaśnięciem i po przebudzeniu.

Odprężenie

Poza nimi na syndrom relaksu składają się także:

* zmniejszenie napięcia mięśniowego,
* zwolnienie tempa przemiany materii,
* rozszerzanie się naczyń krwionośnych,
* wzrost temperatury niektórych partii ciała.

Warto zapamiętać, że w czasie relaksacji zawsze uwalniamy się od napięć w mięśniach i jednocześnie następuje wyciszenie emocji oraz uspokojenie umysłu.

Odczucia subiektywne

Reakcji relaksu towarzyszyć mogą subiektywne odczucia określane jako wewnętrzny spokój, wewnętrzne wyciszenie, odprężenie, pogoda ducha, wrażenie zapadania się, wewnętrzna błogość, łagodna euforia, stan zmienionej świadomości.

Mówi się niekiedy wprost, że relaks jest specyficznym „przestrojeniem świadomości”, które powoduje zmniejszenie wrażliwości na bodźce zewnętrzne i zwiększenie wrażliwości na bodźce wewnętrzne pochodzące z wnętrza organizmu i sfery ducha oraz psychiki.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

KONTAKT: Adam Nawara - Napisz do Nas: Media Informacyjne Zobacz na mapie: Mapa

©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE - INNE TEŻ CIEKAWE