|
|
|
|
|
Państwa świata |
|
|
|
|
Państwa świata to dział poświęcony wszystkim krajom na świecie. Poznamy tutaj dorobek kulturalny, społeczny, gospodarczy poszczególnych krajów.
|
|
|
|
|
|
|
Strona producenta :
www.ppp.com |
|
|
|
Dokonując zakupu, dokonujesz właściwego wyboru |
Grupa Media Informacyjne - Sklep GMI |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nasi partnerzy |
|
|
|
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Uganda – państwo położone we wschodniej Afryce nad Jeziorem Wiktorii, o pow. 241 tys. km². Graniczy z Sudanem Południowym, Demokratyczną Republiką Konga, Rwandą, Tanzanią i Kenią. Nazwa kraju pochodzi od plemienia Buganda, zajmującego regiony na jego południu. Tam też znajduje się stolica Ugandy, Kampala. Kraj jest słabo rozwinięty, ludność zajmuje się głównie rolnictwem i hodowlą. Nie ma dostępu do morza.
Etymologia
Nazwa kraju pochodzi od nazwy królestwa Buganda, które obejmowało część terenów dzisiejszej Ugandy. Brytyjczycy objęli królestwo protektoratem i przyjęli tę nazwę w swoim języku.
Historia
Na początku naszej ery część ludów zamieszkujących obecne tereny północnej Ugandy, głównie ludu Bantu, prowadziły osiadły tryb życia i zajmowały się rolnictwem. W pierwszej połowie I tysiąclecia plemiona te podporządkowali sobie zbrojnie Niloci przybyli z północy. W X-XI wieku powstało tu państwo Kitwara, którego szczyt rozwoju przypadł na wiek XIV-XV. Po rozpadzie Kitwary powstało wiele państewek plemiennych[3]. Najważniejszymi z plemiennych państw były królestwa Ankole, Bunjoro, Toro i Buganda. W XIX wieku Buganda objęła hegemonię w regionie. Wraz z XIX wiekiem pojawili się tu Arabowie, którzy szerzyli tu islam i arabską kulturę[4]. Szczególny rozkwit nastąpił podczas panowania Mutesy I (1860-84). Monarcha ten przyjął islam i nawiązywał kontakty z innymi państwami (w tym z Egiptem i Zanzibarem), a także z przybyszami z Europy (głównie Brytyjczycy).
Od połowy XIX wieku zaczęli pojawiać się misjonarze. W 1888 roku rozpoczęła działalność Brytyjska Kompania Wschodnioafrykańska[3]. W 1894 roku kompania objęła Bugandę protektoratem[4]. Do 1909 roku obszar całego kraju objęto protektoratem a wyznaczone granice objęły wiele różnych grup językowych i kulturowych (co rzutowało i rzutuje na przemiany w Ugandzie po uzyskaniu pełnej niepodległości)[2]. Na początku XX wieku do kraju licznie przybywali Hindusi, którzy stali się gospodarczą i finansową elitą kraju[4]. W trakcie II wojny światowej Ugandyjczycy walczyli w szeregach armii brytyjskiej[3].
W 1945 roku w radzie prawodawczej po raz pierwszy zasiedli Afrykanie[3]. Po zakończeniu II wojny światowej zaczęły powstawać pierwsze afrykańskie organizacje polityczne. Zdelegalizowano je w 1949 roku za działalność antykolonialną. W 1952 roku utworzony został niepodległościowy Narodowy Kongres Ugandy, w 1955 prawicowa Partia Demokratyczna, a w 1958 Narodowy Związek Ugandy. W 1960 Narodowy Kongres Ugandy uległ przekształceniu w Ludowy Kongres Ugandy (UPC), który przyjął doktrynę lewicową[4].
9 października 1962 proklamowano niepodległość, a rok później ogłoszono kraj republiką[4]. Pierwszym prezydentem kraju został Edward Mutesa, a premierem Milton Obote z UPC[3][4]. Uganda początkowo była państwem federalnym, co zmieniło się w 1966 roku, gdy Obote odsunął od władzy Mutesę i zlikwidował system federalny. W 1969 roku Obote wprowadził rządy jednopartyjne oraz zapowiedział nacjonalizację przemysłu i handlu[4].
W 1971 roku rządy Obote zlikwidował drogą zamachu stanu samozwańczy generał Idi Amin. Obalony Obote schronił się w sąsiedniej Tanzanii. Rządy Amina szybko przerodziły się w brutalną dyktaturę. W wyniku działań dyktatora życie straciło około 300 tysięcy Ugandyjczyków. Polityka wojskowego reżimu była zmienna i pełna sprzeczności. Początkowo Amin pozostawał w przyjaznych relacjach z Wielką Brytanią, Izraelem i RPA, po czym uznał te kraje za największych przeciwników Ugandy, a za sojuszników obrał kraje arabskie. W 1972 roku wysiedlił wszystkich Indusów, co przyczyniło się do załamania handlu[3][4]. Rządy Amina doprowadziły do coraz większego chaosu i kryzysu gospodarczego. Sytuacji nie polepszały liczne konflikty z sąsiadami podsycane przez nacjonalistyczną retorykę rządu. W 1979 wybuchła wojna domowa. Wojska tanzańskie weszły do Ugandy, zajęły Kampalę i obaliły reżim Amina, który ratował się ucieczką z kraju. W wyniku wyborów w 1980 urząd ponownie objął Milton Obote[4]. Jego rządom przypisuje się ok. 100 000 ofiar śmiertelnych[2].
Wkrótce w kraju rozgrzała wojna domowa wywołana konfliktami plemiennymi, rywalizacją między partiami i represjami wobec przeciwników politycznych. W 1985 roku Obote został obalony w puczu, a prezydentem został Tito Okello. W 1986 roku odbył się kolejny pucz, w wyniku którego rządy objął Yoweri Museveni. Doprowadził on do względnej stabilności politycznej i gospodarczej kraju[2]. W latach 1986–1991 nasiliła się walka pomiędzy rządem a partyzantami popierającymi Okello, Amina i Obote. Walki zakończyły się sukcesem rządu, a w 1994 roku największe zgrupowania partyzanckie wycofały się z konfliktu na mocy amnestii. W połowie lat 80. utworzona ponadto została partyzancka Armia Bożego Oporu prowadząca od 1987 roku antyrządową rebelię. Walki ze sfanatyzowanymi partyzantami trwają do dziś. Oddziały Armii Bożego Oporu wymordowały około 100 tysięcy mieszkańców Ugandy. W ostatnich latach postępuje stabilizacja kraju oraz liberalizacja polityczno-gospodarcza. W 1996 w pierwszych, od uzyskania niepodległości, wyborach prezydenckich wygrał urzędujący Yoweri Museveni. Od tamtego czasu Museveni sukcesywnie zyskuje kolejne reelekcje[3][4]. W grudniu 2017 parlament usunął górny limit wieku urzędującego prezydenta, umożliwiając Museveniemu dalsze rządy.
10 października 2019 r. Simon Lokodo, ugandyjski minister ds. etyki i uczciwości ogłosił zamiar wprowadzenia ustawy o zwalczaniu homoseksualizmu. Ustawa ta przewidywałaby karę śmierci za „kwalifikowany homoseksualizm”. 24 października 2019 r. Parlament Europejski podjął rezolucję, w której została ona potępiona[5].
Uganda zmaga się z wieloma wyzwaniami, takimi jak, gwałtowny wzrost liczby ludności, ograniczenia infrastruktury (w tym energetycznej), korupcja, słabość instytucji demokratycznych czy naruszenia praw człowieka[2]. |
|
|
|
|
WWBIERZ KATALOG - Państwa świata |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FACEBOOK |
|
YOUTUBE |
|
TWITTER |
|
GOOGLE + |
|
DRUKUJ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|