|
|
Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy |
|
Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy |
|
Uzasadnienie wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO |
|
data wpisu - 2001 rok |
|
kryteria wpisu na Listę - 3,4,6 |
|
Kryterium 3 |
|
Kościoły Pokoju są wybitnym świadectwem tolerancji religijnej okazanej ze strony austriackiej dynastii Habsburgów - katolików wobec protestanckiej ludności Dolnego Śląska, na rzecz zażegnania wieloletniego konfliktu religijnego. |
|
Kryterium 4 |
|
W wyniku nakazów narzuconych przez ówcześnie panującą na tych obszarach monarchię, stawianie Kościołów Pokoju wymagało od budowniczych zastosowania pionierskich, kompleksowych rozwiązań konstrukcyjnych i architektonicznych, nigdy wcześniej nie praktykowanych, zwłaszcza na płaszczyźnie architektury drewnianej. Na ich zadziwiającą wyjątkowość składa się również fakt, iż pomimo powszechnego sceptycyzmu wobec trwałości i solidności wzniesionych obiektów, przetrwały one do dnia dzisiejszego. |
|
Kryterium 6 |
|
Kościoły Pokoju noszą wyjątkowe świadectwo rozwoju szczególnego rodzaju siły politycznej w dobie siedemnastowiecznej Europy, nasyconej ogromną duchową mocą i zaangażowaniem. |
|
Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy to największe w Europie obiekty sakralne zbudowane w konstrukcji szkieletowo-reglowej. Jednak ich wartość architektoniczna jest o wiele mniejsza od wartości jakie niosą. Obydwa na wpół drewniane protestanckie kościoły zostały wzniesione w połowie XVII wieku, po zakończeniu Wojny Trzydziestoletniej, która spustoszyła wielkie obszary Europy. Podpisując traktat pokojowy w Westfalii w 1648 roku monarcha austriacki zezwolił protestantom z Dolnego Śląska wznieść trzy "kościoły pokoju". Miały upamiętnić zakończenie wyniszczające j wojny i koniec konfliktu religijnego. Obie świątynie z założenia nie miały przypominać tradycyjnych kościołów. Miały być zbudowane przy użyciu pospolitych materiałów, a usytuowane w odległości zasięgu kuli armatniej od murów miasta. |
|
Tak właśnie powstały dwie największe w Europie drewniano kamienne konstrukcje - "Świątynie z przekazem". Skromnie wyglądające na zewnątrz, obydwie posiadają bogato zdobione barokowe wnętrza. |
|
"Wzruszająca w swej wymowie antywojenna symbolika - świątynie wzniesione na znak końca wojny trwającej trzydzieści lat i na znak końca religijnego sporu." |
|
Nazwa dobra: Kościół Pokoju w Jaworze |
|
Lokalizacja: Jawor - miasto w środkowej części województwa dolnośląskiego, w obrębie Równiny Chojnowskiej, w odległości 5 km od krawędzi Sudetów, na prawym brzegu Nysy Szalonej. |
|
Kategoria dziedzictwa światowego: dobro kulturowe |
|
Obszar dziedzictwa kulturowego: zabytkowy Kościół Pokoju w Jaworze, wraz z bezpośrednio przylegającą do niego posesją. |
|
Sytuacja prawna: |
|
status prawny: własność kościelna (Diecezja Wrocławska); |
|
administracja odpowiedzialna za dobro: Generalny i Wojewódzki Konserwator Zabytków; |
|
Ewangelicki Kościół Pokoju w Jaworze, z 1654 roku - jest jednym z dwóch na Śląsku, zbudowanych według projektu A. Saebischa. Ta sakralna budowla może pomieścić około 6 000 osób. W jej wnętrzu znajduje się wyposażenie barokowe z XVII w, a 180 malowideł przedstawiających sceny ze Starego i Nowego Testamentu składa się na przepiękne epitafia zewnętrzne. |
|
Kościoły Pokoju w Świdnicy |
|
Uzasadnienie wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO |
|
data wpisu - 2001 rok |
|
kryteria wpisu na Listę - 3,4,6 |
|
Kryterium 3 |
|
Kościoły Pokoju są wybitnym świadectwem
tolerancji religijnej okazanej ze strony austriackiej dynastii
Habsburgów - katolików wobec protestanckiej ludności Dolnego Śląska, na
rzecz zażegnania wieloletniego konfliktu religijnego. |
|
Kryterium 4 |
|
W wyniku nakazów narzuconych przez
ówcześnie panującą na tych obszarach monarchię, stawianie Kościołów
Pokoju wymagało od budowniczych zastosowania pionierskich, kompleksowych
rozwiązań konstrukcyjnych i architektonicznych, nigdy wcześniej nie
praktykowanych, zwłaszcza na płaszczyźnie architektury drewnianej. Na
ich zadziwiającą wyjątkowość składa się również fakt, iż pomimo
powszechnego sceptycyzmu wobec trwałości i solidności wzniesionych
obiektów, przetrwały one do dnia dzisiejszego. |
|
Kryterium 6 |
|
Kościoły Pokoju noszą wyjątkowe świadectwo
rozwoju szczególnego rodzaju siły politycznej w dobie
siedemnastowiecznej Europy, nasyconej ogromną duchową mocą i
zaangażowaniem. |
|
Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy to
największe w Europie obiekty sakralne zbudowane w konstrukcji
szkieletowo-reglowej. Jednak ich wartość architektoniczna jest o wiele
mniejsza od wartości jakie niosą. Obydwa na wpół drewniane protestanckie
kościoły zostały wzniesione w połowie XVII wieku, po zakończeniu Wojny
Trzydziestoletniej, która spustoszyła wielkie obszary Europy. Podpisując
traktat pokojowy w Westfalii w 1648 roku monarcha austriacki zezwolił
protestantom z Dolnego Śląska wznieść trzy "kościoły pokoju". Miały
upamiętnić zakończenie wyniszczające j wojny i koniec konfliktu
religijnego. Obie świątynie z założenia nie miały przypominać
tradycyjnych kościołów. Miały być zbudowane przy użyciu pospolitych
materiałów, a usytuowane w odległości zasięgu kuli armatniej od murów
miasta. |
|
Tak właśnie powstały dwie największe w
Europie drewniano kamienne konstrukcje - "Świątynie z przekazem".
Skromnie wyglądające na zewnątrz, obydwie posiadają bogato zdobione
barokowe wnętrza. |
|
"Wzruszająca w swej wymowie antywojenna
symbolika - świątynie wzniesione na znak końca wojny trwającej
trzydzieści lat i na znak końca religijnego sporu." |
|
Nazwa dobra: Kościół Pokoju w Świdnicy |
|
Lokalizacja: Świdnica, miasto w województwie dolnośląskim, nad Bystrzycą, w Obniżeniu Podsudeckim. |
|
Kategoria dziedzictwa światowego: dobro kulturowe |
|
Obszar dziedzictwa kulturowego: |
|
zabytkowy Kościół Pokoju w Świdnicy, wraz z bezpośrednio przylegającą do niego posesją. |
|
Sytuacja prawna: |
|
status prawny: własność kościelna (Diecezja Wrocławska); |
|
administracja odpowiedzialna za dobro: Generalny i Wojewódzki Konserwator Zabytków; |
|
"Świątynia Pokoju" w odległej o 30 km od
Jawora Świdnicy - usytuowana jest na dawnym cmentarzu protestanckim, z
dala od starej część miasta. Zbudowany w latach 1652-1654, na planie
krzyża, składając się na tzw. konstrukcję szachulcowa, z bogatym
wyposażeniem barokowym: empory, loże, ołtarze, ambona, polichromie. Jej
ścienne i stropowe malowidła przedstawiają wizje apokaliptyczne Św. Jana
Ewangelisty, herby kościelnych prominentów, oraz widoki okolicznych
miasteczek i okazałych świdnickich prezydenckich. Mieści on w środku
około 7500 osób. |
|
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
|
|
|
|
|
|