 Troć wędrowna
Troć wędrowna (Salmo trutta m. trutta) – anadromiczna ryba wędrowna, należąca do gatunku Salmo trutta – ekologiczna forma troci atlantyckiej (S. t. trutta).
Występowanie
Występuje w wodach przybrzeżnych Atlantyku, Morza Północnego i Bałtyku, od ujścia rzeki Douro w Portugalii do dalekiej północy.
Opis
Osiąga długość do 100 cm. W porównaniu z łososiem szlachetnym ma bardziej krępe ciało i większą głowę. Grzbiet jest szarawy lub brązowawy, boki jaśniejsze a brzuch srebrzysty. Głowa, boki i grzbiet są pokryte licznymi czarnymi plamkami, które w czasie tarła mają żółtą obwódkę. Płetwa tłuszczowa czerwono obrzeżona. W okresie tarła u samców pojawiają się czerwone plamki na bokach i przybierają one charakterystyczną miedzianobrązową barwę ciała. Młode osobniki mają ciemne, poprzeczne prążkowanie i czerwone plamki na ciele. Troć wędrowna może żyć do 20 lat.
Odżywianie
Młode osobniki przebywające w rzekach żywią się głównie dennymi bezkręgowcami oraz opadłymi na taflę owadami. Większe osobniki zjadają też małe ryby. Bałtyckie trocie żywią się rybami śledziowatymi i dobijakowymi.
Rozród
Wędrówki tarłowe odbywają się zazwyczaj od lipca do jesieni. Troć nie podejmuje tak dalekich wędrówek jak łosoś. Tarło odbywa się od grudnia do kwietnia w podobny sposób jak u łososia. Smolty spływają do morza przy długości 10–20 cm.
Ochrona w Polsce
Na terenie Polski obowiązuje wymiar ochronny dla troci wędrownej[4]. Wynosi on 35 cm.
Historyczna taksonomia
Ze względu na podobieństwo fizyczne troć nie była uważana za osobny gatunek, lecz uważano ją za łososia. W 1870 Kluk opisał jako osobny gatunek i nazwał łosiopstrągiem. Można spotkać także nazwę łośpstrąg. Obecną nazwę nadał Wałecki w 1864.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
