 LOS MALLOS DE RIGLOS
Riglos to sławny wspinaczkowy rejon zlepieńcowy, należący do Pirenejów Aragońskich. Niezwykle piękne widokowo kilkusetmetrowe turnie w kolorze złota i czerwieni często uwieczniane na fotografiach, stały się już symbolem krajobrazu Aragonii. Turnie widać już z daleka, górują wybitnie nad otoczeniem, w południe i o zachodzie ściany oświetlone słońcem nabierają intensywnego koloru aż do czerwieni. U podnóża skał leży maleńkie miasteczko-Riglos, świetnie wkomponowane w krajobraz. Nad turniami szybują wielkie ptaszyska, jakiś gatunek sępów, o rozpiętości skrzydeł do kilku metrów.
Widok na masyw Riglos
Pod względem wspinaczkowym Riglos są bardzo specyficzne. Są to turnie o wysokości 200-300m, zbudowane ze skały zlepieńcowej z charakterystycznymi, okrągłymi kamieniami, zacementowanymi zaprawą piaskowcowo-wapienną. Wspinaczka jest atletyczna, przeważają przewieszenia, spotkamy też rysy i kominy. Drogi są najczęściej homogeniczne, o podobnym nasileniu trudności, podobnych formacjach i układach chwytów( powtarzają się ciągle wystające kamienie, które łapie się na ścisk, często powtarzają się też podobne przewieszki, coś w rodzaju ,,brzuszków’’). Skała jest lita, chociaż wrażenia wzrokowe mogą być inne, wystające kamienie mogą sprawiać wrażenie niestabilnych. Drogi wspinaczkowe w tak stromym, jednolitym terenie są bardzo wymagające wytrzymałościowo. Asekuracja jest na większości dróg sportowa (komplet przelotów). Są również drogi typu górskiego, tylko częściowo posiadające asekurację, na te drogi trzeba zabierać kostki. Wielki urok ma niezwykła ekspozycja i przestrzeń, którą czujemy pod nogami w czasie wspinaczki. Mimo świetnego tarcia używa się sporo magnezji z powodu silnej operacji słonecznej.
Okolice Riglos
Riglos oferuje drogi o trudnościach od IV do 7b/c, jest też kilka dróg hakowych (A1,A2 a nawet A3).Najwięcej jest dróg o średnich trudnościach; 6c, 7a. Jest to więc rejon dla dobrych wspinaczy, ale nie ekstremalistów. Wśród turnic Riglos najbardziej wybitne są 3 turnie; El Mallo Fire, El Pison i La Visera. Wraz z pomniejszymi tworzą masyw, górujący nad wioską.
Stojący centralnie, dominujący w masywie, najwyższy 300-metrowy, o bardzo regularnej bryle to El Pison. Ma on dwie ściany: południową, widoczną z wioski i północno- zachodnią, chłodniejszą (za lewym kantem). Na El Pison mamy przepiękne, wytrzymałościowe drogi, idące w lekkim przewieszeniu. Takim drogom jak Alberto Rabada o Murciana 6c, Tangerine Dream 7a czy Carnavalada 7a/b niewątpliwie można dać najwyższą notę. Z lewego filara El Pison wyodrębnia się 100-metrowa słynna iglica o nazwie El Puro. Na jej czubek prowadzi kilka niezwykle efektownych, powietrznych dróg. Drogi te cieszą się dużą frekwencją z racji wyjątkowości formacji (iglica jest cienka i wysoka).
Najbardziej przewieszona, 250-metrowa potężna turnia, stojąca skrajnie z prawej strony to La Visera. Ściana oferuje nam niezwykłą ekspozycję i wspinaczkę w niezłym wywieszeniu. Najbardziej sławna jest tu droga, o znamiennej nazwie La Fiesta de los Biceps (Święto Bicepsa) 7a.
Oprócz długich, kilkusetrometrowych wspinaczek w Riglos jest strefa dróg krótkich, poprowadzonych w siłowych formacjach. Los Boulders de Riglos znajdują się między innymi u podstawy El Pison w La Cueva de la Virgen (Grota Dziewicy).
W prawo od masywu Los Mallos de Riglos rozciągają się Los Mallos Pequenos, czyli Małe Turnie o wysokości od 40 do 150m, ze skałą i wspinaniem identycznym jak w głównym rejonie ale z większą ilością łatwiejszych dróg. Nie stanowią takiego skupionego muru jak ten główny, jest to szereg turni osobno stojących na wzgórzach.
El Pison widok z miasteczka
Do wszystkich ścian w Riglos jest bardzo łatwe i szybkie dojście (ściany są tuż za wsią). Dużo dłuższy jest powrót; z niektórych dróg zjeżdża się ścianą, z innych schodzi od tyłu stromymi ścieżkami(do 1,5 godz.)- warto zaznajomić się z zejściem w przewodniku.
Większość dróg ma wystawę południową, ściany są mocno osłonecznione, toteż w czasie wspinania może być gorąco. Ściany są jednak mocno wystawione na działanie wiatru i jeśli wieje, to jest nawet dość chłodno. Występuje tu klimat śródziemnomorski z wpływami atlantyckiego, co daje ciepłe wiosny i jesienie, gorące lata i chłodne zimy. Sezon wspinaczkowy trwa od września do listopada i przez wiosnę, w tych okresach można liczyć na stabilną, ciepłą pogodę. Rejon cieszy się dużą popularnością wśród wspinaczy europejskich.
Sprzęt: Na wspinaczkę w Riglos warto mieć linę podwójną (z uwagi na wygodę zjazdów) lub pojedynczą, ale długą (najlepiej 70m). Jeśli idziemy na drogę z kompletem spitów to potrzebne będzie od 10 do 20 ekspresów, 4 karabinki niezakręcane i kilka pętli na stanowiska. Natomiast na drogach nieobitych sportowo trzeba zabrać cały arsenał kości i friendów, pętli do asekuracji, na niektóre drogi również haków. W przewodniku, który można kupić na miejscu (w barze, w schronisku) jest dokładnie podane, ile sprzętu trzeba zabrać na konkretną drogę.
widok ze szczytu Fire na El Pizon
Noclegi, zakupy; Wioska Riglos u podnóża ścian liczy zaledwie ok. 50 mieszkańców. Można tam kupić jedynie bagietkę, jest natomiast bar i sklepik wspinaczkowy. Jest we wsi Riglos schronisko wspinaczkowe o wysokim standardzie, dla członków klubów alpejskich, również Alpein Ferajn są zniżki. Biwakowanie pod ścianą jest oficjalnie zabronione, ale praktykowane na parkingu samochodowym kilkadziesiąt metrów pod El Pison. W Ayerbe( kilkanaście km od Riglos) można zrobić porządne zakupy, jest też bank, apteka i poczta, camping.
Dojazd: do Riglos dojedziemy samochodem od strony północnej kierując się na Jaca i za Murillo skręcając w lewo na Riglos, natomiast od strony południowej z Huesca jadąc w kierunku Ayerbe i dalej skręcając w prawo na Riglos. Do samej wsi Riglos można dojechać pociągiem z Huesca ( jest raz dziennie pociąg i zatrzymuje się w Riglos na żądanie), nie ma natomiast autobusów. Jeśli podróż do Hiszpanii zechcemy odbyć samolotem, to oczywiście lecimy do Barcelony ( tanie linie lotnicze z Polski do Barcelony) a następnie o ile nie pozyczymy samochodu to jedziemy pociągiem lub autobusem do Huesca i stamtąd pociągiem do Riglos (pociąg jest w godzinach popołudniowych)
topo Riglos
 |
 |
El Pison Pd
15. Seron-Millan 6a/b
16. Micomico 6a/A2
17. Via del Pajaro 6c
18. Tucan Ausente 7a (15 e)
19. Carnavalada 7a/b (20 e)
20. Escoria Oriental 7a/b (18 e)
21. Midriasis 7a
22. Opus Nigrum 7b/c (e)
23. Via de Los Catalanes 6b/A1
24 Vixente Inuxente 7a (e)
25. Rabada o Murciana 6c (18 e)
26. Al Capone 7b/c (15 e)
27. Gargola Risuena 5c/A3
28. Chooper 6b (8 e)
29. Espelon Sureste 6a/A2 |
El Pison Pn-Zach
1. Via de Verano 5c
2. Nautla 6c
3. Quebrantahuesos 6a/A1
4. La Siesta del Carnero 7a+ (e)
5. Espolon Norte o Directa Anglada 6c+
6. Tiempos Nuevos, Tiempos Salvajes 6c+ (12e)
7. Misterio sin resolver 6b (e)
8. Mi Padre Tiene Sed 6c (8e)
9.Color Purpura 6a+ (e)
10. Hechizos del viento 6b
11. Tangerine Dream 7a (12e) |
 |
 |
El Puro - iglica w ścianie El Pison
12. Normal 6b
13. Norte 6a+
14. Helios 6a/A3 |
La Visera
1. Quinta chimenea: 5c/A1
2. Via del Silencio; 5c, 5c,6b+, 6a, 6a, 6a, 6a, 6a+
3. Alpinismo Deportivo:6b+,7b, 7a+, 7a+, 6c, 6b, 7a, 6a
4. La Ley del Guerrero: V+, 6b, 7a, 6c, 7a, 6c, 6c, IV+
5. De Naturaleza Salvaje: 6b, 6b, 6c, 6c, 7a, 7a, 7a, 7b (15e)
6. Guirles-Campos: 6b, 6a, 6c+, 6a+, 6b, 6a+, 6b+, 6b, 4b (15e)
7. Pekintown: 6c, 7b, 6c+ (12e)
8. Chinatown: 6b, 6b+, 6a, 6c+ (13e)
9. La Fiesta de los Biceps: 6b, 7a (albo 6c), 6c, 6c, 6c, 7a, 6b (14e)
10. Moskitos: 5c, 6a, 4c, 5c, 6a, 6b, V+, V (13e)
11. Direta: 6b+, 7a, 6c+, 6c+, 6c+, 7a+
12. Supercrack: 6c, 7a, 7a, 7b (18e)
13. El Zulu Demente: 6a+, 6a+, 6b, 6b, 6b, 6b, 6b, 7a+ (16e)
14. El Vuelo del Fenix: 6b+, 6a+, 6c+, 6b+ (12e)
15. Torrijo V+/A1
e - oznaczenie dróg, które posiadają komplet przelotów na drodze liczba e oznacza ilość ekspresów potrzebnych na drogę.
brak e oznacza, że na drogę trzeba zabrać kości i friendy Visera |
kliknij na zdjęcie aby powiększyć
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
