Bahrajn
Bahrajn, albo bardziej oficjalnie Królestwo Bahrajnu ulokowane jest pomiędzy wielkimi naftowymi mocarstwami na Półwyspie Arabskim. Ten niewielki kraj zajmuje wysepki leżące na obszarze Zatoki Perskiej i rozwija się głównie dzięki eksploatacji ropy naftowej. Ustrój Bahrajnu opiera się o zasady monarchii konstytucyjnej, na czele której stoi król. Państwo jest niepodległe od 1971 roku. Kraj znany jest też z zawieszonych chwilowo wyścigów Formuły 1.
Bahrajn przesiąknięty jest islamską kulturą i religią.
Geografia
Królestwo Bahrajnu to kraj wyspiarski zajmujący powierzchnię zaledwie 620 km2. Bahrajn leży w Azji Południowo-Zachodniej na Bliskim Wschodzie, na obszarze wód Zatoki Perskiej. Państwo jest usytuowane pomiędzy Arabią Saudyjską, a Półwyspem Katar. Główna wyspa nosi nazwę Bahrajn, ale terytorium państwa obejmuje też szereg mniejszych wysepek. Większość terytorium pokrywa pustynia oraz słone bagna. Brak tu natomiast wyższych pasm górskich. Najwyższym punktem jest Jabal ad Dukhan liczący 122 m npm. Ogólna długość wybrzeży wynosi 161 km. Stolicą Bahrajnu jest Manama, licząca około 155 tysięcy mieszkańców. Poza nią znajduje się tu też kilka innych większych miast. Do największych zaliczają się Al-Muharrak, Riffa, Madinat Hamad, A’ali. Inne miasta liczą mniej niż 40 tysięcy mieszkańców. Wyspy wchodzące w skład Bahrajnu stanowią wyniesioną powyżej poziomu morza część podmorskiego grzbietu. Kraj składa się z 35 wysp, które są otoczone rafami koralowymi. Poza główną wyspą, do ważniejszych zaliczają się: Muharrak leżąca niedaleko na północny wschód od Bahrajnu, Sitra leżąca kilkaset metrów na wschód od wyspy. Trzecią ważniejszą wyspą jest Umm an-Nasan leżąca kilka kilometrów na zachód od głównej wyspy. Bahrajn jest całkowicie pozbawiony jakichkolwiek wód powierzchniowych. Wodę słodką czerpie się ze studni artezyjskich oraz pozyskuje w wyniku uzdatniania wody z Zatoki Perskiej.
Historia
Pierwsi osadnicy na terenie dzisiejszego Bahrajnu pojawili się już 3 tysiące lat przed naszą erą. W późniejszych czasach odwiedzający te tereny podróżnicy i kupcy kojarzyli region głównie z połowami pereł. Pierwszym intratnym zajęciem miejscowej ludności był handel, który doprowadził do rozkwitu państwa. Sprzyjała temu lokalizacja i dogodny dostęp do morza. Pojawienie się religii muzułmańskiej zdominowało życie i podporządkowało je nowym zasadom zarówno pod względem organizacji społeczeństwa, jak i w kontekście codziennego życia. VII wiek zaznaczył się w historii Bahrajnu rozruchami, w których miejscowe plemiona wystąpiły przeciwko kalifowi, ale stłumienie buntu zaowocowało przyłączeniem Bahrajnu do kalifatu. Do XVI wieku kraj przechodził z rąk do rąk lokalnych rodów, aż trafił pod zarząd Portugalczyków, a kilka lat później Persów. W 1783 roku Bahrajn został zdobyty przez ród Al-Khalifa. Był to już ostatni ród w historii, który sprawuje władzę do dziś. W XIX wieku Bahrajn uległ kolonializmowi brytyjskiemu, był też przynależny do Wybrzeża Piratów. Pierwsze złoża ropy naftowej odkryto w latach 30-tych XX wieku i fakt ten diametralnie odmienił wizerunek Bahrajnu. Dzięki zyskom z handlu ropą naftową, Bahrajn bardzo szybko rozwinął swoją gospodarkę. Ogłosił też swoją niepodległość oraz zreorganizował rząd. Na czele państwa stanął emir. W latach 80-tych toczyły się spory zbrojne z katarem o jedną z wysp. Kraj podpisał też porozumienie z USA o współpracy w dziedzinie obrony.
Gospodarka
Bahrajn jest krajem niewielkim, ale dzięki złożom ropy bardzo bogatym i doskonale rozwiniętym. Większość dochodów inwestuje się na miejscu w infrastrukturę i dalszy rozwój przemysłowy. Roczny dochód PKB na jednego mieszkańca wynosi prawie 35 tysięcy dolarów, co jest sumą gigantyczną. Większość tego dochodu pochodzi z wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego, a wynosi ona 43%. W Bahrajnie bardzo dobrze rozwinięty jest też sektor usług bankowych, transportowych i handlowych. Ropę wydobywają firmy państwowe. Rafinerie w Manama, Sitra i Awali przetwarzają ropę naftową własną i importowaną rurociągiem podmorskimi z Arabii Saudyjskiej.
Ludność
Bahrajn zamieszkuje aż 791 tysięcy mieszkańców, co jest duża liczbą jak na tak mały teren. Wpływa to na śre4dnie zagęszczenie, wynoszące ponad 1000 osób na kilometr. Podstawę społeczeństwa stanowią Arabowie, których jest około 63%. Inne grupy etniczne, to Pakistańczycy, Hindusi, Irańczycy oraz przedstawiciele sąsiednich krajów arabskich. Ciekawostką jest też bardzo wysoki jak na tak zaludnione państwo przyrost naturalny, który wynosi około 14% rocznie. Rozwój sprawia, że ludność Bahrajnu jest wykształcona i skupia się w ośrodkach miejskich. Jednocześnie dość wysoki jak na tak rozwinięty kraj jest analfabetyzm, który wynosi około 15%. Państwo jednak wydatnie przyczynia się do jego minimalizowania. Z kolei wyeliminowanie chorób sprawia, ze długość życia mieszkańców przekracza 70 lat. Oficjalną religią Bahrajnu jest islam, który stanowi 82,31% ogółu. Inne wyznania to hinduizm, katolicyzm, protestantyzm.
Kultura
Kultura Bahrajnu jest bardzo tradycyjna, konserwatywna i ściśle związana z islamem. Na ulicach i w codziennym życiu obowiązują tradycyjne stroje, czyli długa szata thobe i nakrycie głowy ghutra. Kobiety na ubrania zakładają czarną pelerynę i zakrywają twarz. Nowoczesność zagląda powoli do tego kraju i bardziej odważne stroje można spotkać jedynie sporadycznie. W lokalnej kulturze dominuje muzyka i taniec w arabskim stylu, oparty o typowe instrumenty, linię melodyczną i recytowanie Koranu. Bahrajn to także wiele zabytków architektury takich jak: Qal`at al-Bahrain, budowle pochodzące sprzed naszej ery, najstarszy w kraju Meczet Khamis. Jedną z głównych celów turystycznych jest tajemnicze aagarat al-hayah, tzw. drzewo życia, liczące ok. 400 lat i zaliczające się do cudów świata. Znajduje się ono się na środku pustyni. Nikt nie jest w stanie wytłumaczyć skąd drzewo czerpie wodę niezbędną do przeżycia. Rajskie plaże, nowoczesna infrastruktura, liczne domy handlowe oraz ogromna ilość restauracji, nocny klub Aqua Fuego, park wodny Lost Paradise of Dilmun to tylko niektóre z elementów przyciągających turystów.
Informacje ogólne
Oficjalna nazwa: Królestwo Bahrajnu
Powierzchnia: 620 km²
Ludność: 791 000; km2 1185
Stolica: Manama
Ustrój: monarchia absolutna
Waluta: 1 dinar Bahrajnu
Język: arabski
Religie: islam 82,31%
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
