 Karaś (Carassius carassius)
 |
Karpiowate (Cyprinidae)
Woda: strumień, rzeka, ujście, jezioro, staw
Bardzo pospolity
Niezwykle odporny i żywotny
Chętnie trzymany w stawach |
Uwagi: Zgodnie z Regulaminem Amatorskiego Połowu Ryb PZW nie posiada wymiaru ani okresu ochronnego.
Budowa zewnętrzna
Ciało silnie wygrzbiecone, krępe, bocznie ścieśnione. Brak wąsów. Łuski duże, 31-55 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa wysoka z 17-25 promieniami. Jej górna krawędź jest wypukła. Pierwszy promień miękki, giętki, na tylnej krawędzi lekko piłkowany. W płetwie odbytowej 8-11 promieni. Płetwa ogonowa lekko wcięta. Zęby gardłowe jednorzędowe, 4-4. Na pierwszym łuku skrzelowym 23-33 wyrostki filtracyjne. Grzbiet brązowawy z zielonym połyskiem. Boki jaśniejsze, żółtawobrązowe. Strona brzuszna od żółtawej do brudnobiałej. Na trzonie ogona ciemna plama. Długość 20 do 35 cm. maksymalnie 50 cm.
Występowanie
Od Anglii po wschodnią Rosję, zazwyczaj w płytkich, zarośniętych roślinnością wodną małych zbiornikach i jeziorach. Z powodzeniem wsiedlony w wielu miejscach, np.: w Hiszpanii.
Tryb życia
Bardzo plastyczna ryba karpiowata, wytrzymująca silne zanieczyszczenia wody oraz wysokie deficyty tlenu. Okres zimowy spędza zagrzebana w mule, zapadając w swoistą śpiączkę zimową. Również zagrzebuje się w nim, gdy zamieszkiwany przez nią zbiornik wodny zaczyna wysychać. Tarło – w maju i czerwcu. Gotowe do rozrodu ryby gromadzą się w płytkich, obficie porośniętych podwodną roślinnością miejscach; Kleista ikra o średnicy 1-1,5 mm (150000-300000) przyczepia się do roślin. Okres inkubacji trwa 3-7 dni. Dojrzałość płciową ryby uzyskują przy długości 8-15 cm w 3-4 roku życia.
Odżywianie
Rośliny wodne i małe zwierzęta denne (zwłaszcza larwy ochotkowatych i jętek).
Ciekawostki
Inne, czasami całkowicie zapomniane nazwy karasia to… japończyk, japoniec, karaska i bąk.
Uwagi -Karaś potrafi wytrzymać ekstremalnie niekorzystne warunki środowiskowe, jednak wówczas przybiera tzw. formę głodową, często spotykaną w ubogich, dystrogficznych, leśnych zbiornikach.
Rada wędkarska
Karasia łowi się z reguły na metodę gruntową podając przynętę w taki sposób, by znajdowała się tuż nad dnem. Karaś jest wszystkożerny, więc można z równym powodzeniem użyć np. białych i czerwonych robaków, kukurydzy, ziemniaków lub ciasta.
Karaś srebrzysty (Carassius auratus gibelio)
 |
Karpiowate (Cyprinidae)
Woda: strumień, rzeka, ujście, jezioro, staw
Pochodzi ze wschodniej Azji
Bliski krewny złotej rybki
W wodach europejskich często występują tylko samic |
Uwagi: Zgodnie z Regulaminem Amatorskiego Połowu Ryb PZW nie posiada wymiaru ani okresu ochronnego.
Budowa zewnętrzna
Ciało umiarkowanie wyciągnięte, bocznie ścieśnione. Brak wąsów. Łuski duże, 28-32 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa wysoka, z 17-25 promieniami, jej krawędź jest prosta lub lekko wypukła. W płetwie odbytowej 8-11 promieni, płetwa ogonowa wcięta. Zęby gardłowe jednorzędowe. 4-4. Na pierwszym łuku skrzelowym 35-48 wyrostków filtracyjnych. Grzbiet jasny, brązowawy. Boki i brzuch żółtawe, srebrzyście lśniące. Otrzewna jamy ciała czarna. Długość 15-35 cm, maksymalnie 45 cm.
Występowanie
Stojące i wolno płynące wody o miękkim podłożu, gęsto porośniętym roślinnością. We wschodniej Azji od basenu Amuru po Syberię. Obecnie sztucznie wprowadzony do wielu wód europejskich.
Tryb życia
Karaś srebrzysty często występuje razem z karasiem (Carassius carassius), gdyż nie tylko jest do niego podobny z wyglądu i ma takie same wymagania pokarmowe, lecz również – tak jak on jest odporny na niekorzystne warunki środowiska. Rośnie szybciej od karasia, dlatego – zwłaszcza w Europie Wschodniej – hodowany jest jako ryba stawowa. Tarło – maj, do czerwca. Ikra (160000-380000) składana jest w płytkiej wodzie, wśród gęstej podwodnej roślinności. Okres inkubacji ikry trwa 5-7 dni. Dojrzałość płciową gatunek ten uzyskuje w 3-4 roku życia (przy długości 15-20 cm).
Odżywianie
Małe zwierzęta denne, zooplankton i rośliny wodne.
Ciekawostki
Inne, czasami całkowicie zapomniane nazwy karasia to… japończyk, japoniec, karaska i bąk.
Karaś srebrzysty jest jednym z dwóch podgatunków karasia chińskiego (Carassius auratus). Drugi podgatunek to karaś złocisty. Jego udomowioną formą jest rozprzestrzeniona na całym świecie złota rybka, najpopularniejsza obecnie ryba stawowa. Istnieje wiele jej odmian barwnych przez złote i srebrne po białe, różniących się ponadto kształtem głowy i płetw. Do najpospolitszych odmian należy welon, kometa i teleskop, słynne są także lwia główka, jajoryb, tygrysek czy jaskółczy ogon.
Rada wędkarska
Karasia łowi się z reguły na metodę gruntową podając przynętę w taki sposób, by znajdowała się tuż nad dnem. Karaś jest wszystkożerny, więc można z równym powodzeniem użyć np. białych i czerwonych robaków, kukurydzy, ziemniaków lub ciasta.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
