Michael Uhrmann (ur. 16 września 1978 w Wegscheid) – niemiecki skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, brązowy medalista mistrzostw świata w lotach oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
W Pucharze Świata Michael Uhrmann zadebiutował 30 grudnia 1994 roku, podczas konkursu w Oberstdorfie, gdzie zajął 39. miejsce. Jako, że był to jego jedyny start w sezonie 1994/1995 to nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W marcu 1995 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Gällivare, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył złoty medal w konkursie drużynowym. Pierwsze punkty zawodów Pucharu Świata zdobył podczas inauguracji sezonu 1995/1996, 2 grudnia 1995 roku w norweskim Lillehammer zajmując 14. miejsce. W tym sezonie jeszcze ośmiokrotnie punktował, jednak to właśnie w Lillehammer osiągnął swój najlepszy wynik. W klasyfikacji generalnej zajął 50. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1996 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, gdzie zdobył złote medale zarówno indywidualnie jak i drużynowo.
Kolejne trzy sezony: 1996/1997, 1997/1998 i 1998/1999 Uhrmann zakończył bez zdobycia punktów. Rzadko przechodził kwalifikacje, a jeśli już się udało to zawsze odpadał w pierwszej serii. Najbliżej zdobycia punktów w tym okresie był 29 listopada w Lillehammer, gdzie zajął 33. miejsce. Przełom nastąpił w sezonie 1999/2000, który zaczął od zajęcia 10. miejsca w fińskim Kuopio 27 listopada 1999 roku. Jednak następnego dnia zajął dopiero 50. miejsce. Do końca cyklu dobre występy przeplatał całkowicie nieudanymi. W tym sezonie jeszcze trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając 6 lutego 2000 roku w niemieckim Willingen, gdzie był siódmy. Dało mu to osiemnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Wziął także udział w mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 roku zajmując 34. miejsce.
Sezony 2000/2001 i 2001/2002 były trochę słabsze w wykonaniu Michaela. W pierwszym z tych sezonów tylko raz pojawił się w czołowej dziesiątce – 2 grudnia 2000 roku w Kuopio wywalczył swoje pierwsze podium w zawodach PŚ zajmując trzecie miejsce. W pozostałych startach zajmował jednak przeważnie miejsca w trzeciej dziesiątce, co dało mu 22. miejsce w klasyfikacji generalnej. W kolejnym sezonie jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce 2 grudnia 2001 roku w Titisee-Neustadt. W międzyczasie Niemiec wziął udział w mistrzostwach świata w Lahti w lutym 2001 roku, gdzie indywidualnie był trzynasty na dużej skoczni, na normalnym obiekcie nie startował. Natomiast w obu konkursach drużynowych zdobywał medale: złoty na dużej oraz brązowy na normalnej. Rok później, podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City był ósmy na normalnym obiekcie oraz szesnasty na dużym. W konkursie drużynowym wspólnie ze Svenem Hannawaldem, Stephanem Hocke i Martinem Schmittem wywalczył złoty medal olimpijski, wyprzedzając reprezentantów Finlandii, którzy zajęli drugie miejsce o 0,1 punktu. W 2002 roku odbyły się także mistrzostwa świata w lotach w Harrachovie, gdzie Uhrmann był trzynasty.
We wszystkich swoich startach sezonu 2002/2003 zdobywał punkty. Najlepiej zaprezentował się w konkursach w Trondheim 7 i 8 grudnia 2002 roku. W pierwszym z konkursów zajął trzecie miejsce za Martinem Höllwarthem z Austrii oraz reprezentantem gospodarzy Sigurdem Pettersenem, a w drugim konkursie spisał się jeszcze lepiej – był drugi ulegając tylko Pettersenowi. W pozostałych startach tego sezonu sześciokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, jednak na podium już nie stawał. W lutym 2003 roku Michael wystartował na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie był dziewiąty na dużej skoczni oraz trzynasty na normalnej. W zawodach drużynowych Niemcy przegrali walkę o brązowy medal z Norwegami i ostatecznie zajęli czwarte miejsce.
W sezonie 2003/2004, gdy niemiecki team przeżywał kryzys, Uhrmann stał się niespodziewanym liderem. Wtedy też, 17 stycznia 2004 roku w Zakopanem wygrał pierwszy w karierze konkurs Pucharu Świata, wyprzedzając bezpośrednio Adama Małysza i Bjørna Einara Romørena z Norwegii. Było to jego jedyne podium tego sezonu. W klasyfikacji końcowej 52. edycji Turnieju Czterech Skoczni był siódmy, po tym jak zajął czwarte miejsce w Oberstdorfie, siódme w Garmisch-Partenkirchen, jedenaste w Innsbrucku i dziewiąte w Bischofshofen. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 2004 roku indywidualnie był dziesiąty, a razem z kolegami z reprezentacji zajął czwarte miejsce, po przegranej walce o brązowy medal z Austriakami. W klasyfikacji generalnej zajął 14. miejsce.
Rywalizację w sezonie 2004/2005 zaczął od zajęcia ósmego miejsca w Kuusamo. W sześciu kolejnych konkursach punktował, chociaż nie plasował się w czołówce. Podczas 53. Turnieju Czterech Skoczni był ósmy w Oberstdorfie i Innsbrucku, piąty w Garmisch-Partenkirchen oraz trzynasty w Bischofshofen, co dało mu ósme miejsce w klasyfikacji końcowej. Po dobrych startach w Willingen i Zakopanem, gdzie był czwarty w końcu wrócił na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce we włoskim Pragelato. Był to ostatni konkurs indywidualny przed mistrzostwami świata w Oberstdorfie. Na mistrzostwach tych indywidualnie Uhrmann był szesnasty na normalnej skoczni oraz czternasty na dużej. Brał także udział w obu konkursach drużynowych, zdobywając srebrny medal na normalnym obiekcie wraz z Michaelem Neumayerem, Georgiem Späthem i Martinem Schmittem. Na dużej skoczni Niemcy zaprezentowali się słabiej, kończąc rywalizację na piątym miejscu. Po mistrzostwach nadszedł czas na dziewiątą edycję Turnieju Nordyckiego, w której Michael zajął trzecie miejsce, mimo iż w konkursach na podium stał tylko raz – 13 marca 2005 roku w Oslo zajął trzecie miejsce za zwycięzcą turnieju – Mattim Hautamäkim oraz Bjørnem Einarem Romørenem. Na zakończenie sezonu wziął udział w lotach w słoweńskiej Planicy, gdzie ustanowił swój rekord życiowy osiągając 226,5 metra. W klasyfikacji generalnej znalazł się na dziewiątym miejscu.
Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 2005/2006, kiedy zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej. Aż jedenaście razy znajdował się w czołowej dziesiątce, w tym czterokrotnie stawał na podium. Zaczął od trzeciego miejsca w pierwszym konkursie cyklu, 26 listopada 2005 roku w Kuusamo, następnie był drugi 10 grudnia w Harrachovie, ustępując tylko Szwajcarowi Andreasowi Küttelowi oraz 18 grudnia w Engelbergu, gdzie lepszy był tylko Jakub Janda z Czech. Kolejnym sukcesem był brązowy medal w konkursie drużynowym zdobyty na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz. Na tych samych mistrzostwach zajął piąte miejsce w konkursie indywidualnym. Po konkursach w Zakopanem i Willingen, gdzie plasował się na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki nadeszły igrzyska olimpijskie w Turynie. W konkursach indywidualnych był szesnasty na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Roarem Ljøkelsøyem z Norwegii o zaledwie 0,5 punktu. Czwarte miejsce zajął także w konkursie drużynowym. W pierwszym indywidualnym konkursie PŚ po igrzyskach, 6 marca 2006 roku w Lahti Michael zajął trzecie miejsce za Janne Happonenem i Jakubem Jandą. W pięciu pozostałych konkursach sezonu zajmował miejsca w połowie drugiej dziesiątki.
Mimo dobrych startów w sezonie 2006/2007 Uhrmann nie znalazł się w kadrze Niemiec na mistrzostwami świata w Sapporo. W zawodach pucharowych trzykrotnie stawał na podium. Najpierw w dwóch konkursach w Oberstdorfie, 27 i 28 stycznia 2007 roku był odpowiednio trzeci za Małyszem i Thomasem Morgensternem, a następnego dnia wygrał. Było to jego ostatnie zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Na podium stanął także 10 lutego w Willingen, gdzie był drugi, ulegając tylko Andersowi Jacobsenowi. W pozostałych siedmiu konkursach nie wystartował i sezon ten zakończył na dziesiątym miejscu w klasyfikacji generalnej.
Sezony 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 były nieco słabsze. Michael ani razu nie stanął na podium, swój najlepszy wynik osiągnął 28 listopada 2009 roku w Kuusamo, gdzie był czwarty. Z tych trzech sezonów najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2009/2010, kiedy zajął 12. miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym czasie wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie w 2008 roku, mistrzostwach świata w Libercu w 2009 roku oraz igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku. Z dwóch pierwszych imprez nie przywiózł medalu, indywidualnie zajmując miejsca w połowie drugiej dziesiątki. Lepiej wypadł na kanadyjskich igrzyskach. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na normalnej skoczni Uhrmann zajmował drugie miejsce za Simonem Ammannem ze Szwajcarii i o 0,5 punktu wyprzedzał Adama Małysza. W drugiej kolejce po nieco słabszym skoku spadł jednak na piąte miejsce, za Małysza, Gregora Schlierenzauera i Janne Ahonena. W konkursie indywidualnym na dużej skoczni nie spisał się tak dobrze, zajmując dopiero 25. miejsce. Natomiast w konkursie drużynowym wraz z Michaelem Neumayerem, Andreasem Wankiem i Martinem Schmittem wywalczył srebrny medal olimpijski. W lecie 2008 roku zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej piętnastej edycji Letniego Grand Prix w skokach.
W sezonie 2010/2011 skakał w kratkę. W pierwszej połowie sezonu pięciokrotnie nie zdobywał punktów, jednak 3 stycznia 2011 roku w Innsbrucku zajął dobre, ósme miejsce. Od stycznia 2011 roku prezentował się lepiej, pięciokrotnie plasując się w czołowej dziesiątce. 23 stycznia 2011 roku podczas konkursu w Zakopanem po raz ostatni w karierze stanął na podium, ulegając tylko Kamilowi Stochowi i Tomowi Hilde. Niecałe dwa tygodnie później, 2 lutego w Klingenthal był bliski kolejnego zwycięstwa w Pucharze Świata. W pierwszej serii konkursu uzyskał 146,5 m ustanawiając tym samym nowy rekord skoczni Vogtland Arena i prowadził z przewagą ponad 10 punktów nad Romanem Koudelką i Thomasem Morgensternem. Jednak występ Uhrmanna w drugiej serii zakończył się całkowitą porażką – skok na odległość 115,0 m zepchnął go aż na trzynaste miejsce. Konkurs ostatecznie wygrał Stoch, który uzyskał 136,5 m. Wystartował także na mistrzostwach świata w Oslo, gdzie indywidualnie był jedenasty na normalnej skoczni oraz szósty na dużej. W konkursach drużynowych razem ze Schmittem, Neumayerem i Severinem Freundem zdobył brązowy medal na normalnej skoczni, a na dużej Niemcy przegrali walkę o trzecie miejsce ze Słoweńcami o 0,7 punktu. Na początku marca 2011 roku Michael Uhrmann ogłosił, że zakończy karierę sportową po sezonie 2010/2011.
Michael Uhrmann mieszka w Breitenbergu, z zawodu jest policjantem.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
