 Weterynarz czy lekarz weterynarii?
Weterynarz czy lekarz weterynarii, jak się do niego zwracać, czy „panie doktorze”, czy „panie lekarzu” czy „panie weterynarzu”? Bardzo często klienci, którzy myślą co mówią i ważą słowa, zadają mi te pytania.
Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego definiuje:
weterynaria
nauka o leczeniu zwierząt (zwł. hodowlanych).
weterynarz
Etym. - łac. veterinarius 'dotyczący zwierząt hodowlanych' od veterina(e) 'zwierzęta domowe; zwierzęta juczne', zaś leczący zwierzęta-medicus veterinarius czyli lekarz weterynarii.
Weterynaria nie ma zbyt długich tradycji. Poważnie zwierzęta leczy się od niedawna. Znaczący postęp w tej dziedzinie nastąpił po II wojnie światowej wraz z rozwojem nowych technik leczenia oraz nowych metod rozmnażania zwierząt użytkowych. Kiedyś funkcje weterynaryjne spełniali technicy weterynaryjni (zwani potocznie weterynarzami), dziś w leczeniu zwierząt w związku z rozwojem cywilizacyjnym odnotowano postęp zarówno pod względem technicznym (wykonywanie tego zawodu w ostatnich latach stało się bardziej nowoczesne i wymaga nie tylko wiedzy medycznej, ale i technicznej), jak i etycznym (zobowiązanie do przestrzegania i upowszechniania praw zwierząt - obowiązuje go polskie ustawodawstwo i Światowa Deklaracja Praw Zwierzęcia) - oraz respektowania podstawowych zasad sozologii (ochrony środowiska).
W Polsce kandydat do zawodu ma tylko jeden wybór: musi zacząć studia na jednym z czterech wydziałów weterynaryjnych w kraju - w Lublinie, Wrocławiu, Warszawie lub Olsztynie. Trzy pierwsze to studia na akademiach rolniczych, zaś ostatnie - na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim. Studia trwają pięć i pół roku i mają charakter przyrodniczo-lekarski. W programie studiów jest kilka podstawowych bloków przedmiotów, a mianowicie blok ogólny, humanistyczny, oraz specjalistyczny.
Każda krajowa weterynaria jest ukierunkowana praktycznie, i to w najwyższym stopniu. Niezależnie od zajęć praktycznych w przyuczelnianych laboratoriach i klinikach, są też wakacyjne praktyki zewnętrzne - w lecznicach prywatnych, laboratoriach weterynaryjnych, stacjach Sanepidu i innych miejscach. Zwykle kandydaci wybierają studia dzienne, ale można też studiować wieczorowo (choć są to wówczas studia drogie). Dziś studia weterynaryjne uważa się za bliskie naukom rolniczym. Studia kończą się uzyskaniem tytułu lekarza weterynarii (lek. wet., międzynarodowa nomenklatura: DVM).
Aby wykonywać pracę lekarza weterynarii trzeba oprócz ukończonych studiów wyższych na danym kierunku, uzyskać prawo wykonywania zawodu, które na wniosek zainteresowanego wydaje właściwa dla miejsca zamieszkania okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna. Współczesny lekarz weterynarii to specjalista nie tylko leczący zwierzęta, ale i zwalczający choroby zakaźne zagrażające człowiekowi (zoonoza), a także kontrolujący środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego (inspektorzy weterynarii powiatowych i wojewódzkich inspektoratów weterynarii, a także w stacjach sanitarno-epidemiologicznych).
Poza tym sprawdźmy jak wygląda sprawa nomenklatury prawnej. I tak:
USTAWA
z dnia 18 grudnia 2003 r.
o zakładach leczniczych dla zwierząt
(Dz. U. z dnia 27 stycznia 2004 r.)
Rozdział 2
Tworzenie i organizacja zakładów leczniczych dla zwierząt
Art. 5. 2. Kierownikiem zakładu leczniczego dla zwierząt, zwanym dalej „kierownikiem zakładu”, może być wyłącznie
lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
oraz
USTAWA
z dnia 21 grudnia 1990 r.
o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych.
(tekst jednolity)
Rozdział 1
Wykonywanie zawodu lekarza weterynarii
Art. 1. 1. Wykonywanie zawodu lekarza weterynarii polega na ochronie zdrowia zwierząt oraz weterynaryjnej ochronie zdrowia publicznego i środowiska, a w szczególności:
1) badaniu stanu zdrowia zwierząt;
2) rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zwierząt;
3) leczeniu zwierząt oraz wykonywaniu zabiegów chirurgicznych;
4) wydawaniu opinii i orzeczeń lekarsko-weterynaryjnych;
5) badaniu zwierząt rzeźnych, mięsa i innych produktów pochodzenia zwierzęcego;
6) sprawowaniu czynności związanych z nadzorem weterynaryjnym nad obrotem zwierzętami oraz warunkami sanitarno-weterynaryjnymi miejsc gromadzenia zwierząt i przetwarzania produktów pochodzenia zwierzęcego;
7) badaniu i ocenie weterynaryjnej jakości pasz oraz warunków ich wytwarzania;
8) wystawianiu recept na leki i artykuły sanitarne.
Rozdział 5
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Art. 34. Organami Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej są:
1) Krajowy Zjazd Lekarzy Weterynarii;
2) Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna;
3) Krajowa Komisja Rewizyjna;
4) Krajowy Sąd Lekarsko-Weterynaryjny;
5) Krajowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej.
Tak więc wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, aby nazywać osobę wykonującą ten, zaręczam wszystkim, niełatwy zawód, LEKARZEM WETERYNARII i nie dlatego tylko, że taki tytuł ma wpisany w dyplomie ukończenia studiów, ale i dlatego że określenie WETERYNARZ coraz częściej używane jest jako poddanie wątpliwości fachowości i doświadczenia lekarza weterynarii.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
