 JELENIEC
kliknij na zdjęcie aby powiększyć
Młodszy rejon słowacki (główna eksploracja 2000-2002) to wapienny Jeleniec, położony 18 km na północ od Bańskiej Bystricy (około 150 km od Chyżnego) Długi mur skalny wznosi się w górzystym lesie bardzo blisko wioski –Jeleniec. Jeżeli jedziemy z kierunku północnego, to napis Jeleniec zobaczymy z lewej strony, charakterystyczny jest stojący przy drodze również od tej strony pomnik ku czci Josefa Dekreta. Tam należy się zatrzymać. Skały są po przeciwnej stronie szosy: ukryte w lesie i prawie niewidoczne z drogi. Dojście jest krótkie, ale trochę niewygodne, ponieważ ścieżka idzie częściowo przez prywatne pole i trzeba sforsować dziurę w siatce. Najpierw przechodzimy przez mostek (trzeba przekroczyć rzekę), następnie przez furtkę (wkraczamy na teren prywatny!) i idąc wyraźną ścieżką najpierw do góry, a następnie w lewo dochodzimy pod skały. Po drodze jest jeszcze ogrodzenie, przez dziurę w siatce musimy wydostać się z ogrodzonego terenu. Mur skalny jest na szczęście poza polem prywatnym. Widokowo skały trochę przypominają Jaroniec w Tatrach zach., z tym, że mur jest dużo dłuższy.
przewieszenia w lewej części skał
Skały są położone w wysokim lesie i mimo południowej wystawy są dobrze osłonięte przed działaniem słońca: także nawet w upalne, słoneczne dni jest tu przyjemny chłód. Z prawej strony skała jest pionowa lub lekko przewieszona i w miarę dobrze urzeźbiona, z lewej strony mocno się przewiesza, tworząc na lewym skraju pas okapów (świetne miejsce do spania), ale już w tym sektorze rzeźba skały jest bardziej uboga a wspinanie bardzo trudne. Mimo pięknych formacji i dużego wrażenia, jakie robi ściana, na niektórych drogach skała jest jakby przyprószona nalotem. Jest to chyba spowodowane zbyt małą jeszcze frekwencją na nowych drogach. Jeleniec to rejon zdecydowanie dla dobrych wspinaczy: są zaledwie 2 piątki, 5 dróg szóstkowych, reszta to siódemki, ósemki i dziewiątki (w skali UIAA).
wspinanie na Gilotynie VII
Wszystkich dróg jest ponad 40, niektóre są na tyle świeże, że nie ma ich uwzględnionych w przewodniku (Slovenske Skaly tom II). Sporo dróg jest podpisanych na skale, także nawet bez przewodnika nie ma problemów orientacyjnych. Wszystkie drogi są obite, w związku z tym, że niektóre drogi dochodzą do 30m długości warto mieć długą 60 metrową linę. Wyceny są raczej wyśrubowane (jak to zresztą na Słowacji), niektóre wydają się być mocno zaniżone. Drogi wymagają wspinania technicznego i wytrzymałościowego, chwyty są raczej małe, zdarzają się miejsca parametryczne, drogi często prowadzą konkretnymi formacjami, miejscami rzeźba jest skąpa. Jest sporo pięknych, długich (do 30m) dróg. W samych skałach jest źródełko wody, wypływa ono wprost ze skały. Wydaje się, że można tu znaleźć wymarzone miejsce na biwak, szczególnie w lewej części skał, pod okapami. Liczne ślady, zostawione przez Słowaków jak resztki ogniska, garnki, siekierki, siedziska świadczą o tym, że miejscowi wspinacze chętnie tu biwakują. Miejsce jest niezwykle urokliwe, szczególnie godne polecenia osobom, które nie lubią tłoku w skałach: rejon nie ma dużej frekwencji.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
