 PAKLENICA
Park Narodowy Paklenica
Kanion z ogromną ilością skał wapiennych znany jest przede wszystkim z pięknych wspinaczek wielowyciągowych ale również skałkowej wspinaczki sportowej. Położony blisko wybrzeża adriatyckiego należy do najbardziej pielęgnowanych miejsc Chorwacji. Wspinacz czuje się tu komfortowo; zadbane ścieżki, drogowskazy wskazujące jak dojść pod popularne sektory a nawet poszczególne drogi, oznakowane ścieżki zejściowe, dobra asekuracja w ścianach, mnóstwo łatwych dróg wielowyciągowych, jednowyciągowych, świetna wapienna skała z dobrym tarciem, słowem rejon przyjemny i komfortowy. Ogromne rzesze wspinaczy głównie niemieckich, masowo tu przyjeżdżających doceniają te walory. A obok tego 350 metrowe urwisko skalne - Anica Kuk oferuje poważną i wysilającą wspinaczkę i trudności do 8a.
Anica Kuk
Starigard- Paklenica; baza, skąd startuje się do kanionu to ładne miasteczko położone nad samym morzem, gdzie co drugi budynek to pensjon, a campingi położone są wręcz na plażach. Nie będzie tu problemu ze znalezieniem kwatery czy restauracji. Jest to dobre miejsce dla wspinaczy przyjeżdżających z rodzinami, które znajdą tu komfortowe miejsce do odpoczynku. Na wspinanie trzeba dojechać z miasteczka kilka kilometrów do bramy Parku, tu płacimy za wejście i kanion otwiera się przed nami.
Wieliki Kuk
W sezonie (od kwietnia do października) przewija się tu mnóstwo ludzi, jest tłok na parkingu, dużo wspinaczy w ścianach. Po zaparkowaniu samochodu idziemy ścieżką, przed nami po obu stronach wszędzie skały, co jakiś czas strzałka wskazuje na dojście do sektoru wspinaczkowego. Ścianki jednowyciągowe, skałki znane pod nazwą Klanci są tuż obok ścieżki, także widać wspinaczy rozłożonych pod skałami, wspinających się tuż obok przechodzących ludzi, tu największa frekwencja wspinaczkowa, bo dużo łatwych dróg. Trochę w głębi od drogi po obu stronach widać większe ściany, tu również duża frekwencja. Z prawej strony; Kuk od Skradelin, Mali Cuk, Weliki Cuk- to najbardziej oblegane ściany, nic dziwnego, jest tu dużo świetnych wielowyciągowych dróg, na ogół dobrze obitych.
Kuk od Stradeli
Weliki Cuk to duże ścianisko, gdzie można znaleźć drogi od kilkudziesięciu do 350metrów! długości w przedziale trudności od III do 6c. Naprzeciwko z lewej strony bardzo blisko ścieżki jest już bardziej stromo, przepaściście- to Debeli Kuk, ponad 200 metrowa wschodnia ściana z urozmaiconymi drogami (do 7b+) prowadzącymi w spionowanej, miejscami przewieszonej skale.
Klanci
Najbardziej popularna (i bardzo ładna) droga na tej ścianie to 200 metrowa Diagonalka, o trudnościach do 6a+, obita spitami. Ciekawostką jest to, że na tej ścianie Chorwaci organizują zawody na czas (wspinanie w zespole z zakładaniem stanowisk) na drodze Big Wall Speed Climbing 6c+ 220m i najlepsze zespoły osiągają czasy około 20 min!
Idziemy wąwozem dalej do góry, z prawej strony w górze widać już perłę rejonu- to Anica Kuk, wielka, długa ściana o wystawie północnej, północno- zachodniej i częściowo zachodniej z drogami do 350m. Dla tych bardziej ambitnych wielbicieli wielowyciągów jest to główny cel pobytu w Paklenicy.
Widok na Starigard- Paklenicę
Na ścianie są drogi wspinaczy nie tylko miejscowych, ale również znanego szwajcarskiego zespołu braci Remy czy włoskiego Michelini, Ortolani. Najbardziej znane i najpiękniejsze drogi na Anicy to między innymi Mosoraski-5c 350m, Velebiteski-6a+ 350m, Albatros- 6c+ 340m, Klin 6c+ 350m, Rajna-7a 350m, Brid Klina-7b+ 350m, Welcome to hell or to paradise? 7b+ 350m. Najwięcej trudnych sportowych dróg na ścianie (aż do 8a) jest autorstwa duetu Michelini, Ortolani. Na Anica Kuk asekuracja jest różna; na nowych drogach na ogół jest komplet spitów, ale na wielu drogach starszych klasykach również tych trudnych trzeba dokładać kości, chociaż w trudnościach najczęściej są spity albo haki. Cała ściana dzieli się na kilka sektorów; od lewej to północna ściana, środek to ściana północno-zachodnia z Klinem i Trapezem (tak nazwane są wielkie charakterystyczne formacje znajdujące się w ścianie), dalej w prawo tak zwany Stup (filar) i skrajnie prawa część- ściana zachodnia. Najciekawszy i najdłuższy wspin (do 350m) oferuje środek ściany, w upalne dni można tu liczyć na cień aż do godzin popołudniowych, na zrobienie drogi schodzi sporo czasu (te około 300-metrowe zajmują od 4 do 7 godz.), wspinanie nie jest takie szybkie, mogą się zdarzyć wymagające miejsca szczególnie na płytach, skała wapienna na ogół jest z dobrym tarciem, chociaż bywają miejsca dość śliskie albo obłe, ale również sporo jest ostrych, dobrych klam. Nie ma co liczyć na lightowe wyceny trudności, i na szóstkach trzeba się mocno napracować. Wspinaczka jest wysilająca i techniczna, formacje czasami zaskakują (np. charakterystyczne szczególnie dla górnej części ściany kominy-leje, które pokonuje się w rozpieraczce). Od parkingu pod ścianę podchodzimy od 40 min. (Stup) do godziny (pod północną ścianę) Zejście jest dłuższe; z wierzchołka (po znakowanej ścieżce) jest około półtorej godziny drogi do parkingu. Anica Kuk jest ceniona i uważana za poważną ścianę, również na Debeli Kuk spotkamy trudne wspinanie, na pozostałych ścianach w Paklenicy przeważają drogi łatwe, dostępne dla sporej rzeszy wspinaczy. Oprócz walorów wspinaczkowych Paklenica ma duże walory widokowe i klimatyczne, można tu liczyć na dobrą, śródziemnomorską pogodę od maja do końca września.
Wiadomości praktyczne:
Dojazd: kierować się na na autostradzie na Maribor, Chorwację, Zagrzeb, Split i na Zadar i ok. 30 km przed Zadarem skręcić na Starigard-Paklenicę. Z Krakowa jest to około 1150km.
Noclegi: jest kilka campingów,np. Auto Camp Popo(6 eu za dobę od 1 osoby pod namiotem), fajny jest camping Narodowego Parku Paklenica położony na plaży (kosztuje to około 8 eu za dobę od osoby), są również hotele, kwatery.
Pieniądze: na miejscu są kantory, jest bank, bankomat.
Jedzenie: na miejscu supermarket, mniejsze sklepy, knajpy
Przewodniki: w Parku w kiosku albo w mieście w sklepie wspinaczkowym można kupić przewodnik wspinaczkowy
Sprzęt wspinaczkowy: na wielowyciągi; lina podwójna min. 2x 55m, kaski, 10-12 ekspresów, komplet friendów, na skałki; lina pojedyncza min. 70m, 12-14 ekspresów.
Sezon: od połowy kwietnia do końca października, z tym, że w lato w słońcu może być bardzo gorąco (ale Anica ma wystawę płn.-zach, co daje szansę na wspin w cieniu
kliknij na zdjęcie aby powiększyć mapkę rejonu
kliknij na zdjęcie aby powiększyć schemat Anica Kuk
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
