Primož Peterka (ur. 28 lutego 1979 w Lublanie) – słoweński skoczek narciarski, brązowy medalista olimpijski oraz brązowy medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów. Jest także dwukrotnym zdobywcą Pucharu Świata w skokach, zwycięzcą Pucharu Świata w lotach, zwycięzcą Turnieju Czterech Skoczni oraz zdobywcą Pucharu KOP.
Kariera
Peterka reprezentował słoweński klub SK Triglav Kranj. W Pucharze Świata zadebiutował 4 stycznia 1996 roku w Innsbrucku, gdzie był ósmy. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Punktował także w trzech kolejnych konkursach, a już 27 stycznia, podczas zawodów w Zakopanem po raz pierwszy w karierze zwyciężył, wyprzedzając dwóch Austriaków: Andreasa Goldbergera i Reinharda Schwarzenbergera. Następnego dnia Primož był drugi, wyprzedził go tylko Goldberger. Kolejnym jego startem były Mistrzostwa Świata Juniorów w Asiago, gdzie indywidualnie zajął drugie miejsce za Michaelem Uhrmannem z Niemiec, a wraz z kolegami z reprezentacji zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. Dobrą passę kontynuował po powrocie do Pucharu Świata, wystartował siedmiokrotnie i za każdym razem zdobywał punkty. Przy tym 1 marca w fińskim Lahti zajął trzecie miejsce, dwa dni później w tej samej miejscowości był drugi, a 13 marca w szwedzkim Falun był najlepszy. Dało mu to dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej.
Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 1996/1997. Rywalizację rozpoczął od zajęcia czwartego i dziesiątego miejsca w dwóch pierwszych konkursach w norweskim Lillehammer. Następne starty miały miejsce w Kuusamo w dniach 7 i 8 grudnia 1996. Udział w pierwszych zawodach zakończył już na pierwszej serii, zajmując ostatecznie 39. miejsce. Jednak w drugim konkursie zaprezentował się znacznie lepiej, zwyciężając z wyraźną przewagą nad Norwegiem Lasse Ottesenem i Takanobu Okabe z Japonii. W dwunastu kolejnych startach Peterka nie opuszczał czołowej dziesiątki zawodów, z czego dziesięciokrotnie stawał na podium. W czeskim Harrachovie zajął drugie miejsce 14 grudnia, a następnego dnia był najlepszy. Zwyciężył także w klasyfikacji końcowej 45. edycji Turnieju Czterech Skoczni, po tym jak był siódmy w Oberstdorfie, pierwszy w Garmisch-Partenkirchen, drugi w Innsbrucku oraz trzeci w Bischofshofen. Wygrał także oba konkursy w szwajcarskim Engelbergu w dniach 11 i 12 stycznia, w Willingen był trzeci i piąty, a na początku lutego zajął trzecie i pierwsze miejsce podczas lotów w Tauplitz. Mimo znakomitej formy prezentowanej w zawodach PŚ, na Mistrzostwach Świata w Trondheim w 1997 roku Słoweniec zawiódł. W indywidualnych startach był trzynasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął dopiero 31. miejsce. W konkursie drużynowym Słoweńcy z Peterką w składzie zajęli szóste miejsce. Pierwszy konkurs PŚ po mistrzostwach Primož zakończył na 44. miejscu. W pozostałych konkursach pierwszej edycji Turnieju Nordyckiego spisywał się lepiej, zajmując kolejno trzecie miejsce w Kuopio, pierwsze w Falun i szesnaste w Oslo. W klasyfikacji końcowej zajął szóstą pozycję. Na zakończenie sezonu w Planicy 22 i 23 marca 1997 roku był czwarty oraz drugi w lotach. Ostatecznie triumfował w klasyfikacji generalnej zarówno Pucharu Świata w skokach jak i w lotach, zdobył ponadto Puchar KOP.
Wysoką formę prezentował także w sezonie 1997/1998. Na inaugurację sezonu był dziewiąty i ósmy w Lillehammer. Już w trzecich zawodach cyklu, 6 grudnia 1997 roku we włoskim Predazzo był trzeci, 8 grudnia w Villach zajął drugie miejsce, a 12 grudnia w Harrachovie ponownie stanął na najniższym stopniu podium. Podczas konkursów w Engelbergu 20 i 21 grudnia pierwszego dnia ukończył zawody na 36. miejscu. Drugiego dnia poprawił się i zajął drugie miejsce, ustępując tylko Japończykowi Masahiko Haradzie. 46. Turniej Czterech Skoczni zaczął od zajęcia ostatniego, 50. miejsca w Oberstdorfie. W Ga-Pa był szósty, w Innsbrucku ósmy, jednak w Bischofshofen znowu nie awansował do drugiej serii, zajmując ostatecznie 36. miejsce. W efekcie zajął 22. pozycję w klasyfikacji końcowej. 17 stycznia w Zakopanem zajął 17. miejsce, a dzień później wygrał, wyprzedzając Kazuyoshiego Funakiego z Japonii oraz Niemca Svena Hannawalda. Na Mistrzostwach Świata w Lotach w Oberstdorfie uplasował się na szóstej pozycji. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Nagano także nie zdobył medalu. Indywidualnie był piąty na dużej i szósty na normalnej skoczni. Drużynowo Słoweńscy skoczkowie uplasowali się na dziesiątym miejscu. W kolejnych zawodach PŚ 28 lutego i 1 marca w Vikersund był piąty i czwarty, a 4 marca w Kuopio był drugi za Andreasem Widhölzlem z Austrii. W klasyfikacji końcowej 2. Turnieju Nordyckiego zajął dziesiąte miejsce mimo, że zwyciężył w trzech z pięciu konkursów (Lahti, Falun i Oslo). W pozostałych konkursach był jedenasty w Lahti, a szanse na dobre miejsce stracił 13 marca w Trondheim, gdzie zajął 44. miejsce. Sezon zakończył zajmując drugie i siódme miejsce w konkursie na skoczni dużej w Planicy, co wystarczyło, by po raz drugi z rzędu sięgnąć po Kryształową Kulę. Zajął także trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1997/1998 Pucharu Świata w lotach. Do dziś jest najmłodszym w historii zawodnikiem który dwa razy z rzędu zwyciężył w klasyfikacji generalnej PŚ (sukces ten osiągnął wówczas gdy miał 19 lat).
Po sezonie 1997/1998 nastąpiło załamanie formy Słoweńca. W sezonach 1998/1999, 1999/2000, 2000/2001 i 2001/2002 ani razu nie stanął na podium i tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce - 29 listopada 1998 w Lillehammer był ósmy. W tym czasie wystartował na Mistrzostwach Świata w Ramsau, gdzie indywidualnie zajmował odległe miejsca, a w drużynie był piąty. W 2000 roku w Planicy skoczył 212 metrów, co jest jego rekordem życiowym. Na Igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku wypadł lepiej, plasując się na dziesiątej pozycji na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie był piętnasty. Na tych samych igrzyskach wspólnie z Damjanem Frasem, Robertem Kranjcem i Peterem Žontą wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym. W tym samym roku wystąpił także na Mistrzostwach Świata w Lotach w Harrachovie, zajmując dwunaste miejsce.
Do formy powrócił w sezonie 2002/2003. Zaczął od zwycięstwa w Kuusamo 29 listopada 2002 , a 30 listopada był trzeci za Widhölzlem i reprezentantem gospodarzy - Janne Ahonenem. W kolejnych sześciu konkursach plasował się w drugiej dziesiątce. W 51. Turnieju Czterech Skoczni był siódmy w Oberstdorfie, pierwszy w Garmisch-Partenkirchen, piętnasty w Innsbrucku i ósmy w Bischofshofen, co dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej. Zwycięstwo w Ga-Pa 1 stycznia 2003 było ostatnim podium Pucharu Świata w jego karierze. Następnie był czwarty w Libercu oraz szósty i czwarty w Zakopanem 18 i 19 stycznia. Jego najlepsze wyniki w końcówce sezonu to czwarte miejsce w Sapporo 26 stycznia oraz ósme i siódme miejsce w Willingen w dniach 8 i 9 lutego. Wystąpił także na Mistrzostwach Świata w Val di Fiemme, gdzie był piętnasty na dużej skoczni oraz osiemnasty na normalnej. W konkursie drużynowym Słoweńcy po raz kolejny zajęli szóste miejsce.
Po tym sezonie nie odnosił już żadnych sukcesów w Pucharze Świata. W 2006 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Turynie indywidualnie plasował się w okolicach 30. miejsca, a w konkursie drużynowym wraz z kolegami z reprezentacji zajął 10. miejsce. Niewiele lepiej Słoweniec wypadł na Mistrzostwach Świata w Lotach w Tauplitz, gdzie zajął 26. miejsce indywidualnie, a w drużynie był piąty. Rok wcześniej, na Mistrzostwach Świata w Oberstdorfie osiągnął swój ostatni sukces, wraz z Jure Bogatajem, Rokiem Benkoviciem i Jernejem Damjanem zdobywając brązowy medal w konkursie drużynowym na normalnej skoczni. Na dużym obiekcie Słoweńcy w tym samym składzie zajęli czwarte miejsce. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były Mistrzostwach Świata w Lotach w Oberstdorfie w 2008 roku, gdzie zajął 28. miejsce w konkursie indywidualnym, a w konkursie drużynowym Słoweńcy zajęli przedostatnie, 12. miejsce.
Ostatnie punkty zdobył 16 stycznia 2009 w Zakopanem, gdzie zajął 23. miejsce. Ostatni oficjalny występ w zawodach PŚ zaliczył niedługo później, 8 lutego 2009 roku, gdzie uplasował się na 37. pozycji. Od tej pory startował tylko w Pucharze Kontynentalnym i zawodach FIS Cup. Dnia 13 marca 2011 ogłosił, iż po sezonie zakończy swoją zawodniczą karierę.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
