 Lipień
Gdzie szukać lipienia?
Ryba ta licznie zasiedla wody płynące zaliczane do krainy lipienia; liczba potoków zasiedlonych przez ten gatunek wzrasta dzięki ciągle prowadzonemu zarybianiu. Zamieszkuje też rejony na pograniczu wód pstrągowych i niepstrągowych. Wyszukuje cieki czyste z szybko płynącą wodą, gdzie odcinki o szybkim prądzie są przedzielane partiami o wolniejszym przepływie wody. Wymaga dna żwirowo-piaszczystego lub nawet kamienistego. Lubi zwłaszcza odcinki z dnem porośniętym roślinnością wodną, oraz te, których brzegi są zadrzewione. Chętnie zamieszkuje wtórne rejony pstrągowe poniżej zbiorników zaporowych, a można go także spotkać w niektórych zbiornikach.
Kiedy łowić lipienia?
Dobrze bierze już w drugiej połowie czerwca; w lipcu i sierpniu tylko w czasie ochłodzeń i przy wietrznej pogodzie — ale są to połowy raczej przypadkowe. Właściwy sezon trwa od końca września do końca października. Lipień bierze dobrze także później, w okresie gdy po pierwszych silniejszych mrozach spływają liście i gdy panują korzystne warunki atmosferyczne. Połowom w lecie sprzyja lekko pochmurna i chłodna pogoda; jesienią i w zimie — ciepła i słoneczna aura lub silne zachmurzenie z wysokimi chmurami, przez które okresowo przebijają się promienie słoneczne. W czerwcu ryby te biorą do południa i pod wieczór, w miesiącach letnich okres brań nie jest dokładnie określony, jesienią od wschodu do zachodu słońca. Późną jesienią okres brań trwa od 10 do 14 — 15 godzin. Lipieniom nie przeszkadza w żerowaniu „kapuśniaczek” ani nawet śniegowe zadymki. Na niektórych wodach jest tak, że jeśli nie biorą pstrągi, to biorą lipienie i na odwrót. Niekorzystnie działa wschodni i północny wiatr oraz nagłe pogorszenie pogody.
Sprzęt do połowu lipienia.
Powinien być czuły, lipieniowy, wędzisko muchowe i odpowiedni muchowy sznur (pływający lub zatapialny, ale nie jest to obowiązującym warunkiem), przypon o grubości dostosowanej do wielkości much, na które łowimy; może mieć średnicę 0,15—0,20 mm. Muchy suche i mokre, w lecie na haczykach nr 13 —14, jesienią 15—18 oraz jeden komplet much na haczykach nr 20 (tylko suche). Warto też mieć ze sobą kolekcję much-nimf, które czasem chętnie są chwytane przez lipienie i mogą wybawić wędkarza z kłopotu.
Metody połowu lipienia.
Na suchą i mokrą muchę, nimfami, na mokrą muchę obciążoną małą śruciną, na dogodnych łowiskach „na drewienko”
Przynęty na lipienia.
Lipieniowe muchy.
Inne uwagi.
Lipień jest rybą pospolitą, jest bardzo płochliwy, ale wypłoszony nie szuka kryjówki, lecz odpływa na niezbyt dużą odległość i wciąż przestraszony, zwiększa swą ostrożność i nie bierze, chociaż wydaje się, że jest całkiem spokojny. Podobnie jak przy połowach pstrągów, wędkarz musi dobrze się ukryć. Lipień jest kapryśny, gdy jednak utrafimy w jego gust, możemy spodziewać się dobrych wyników. Często łowi się go na błysk. Jeżeli zaczęliśmy łowić na mokrą muchę i nie mamy brań, należy zmienić ją na suchą muchę. Na tę drugą łowimy, gdy lipienie zbierają pokarm powietrzny z powierzchni wody, przy czym powstają na niej charakterystyczne kręgi. W zbiornikach zaporowych i poniżej nich lipienie osiągają często znaczne rozmiary. Często występuje taka sytuacja, że ryby te wychodzą do much używanych na przynętę, ale ich nie zbierają; musimy wówczas zmieniać wielkość i rodzaj much, ale przede wszystkim zastosować jak najcieńszy przypon i odtłuścić go. Musimy mieć w swoim zapasie przypony o grubości 0,10 mm i muchowe przywieszki. Lipień ma charakterystyczny sposób walki podczas holowania. Uderza w dno, robi wypady z prądem wody i pod prąd. Musimy być na to przygotowani przy holowaniu tej ryby.
W roku 1959 sprowadzono do Czechosłowacji i wpuszczono do niektórych wód (na Słowacji do Dobszyńskiego zbiornika zaporowego) lipienia bajkalskiego.
W Polsce lipień występuje autochtonicznie nie tylko w potokach podgórskich, ale także na nizinach (Pojezierze Pomorskie), przy czym w tych właśnie wodach osiąga duże rozmiary. W ostatnich latach wprowadzono go do wielu cieków, w których dotychczas w ogóle nie występował. Ze względu na swoje walory sportowe jest chroniony ścisłymi przepisami: jego wymiar ochronny wynosi 30 cm, a okres ochronny trwa od 1 marca do 31 maja. W ciągu doby nie wolno złowić więcej niż 5 szt. łącznie z pstrągami.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
