Gregor Schlierenzauer (ur. 7 stycznia 1990 w Rumie) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant SV Innsbruck Bergisel. Czterokrotny medalista olimpijski: dwukrotny brązowy w konkursach indywidualnych (2010), a także złoty (2010) i srebrny (2014) w drużynie. Dwunastokrotny medalista mistrzostw świata, w tym indywidualny mistrz świata z konkursu na dużej skoczni w Oslo w 2011 i trzykrotny wicemistrz świata z Liberca (2009), Val di Fiemme (2013) i Falun (2015). Pięciokrotny medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, w tym indywidualnie złoty z Oberstdorfu (2008) i srebrny z Planicy (2010). Indywidualny i drużynowy mistrz świata juniorów z 2006. Dwukrotny zdobywca Pucharu Świata w skokach narciarskich (w sezonach 2008/2009 oraz 2012/2013). Zwycięzca 60. i 61. Turnieju Czterech Skoczni, dwóch edycji Turnieju Nordyckiego (2008 i 2009) oraz Letniego Grand Prix 2008. W 2013 został odznaczony medalem Holmenkollen.
W trakcie kariery poprawił wiele rekordów w PŚ. W sezonie 2008/2009 pobił rekord Janne Ahonena w liczbie zwycięstw w jednym sezonie, wygrywając trzynaście konkursów. Ustanowił też rekord w liczbie miejsc na podium (20) i został pierwszym w historii skoczkiem narciarskim, który w jednym sezonie zdobył ponad 2000 punktów (2083). Rekordy te przetrwały do sezonu 2015/2016, gdy poprawił je Peter Prevc. Od 3 lutego 2013 Schlierenzauer jest rekordzistą w liczbie zwycięstw w konkursach PŚ, gdy poprawił wynik należący od lat 80. XX wieku do Mattiego Nykänena (46). Łącznie w karierze wygrał 53 konkursy PŚ.
Jego rekord życiowy w długości skoku wynosi 243,5 m i został ustanowiony 12 lutego 2011 podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego w lotach narciarskich w Vikersund.
7 stycznia 2016 po zakończeniu startów w Turnieju Czterech Skoczni Schlierenzauer ogłosił zawieszenie kariery na czas nieokreślony. Do rywalizacji powrócił 13 stycznia 2017, zdobywając 19. miejsce w kwalifikacjach do konkursu w Wiśle.
Życie prywatne
Jest synem Angeliki i Paula Schlierenzauerów. Ma starszą siostrę Glorię i młodszego brata Lucasa. Od urodzenia nie dosłyszy na lewe ucho. Jest chory na astmę.
Schlierenzauer jest absolwentem gimnazjum narciarskiego w Stams (niem. Schigymnasium in Stams), które ukończyli między innymi: Andreas Goldberger, Andreas Kofler, Martin Koch i Wolfgang Loitzl.
2005/2006
Mistrzostwa świata juniorów – 1. miejsce
W 2006 wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Kranju. 2 lutego 2006 zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym. Dwa dni później zdobył drugi tytuł mistrzowski wraz z reprezentacją. Oprócz niego w drużynie byli: Arthur Pauli, Thomas Thurnbichler i Mario Innauer.
Puchar Świata – 73. miejsce
W Pucharze Świata zadebiutował 12 marca 2006 podczas zawodów na skoczni Holmenkollen w Oslo. Zajął w tym konkursie 24. miejsce. Zdobyte w ten sposób 7 punktów pozwoliły na zajęcie 73. pozycji w klasyfikacji generalnej sezonu.
Turniej Nordycki – 50. miejsce
Konkurs w Oslo był zarazem konkursem zaliczanym do Turnieju Nordyckiego. Ponieważ był to jedyny start Schlierenzauera w tym turnieju, został sklasyfikowany na 50. miejscu.
Puchar Kontynentalny – 124. miejsce
W zawodach zaliczanych do Pucharu Kontynentalnego wystąpił dwukrotnie. Podczas zawodów w Planicy (7–8 stycznia 2006) zajął kolejno 28. i 32. lokatę.
Puchar FIS – 3. miejsce
Wystąpił w czterech konkursach zaliczanych do Pucharu FIS. 1 stycznia 2006 na skoczni w Seefeld zajął drugą pozycję, przegrywając tylko z Mario Innauerem. 1 marca 2006 uplasował się ponownie na drugim miejscu, tym razem w Zaō. Dzień później był szósty. 4 marca 2006 wygrał zawody w Sapporo.
2006/2007
Mistrzostwa świata – 8. i 10. miejsce
Mistrzostwa świata w Sapporo były pierwszymi seniorskimi mistrzostwami w karierze Gregora Schlierenzauera. Po dobrej pierwszej części sezonu, Austriak był wymieniany w gronie faworytów konkursów na Okurayamie i Miyanomori. 24 lutego 2007 zajął 10. miejsce w konkursie na dużej skoczni. Tydzień później na normalnym obiekcie był ósmy. W konkursie drużynowym zdobył wraz z Thomasem Morgensternem, Wolfgangem Loitzlem i Andreasem Koflerem tytuł mistrza świata.
Puchar Świata – 4. miejsce
Sezon 2006/2007 był pierwszym w karierze Gregora Schlierenzauera, spędzonym głównie na zawodach Pucharu Świata. Skoczka zabrakło na zawodach w Kuusamo, inaugurujących sezon. Pojawił się tydzień później podczas zawodów w Lillehammer. 2 grudnia 2006 w pierwszym norweskim konkursie, zajął 4. pozycję. Następnego dnia odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo w karierze. Wyczyn ten powtórzył 16 grudnia 2006 na skoczni w Engelbergu. W drugich zawodach w Szwajcarii uplasował się na 3. miejscu. Po Turnieju Czterech Skoczni (w trakcie którego Schlierenzauer był przez pewien czas liderem Pucharu Świata) Austriaka zabrakło na starcie zawodów na mamuciej skoczni w Vikersund. W Zakopanem, w jednoseryjnym konkursie na Wielkiej Krokwi zajął 9. miejsce. Następne zawody w Oberstdorfie zakończył na 4. i 10. miejscu. W Titisee-Neustadt był 8. i 2., a w Klingenthal wygrał kolejny konkurs. Gorszą lokatę zajął w Willingen – siedemnastą. Po Turnieju Nordyckim Schlierenzauera po raz kolejny zabrakło na lotach narciarskich. Alexander Pointner nie wystawił go do kadry na finałowe konkursy w Planicy.
Turniej Czterech Skoczni – 2. miejsce
Swój debiut na Turnieju Czterech Skoczni rozpoczął od zwycięstwa na Schattenbergschanze w Oberstdorfie. W Garmisch-Partenkirchen Austriakowi nie udało się stanąć na podium. Czwarte miejsce w konkursie pozwoliło mu jednak utrzymać prowadzenie w klasyfikacji turnieju. Szansę na jego zwycięstwo stracił na skoczni w Innsbrucku – 4 stycznia 2007 na Bergisel uplasował się na 11. pozycji. W ostatnim konkursie turnieju, 7 stycznia 2007 w Bischofshofen, Schlierenzauer ponownie zwyciężył. W łącznej klasyfikacji turnieju lepszy od niego był tylko reprezentant Norwegii Anders Jacobsen.
Turniej Nordycki – 24. miejsce
W zawodach inaugurujących Turniej Nordycki, na skoczni w Lahti nie zakwalifikował się do drugiej serii konkursu Pucharu Świata. 11 marca 2007 na Salpausselkä zajął 38. pozycję. Dwa dni później w Kuopio był dziewiąty. Gorzej wypadły Austriakowi konkursy w Oslo. 17 i 18 marca 2007 zakończył starty w turnieju na 19. i 41. miejscu.
2007/2008
Mistrzostwa świata w lotach – 1. miejsce
Mistrzostwa świata w lotach organizowane w Oberstdorfie były debiutem Gregora Schlierenzauera na mamuciej skoczni. Po pierwszym dniu zmagań na Skoczni Heinego Klopfera, 22 lutego 2008, zajmował 2. pozycję, przegrywając z Bjørnem Einarem Romørenem. Następnego dnia pokonał Norwega oraz Martina Kocha, zostając mistrzem świata w lotach narciarskich. Był to pierwszy indywidualny medal w imprezie seniorskiej w karierze Schlierenzauera. Dzień później zdobył drugi złoty medal – w konkursie drużynowym, gdzie startował razem z Kochem Thomasem Morgensternem i Andreasem Koflerem.
Puchar Świata – 2. miejsce
Sezon PŚ rozpoczął 1 grudnia 2007 od 4. miejsca na skoczni Rukatunturi w Kuusamo. Tydzień po tych zawodach, zajął 2. i 9. pozycję na skoczni w Trondheim. 13 i 14 grudnia 2007 stawał na podium na skoczni normalnej w Villach, zajmując trzecią i drugą lokatę. Podczas następnych zawodów Pucharu Świata, rozegranych w Engelbergu był czwarty i drugi. Po Turnieju Czterech Skoczni zanotował 18. i 6. pozycję w Predazzo. W zawodach na mamuciej skoczni w Harrachovie Schlierenzauer nie wystartował. W pierwszym konkursie na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, 25 stycznia 2008 odniósł swoje drugie pucharowe zwycięstwo w sezonie. Dwa dni później na tej samej skoczni zajął 8. miejsce. Schlierenzauer nie skakał w kolejnych zawodach, które odbyły się w Sapporo. Do rywalizacji powrócił podczas konkursu w Libercu, gdzie zajął dwukrotnie drugie miejsce, przegrywając wpierw z Thomasem Morgensternem, a dzień później z Andersem Jacobsenem. Następny konkurs to 8. pozycja w Willingen. Po zwycięskim dla niego Turnieju Nordyckim, wygrał oba finałowe konkursy w Planicy.
Turniej Czterech Skoczni – 12. miejsce
Pierwszy konkurs Turnieju Czterech Skoczni, na skoczni w Oberstdorfie ukończył na 2. miejscu. Później wygrał zawody w Ga-Pa, ustanawiając rekord nowo wybudowanej skoczni Große Olympiaschanze. Uzyskał 141 metrów, poprawiając o dwa metry rezultat Janne Ahonena i został liderem turnieju. Konkurs w Innsbrucku, z powodu zbyt silnie wiejącego wiatru, został odwołany i przeniesiony do Bischofshofen. W serii próbnej przed trzecim konkursem TCS, pobił oficjalny rekord obiektu o dwa metry, lądując na 145 metrze[c]. W zawodach Austriak uplasował się na 5. pozycji i stracił prowadzenie w turnieju. W ostatnim z konkursów nie zakwalifikował się do finałowej serii, zajmując 42. lokatę. Wynik ten sprawił, że spadł w klasyfikacji generalnej turnieju z trzeciej na 12. pozycję.
Turniej Nordycki – 1. miejsce
W pierwszych konkursach Turnieju Skandynawskiego, rozegranych 3 i 4 marca 2008 w Kuopio zajął drugą i czwartą pozycję. Trzy dni później na skoczni w Lillehammer odniósł kolejne zwycięstwo w Pucharze Świata, ustanawiając przed konkursem nowy rekord obiektu (143 metry). W ostatnich zawodach turnieju na skoczni w Oslo, odniósł kolejne zwycięstwo. Wygrana ta pozwoliła Schlierenzauerowi wyprzedzić w klasyfikacji Turnieju Nordyckiego liderującego przed ostatnimi zawodami Janne Happonena.
2008/2009
Mistrzostwa świata – 2. i 4. miejsce
Podczas mistrzostw świata w Libercu startował jako aktualny lider Pucharu Świata. W pierwszym konkursie, na normalnej skoczni, Austriak został wicemistrzem świata, przegrywając tylko z Wolfgangiem Loitzlem. W drugim konkursie, na dużej skoczni, zajmował 4. miejsce po pierwszej serii zawodów. Druga seria została odwołana z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, w wyniku czego rezultat ten był ostatecznym miejscem Schlierenzauera w konkursie. Austriak stanął tuż za podium, przegrywając z Andreasem Küttelem, Martinem Schmittem i Andersem Jacobsenem.
W konkursie drużynowym wraz z Wolfgangiem Loitzlem, Martinem Kochem i Thomasem Morgensternem zdobył złoty medal.
Puchar Świata – 1. miejsce
Sezon Pucharu Świata rozpoczął od trzeciego miejsca w inaugurujących zawodach w Kuusamo, rozegranych 29 listopada 2008. Tydzień później wygrał pierwszy konkurs w sezonie, na skoczni w Trondheim. Oprócz zwycięstwa i rekordu skoczni (140 m), został również liderem Pucharu Świata. Następnego dnia był trzeci, tracąc żółty plastron lidera na rzecz Simona Ammanna. W kolejnych zawodach, w Pragelato, uplasował się na 3. i 4. pozycji. 20 i 21 grudnia 2008, podczas konkursów w Engelbergu, zajął 3. i 1. lokatę.
Po Turnieju Czterech Skoczni Schlierenzauer triumfował dwukrotnie w Tauplitz, bijąc rekord skoczni – 215,5 metra. W kolejnych zawodach, na skoczni w Zakopanem był trzeci oraz pierwszy. Podczas przedolimpijskich zawodów w Whistler dwukrotnie był najlepszy, a ponadto ustanowił rekord obiektu (149 m) i ponownie został liderem Pucharu Świata. Kolejne zwycięstwo odniósł w Sapporo. Z minimalnymi przewagami zwyciężył jeszcze w Willingen i Klingenthal. Jako czwarty skoczek w historii, po Jannem Ahonenie, Mattim Hautamäkim i Thomasie Morgensternie, Schlierenzauer wygrał sześć konkursów Pucharu Świata z rzędu. 14 lutego 2009 na mamuciej skoczni w Oberstdorfie Schlierenzauer zajął 8. miejsce.
Podczas Turnieju Nordyckiego Schlierenzauer zapewnił sobie Kryształową Kulę za zwycięstwo w końcowej klasyfikacji Pucharu Świata. W kolejnych zawodach, 20 marca 2009 w Planicy wygrał po raz trzynasty w sezonie i zapewnił sobie również małą Kryształową Kulę za loty narciarskie. W kończących sezon zawodach, 22 marca 2009, zajął piątą pozycję.
Turniej Czterech Skoczni – 3. miejsce
29 grudnia 2008 w Oberstdorfie w zawodach inaugurujących Turniej Czterech Skoczni 2008/2009, zajął czwartą pozycję. W pierwszej serii konkursu rozgrywanego systemem KO rywalizował z Piotrem Żyłą i został zwycięzcą pary. Podobnie było w drugim konkursie, 1 stycznia 2009 w Garmisch. Trzy dni później na Bergisel Austriak uplasował się na drugim miejscu, a w kończących cykl zawodach w Bischofshofen był czwarty. W klasyfikacji łącznej zdobył 1077,1 punktu i zajął trzecie miejsce.
Turniej Nordycki – 1. miejsce
8 marca 2009 w Lahti w przeniesionym na skocznię normalną konkursie zajął pierwsze miejsce i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej turnieju. Dwa dni później na skoczni w Kuopio uplasował się na 10. pozycji i stracił prowadzenie w turnieju na rzecz Simona Ammanna. W kolejnym konkursie w Lillehammer Schlierenzauer ponownie był na podium, stając na najniższym jego stopniu. W kończących cykl zawodach na mamuciej skoczni w Vikersund odniósł kolejne zwycięstwo. Dzięki temu wynikowi triumfował również w końcowej klasyfikacji turnieju.
2009/2010
Igrzyska olimpijskie – 3. i 3. miejsce
Gregor Schlierenzauer z brązowym medalem igrzysk olimpijskich.
Igrzyska olimpijskie w Vancouver były dla Schlierenzauera debiutem w imprezie tej rangi. Austriak przed igrzyskami był zaliczany do grona faworytów w walce o medale. W pierwszym konkursie na skoczni o punkcie K–95 m w pierwszym skoku uzyskał 101,5 m i zajmował 7. pozycję, tracąc do pozycji medalowej 4,5 pkt. W drugim skoku uzyskał drugą odległość konkursu – 106,5 m, dzięki czemu zdobył brązowy medal. Do złotego medalisty Simona Ammanna stracił 8,5 pkt. Tydzień później odbył się konkurs na skoczni o punkcie K–125 m. Austriak podobnie jak w konkursie na skoczni mniejszej po pierwszej serii zajmował pozycję poza podium. Uzyskał 130,5 m i był piąty. W drugiej serii skoczył na odległość 136 m i udało mu się o 1 pkt wyprzedzić czwartego Andreasa Koflera. Tym razem do złotego medalisty stracił 21,4 pkt. Do dwóch brązowych medali dołożył jeszcze złoto w konkursie drużynowym.
Mistrzostwa świata w lotach – 2. miejsce
Gregor Schlierenzauer na podium mistrzostw świata w lotach
W Planicy wystartował jako obrońca tytułu sprzed dwóch lat. 19 marca 2010, w pierwszej serii mistrzostw świata w lotach, Austriak uzyskał odległość 209,5 metra, co dało mu 4. miejsce. Do prowadzącego Adama Małysza tracił 6,4 pkt. W drugiej serii skoczył 205 metrów w niekorzystnych warunkach i przesunął się na trzecie miejsce. Po pierwszym dniu do wyprzedzających go Małysza i Ammanna tracił odpowiednio 14,4 i 17,2 pkt. W trzeciej serii uzyskał 222,5 metra, dzięki czemu bardzo zbliżył się do Adama Małysza. Ostatni skok Schlierenzauera to 230,5 metra, który dał mu srebrny medal. Do mistrza świata Simona Ammanna stracił 25,5 pkt. W konkursie drużynowym Austriacy ze Schlierenzauerem w składzie zdobyli złoty medal.
Puchar Świata – 2. miejsce
W inaugurującym sezon 2009/2010 konkursie na skoczni Ruka w Kuusamo po pierwszej serii zajmował 24. pozycję. W drugiej serii udało mu się przesunąć na 19. miejsce. W kolejnym konkursie na skoczni w Lillehammer po pierwszym skoku był na szóstym miejscu, ale druga próba pozwoliła mu odnieść zwycięstwo. Dzień później uzyskał odległość 150,5 m, co byłoby nowym rekordem skoczni, ale skoku nie zdołał ustać. Mimo to konkurs ukończył na 4. miejscu i został nowym liderem Pucharu Świata. W pierwszym z trzech konkursów w Engelbergu zajął drugie miejsce, przegrywając z Simonem Ammannem o 2,2 pkt. W drugim także stoczył walkę ze Szwajcarem, ale tym razem wygrał o 1 pkt. Najgorszy w jego wykonaniu był trzeci jednoseryjny konkurs, gdyż zajął w nim 6. miejsce i stracił prowadzenie w PŚ.
Po Turnieju Czterech Skoczni nadal zajmował drugą pozycję w klasyfikacji generalnej. Nie udało się odrobić strat w pierwszym konkursie na mamuciej skoczni w Tauplitz, gdzie zajął 5. miejsce, a Simon Ammann był drugi. W następnym konkursie odniósł zwycięstwo, bijąc rekord w liczbie wygranych konkursów na skoczniach mamucich. Nie wziął udziału w konkursach w Japonii, przez co jego strata do lidera PŚ wzrosła. W Zakopanem wygrał oba konkursy, dość wyraźnie pokonując rywali. Podczas kolejnego konkursu skoków na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zajął 7. miejsce. Kilka dni później zajął trzecie miejsce podczas konkursu w Klingenthal, przegrywając tylko z Simonem Ammannem i Adamem Małyszem. W Willingen iwygrał swój 32. konkurs w karierze. Przed igrzyskami tracił do Ammanna 57 pkt.
Ostatecznie przegrał z Ammannem rywalizację o Kryształową Kulę o 281 pkt. Drugie miejsce zajął również w Pucharze Świata w lotach, gdzie przegrał z Robertem Kranjcem. W całym sezonie wygrał osiem konkursów i jedenaście razy stał na podium.
Turniej Czterech Skoczni – 4. miejsce
Schlierenzauer podobnie jak w trzech poprzednich sezonach był w gronie faworytów do wygrania Turnieju Czterech Skoczni. Na skoczni w Oberstdorfie oddał skoki na odległość 118 i 123 m. Zajął 9. miejsce i do zwycięzcy konkursu oraz lidera turnieju Andreasa Koflera stracił 36,4 pkt. W Ga–Pa wygrał konkurs po skokach 136,5 i 137,5 m. i zmniejszył stratę do Koflera do 29,6 pkt. Kolejne zwycięstwo odniósł w Innsbrucku, skacząc 130 i 122 m. Ponownie w czołówce był Andreas Kofler i Schlierenzauer przed ostatnim konkursem na skoczni w Bischofshofen tracił do niego 13,6 pkt. W tym konkursie skoczył 128,5 i 134 m, co dało mu 6. miejsce. W klasyfikacji generalnej turnieju zajął 4. miejsce, przegrywając z Koflerem, Ahonenem i Loitzlem. Do zwycięzcy turnieju Andreasa Koflera stracił ostatecznie 16,1 pkt.
Turniej Nordycki – 4. miejsce
Turniej Nordycki był ostatnim aktem sezonu 2009/2010. Schlierenzauer przystępował do niego z realną szansą na wygranie nie tylko tego turnieju, ale także na zdobycie kryształowej kuli za wygranie klasyfikacji generalnej PŚ. Z powodu choroby nie wziął udziału w konkursie drużynowym w Lahti. Wystąpił za to w niedzielnym konkursie indywidualnym. W pierwszej serii oddał skok na odległość 124 m i zajmował trzecie miejsce, ale miał tylko 0,3 pkt przewagi nad Thomasem Morgensternem. W drugiej serii Morgenstern uzyskał 130 m. Schlierenzauer skoczył trzy metry krócej i nie utrzymał pozycji na podium (zajął 4. miejsce). Po pierwszym konkursie jego strata do lidera turnieju Simona Ammanna wynosiła 19,5 pkt. Podczas konkursu w Kuopio po skoku na odległość 116 m zajmował 11. miejsce po pierwszej serii. W drugiej serii skoczył jeszcze krócej (113 m), ale utrzymał swoje 11. miejsce. Trzeci konkurs turnieju odbył się na skoczni Lysgårdsbakken w Lillehammer. W pierwszej serii skoczył 132 metry i zajmował 3. miejsce ze stratą 3,4 pkt do prowadzącego Adama Małysza. W drugiej serii uzyskał 132,5 metra, co pozwoliło mu na zajęcie drugiego miejsca. Było to jego 52. podium w karierze. Ostatni konkurs Turnieju Nordyckiego i Pucharu Świata odbył się na nowej skoczni Holmenkollbakken w Oslo. W pierwszej serii oddał skok na odległość 125,5 metra i zajmował 9. miejsce. W drugiej uzyskał 119,5 metra i spadł na 12. miejsce. Turniej Nordycki zakończył na czwartym miejscu. Do triumfatora Simona Ammanna stracił ostatecznie 108,6 pkt, a do trzeciego Thomasa Morgensterna 21,4 pkt.
2010/2011
Puchar Świata – 9. miejsce
W sezonie 2010/2011 poddał się indywidualnym treningom (poza kadrą reprezentacyjną) pod okiem Markusa Maurbergera. Sezon rozpoczął zajmując miejsca w drugiej dziesiątce podczas pierwszych czterech konkursów Pucharu Świata. Nie wystartował w Engelbergu. W 2011 w Harrachovie na mamuciej skoczni zajął kolejno 5. i 13. miejsce. 21 stycznia 2011 w pierwszym z trzech konkursów PŚ w Zakopanem zajął 6. miejsce i otrzymał nagrodę Man of the Day. W kolejnych konkursach w Zakopanem uzyskał 9. i 19. lokatę. Następnie na niemieckich skoczniach, tj. 23 stycznia 2011 w Willingen i 2 lutego 2011 w Klingenthal dwukrotnie był na 5. miejscu, z czego po konkursie w Klingenthal ponownie został "zawodnikiem dnia". 5 lutego 2011 na skoczni im. Heiniego Klopfera w Oberstdorfie po raz pierwszy w tym sezonie stanął na podium, zajmując 3. miejsce, dzięki skokom na odległości 198,0 m i 208,5 m. Tego dnia 2. miejsce zdobył Tom Hilde, natomiast zwycięzcą tego konkursu został Martin Koch.
12 lutego 2011 w Vikersund skoczył 243,5 m i 232,5 m i odniósł pierwsze zwycięstwo w sezonie. Następnego dnia również wygrał, skacząc 227,0 m i 237,5 m. W Lahti zajął 8. miejsce. Ponownie wygrał 18 marca 2011 w Planicy, na Letalnicy, dzięki skokom na 219,0 m i 226,0 m. W finałowych zawodach sezonu znalazł się zaraz za podium – na 4. miejscu. Sezon ukończył na 9. pozycji w klasyfikacji generalnej, startując w 19 konkursach, punktując we wszystkich z nich i 11 razy kończąc rywalizację w pierwszej dziesiątce.
Po zakończeniu sezonu Gregor Schlierenzauer wziął jeszcze udział w benefisie polskiego skoczka, Adama Małysza. Wylosował on odległość 120 m. Konkurs skoków do celu został odwołany, jednak Austriak zjechał spod skoczni wraz z innymi skoczkami.
Turniej Czterech Skoczni – 36. miejsce
Z powodu urazu kolana nie brał udziału w dwóch pierwszych konkursach 59. Turnieju Czterech Skoczni. 3 stycznia 2011 w Innsbrucku zajął 18. miejsce, zaś 6 stycznia w Bischofshofen 23. miejsce. Ostatecznie w Turnieju Czterech Skoczni uplasował się na 36. pozycji.
Mistrzostwa świata – 8. i 1. miejsce
Rywalizację w mistrzostwach świata 2011 rozpoczął od konkursu indywidualnego na skoczni Midtstubakken, gdzie skoczył 93,5 m i 98,0 m i znalazł się na ósmym miejscu (wygrał Morgenstern). W zawodach drużynowych oddał skoki na odległość 105,0 m i 103,0 m, a austriacka reprezentacja zajęła pierwsze miejsce. 3 marca 2011 w konkursie indywidualnym na dużej skoczni Holmenkollbakken zdobył mistrzostwo świata, skokami na 130,0 m i 134,5 m. W zawodach drużynowych na dużej skoczni Austria, ze Schlierenzauerem w składzie, ponownie zajęła 1. miejsce, tym samym zdobywając wszystkie złote medale mistrzostw świata w skokach narciarskich.
2011/2012
Puchar Świata – 2 miejsce
W całym sezonie wygrał 5 konkursów, tyle samo co Andreas Kofler. Średnio oddawał najdłuższe skoki w całym sezonie, przekraczając średnio 130 metry. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 2. miejsce, przegrywając o niecałe 100 punktów z Norwegiem Andreasem Bardalem. Wystąpił w 24 z 26 konkursów.
Turniej Czterech Skoczni – 1 miejsce
Austriak wygrał ten turniej po raz pierwszy w karierze. Wygrał 2 z 4 konkursów (w Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen). Wygrana w Oberstdorfie wywołała kontrowersje, bowiem w pierwszej serii oddał bardzo krótki skok i tylko dzięki systemowi KO zakwalifikowałby się do II serii na bardzo dalekim miejscu. Jednak sędziowie po nieudanym skoku Happonena zdecydowali się na powtórzenie I serii.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
