 Znaczenie gliny i ziemi w zanęcie
Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie początkującym adeptom znaczenia ziemi i gliny w naszej wspólnej pasji jaką jest współczesne wędkarstwo wyczynowe. Znaleźć w nim będzie można odpowiedzi na takie pytania jak m.in.: w jakim celu glina ma służyć wędkarzowi, przecież ryby chyba jej nie spożywają ? Jak ją stosować? Jakie są rodzaje glin i ziem?
Po co w ogóle wędkarze stosują ziemie i gliny?
Zadaniem gliny czy też ziemi nie jest z pewnością podniesienie walorów smakowych zanęty ani bezpośrednie zwiększenie apetytu żerujących ryb. Stosujemy je natomiast w następującym celu:
- Dociążenia zanęty - na głębokich wodach stojących, wolno płynących a szczególnie bieżących, sama zanęta spożywcza jest zbyt lekka, przez co do dna docierać może poza obszarem naszego łowiska, na rzekach dodatkowo jest bardzo szybko przemieszczana wraz z prądem wody. Dodatek odpowiednio dobranej gliny i jej ilości powoduje dociążenie zanęty, w wyniku czego umiejscawiana jest ona dokładnie w tym miejscu, w którym zamierzamy podać przynętę.
- Zwiększenia spoistości zanęty - często zanęta posiada słabe właściwości wiążące przez co kule z niej uformowane nie docierają w całości do dna a nawet do punktu nęcenia. Na wodach bieżących zbyt mało spoista zanęta jest szybko wypłukiwana co również jest bardzo niepożądane. Zastosowanie odpowiednio spoistej gliny pozawala na zwiększenie właściwości wiążących zanęty dzięki czemu unikniemy wyżej opisanych sytuacji. Ponadto dociążona i związana gliną zanęta wolniej rozmywa się na dnie systematycznie uwalniając swoje składniki.
- Zubożenia zanęty - chyba każdemu przydarzyło się, że przez godzinę łowił rybę za rybą, później coraz mniej, by w trzeciej godzinie nie łowić już nic. Przyczyną mogła być zbyt treściwa zanęta, która szybko nasyciła żerujące ryby, ma to duże znaczenie zwłaszcza w dni kiedy żerują one słabiej i pobierają mniej pokarmu. Zastosowanie gliny do zanęty powoduje zmniejszenie jej wartości odżywczych. Im mniej ryb w łowisku, słabiej żerują (zimna pora roku, niekorzystne warunki atmosferyczne) tym proporcja gliny do zanęty zmienia się na korzyść tej pierwszej.
- Zmiany właściwości zanęty - prócz powyższych, glina i ziemia mogą spełniać inne zadania, bardzo specyficzne. Dodatek niewielkiej ilości czarnej ziemi znacznie przyciemnia zanętę. Sypka, puszysta glina przyśpiesza rozmywanie kul zanętowych. Natomiast zastosowanie gliny o właściwościach wiążących osłabia i spowalnia pracę zanęty. Ziemia nasycona minerałami powoduje tworzenie się w toni i przy dnie intensywnej smugi, która na wielu łowiskach stymuluje ryby do żerowania.
- Gliny i ziemie we współczesnym wędkarstwie wyczynowym są podstawowym nośnikiem robactwa zanętowego, a zwłaszcza jokersa i ochotki. Podanie ich w czystej zanęcie nie jest korzystne, gdyż bardzo szybko w niej giną. Potęguje to jeszcze sól często występująca w gotowych zanętach wędkarskich. Glina stanowi dla ochotki znacznie bardziej naturalne środowisko, przez co pozostaje w niej przez długi czas w dobrej kondycji, będąc bardziej atrakcyjną dla ryb. Na wielu łowiskach, w określonych warunkach ryby niechętnie pobierają zanętę, wręcz źle na nią reagują. Podanie jokersa w czystej glinie bądź ziemi jest wówczas często najlepszym i jedynym rozwiązaniem.
Powyższe punkty w bardzo dużym uproszczeniu pokazują jak wiele funkcji w zanęcie i nie tylko, pełnić mogą gliny i ziemie.
Podstawowe rodzaje glin i ziem.
Na półkach sklepowych spotkać można wiele rodzajów glin i ziem wędkarskich. W zależności od producentów posiadają one rozmaite nazwy handlowe. Jednakże pod względem posiadanych właściwości można je podzielić na trzy główne grupy:
-gliny rozpraszające
-gliny wiążące
-lekkie czarne ziemie
Gliny rozpraszające to sypkie, niewiążące, średnio-ciężkie piaski pylaste, zazwyczaj smużące, stosowane jako obciążnik zanęt „szybkiej reakcji”. W większych ilościach wykorzystywane na wodach stojących i wolno płynących, w zanętach rzecznych dodatek smużący.
Gliny wiążące jak sama nazwa wskazuje odznaczają się właściwościami wiążącymi. W zależności od produktu danego producenta można je wykorzystywać od wód stojących po rzeki z silnym uciągiem. Gliny najcięższe i najbardziej spoiste określane są glinami rzecznymi.
Czarne ziemie torfowe to najbardziej popularny nośnik jokersa na wody stojące i kanały. Dobrze kleją a przy tym są lekkie dzięki czemu nie grzęzną w mulistym dnie. Często stosowane do zubażania zanęty i jej przyciemniania, nawet niewielka ilość pozwala zabarwić na czarno zanętę czy glinę.
W ofercie niektórych producentów występują gliny łączące w sobie właściwości wyżej opisane. Ziemia de somme mimo, iż posiada właściwości rozpraszające to w przeciwieństwie do typowej gliny rozpraszającej można formować z niej kule. Bardzo popularna i wszechstronna glina Argile łączy w sobie właściwości gliny wiążącej (średnio-ciężka, klejąca) i rozpraszającej (szybko się rozmywa, smuży). Niektóre gliny poprzez specjalną obróbkę posiadają bardziej zintensyfikowane określone właściwości. Dodatki mineralne w glinach wzmacniają ich właściwości smużące, barwniki zmieniają kolor. Wykorzystanie w procesie technologicznym procesów naturalnie zachodzących w środowisku pozwala na wytworzenie zupełnie specyficznych produktów jakim jest np. ziemia szara.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
