|
|
|
|
|
Państwa świata |
|
|
|
|
Państwa świata to dział poświęcony wszystkim krajom na świecie. Poznamy tutaj dorobek kulturalny, społeczny, gospodarczy poszczególnych krajów.
|
|
|
|
|
|
|
Strona producenta :
www.ppp.com |
|
|
|
Dokonując zakupu, dokonujesz właściwego wyboru |
Grupa Media Informacyjne - Sklep GMI |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nasi partnerzy |
|
|
|
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Turkmenistan
Turkmenistan, Republika Turkmenistanu (turkm. Türkmenistan, Türkmenistan Respublikasy; w okresie ZSRR funkcjonowała nazwa Turkmenia) – państwo położone w Azji Środkowej, na północ od gór Kopet-Dag, pomiędzy Morzem Kaspijskim a Amu-darią. Kraj rozciąga się na 1110 km od wschodu do zachodu oraz na 650 km z północy na południe[4]. Większość mieszkańców stanowią Turkmeni.
Warunki naturalne
Widok na góry Kopetdag z równiny Ahalskiej
Około 90% kraju leży na Nizinie Turańskiej[4]. Terytorium Turkmenistanu w większości pokrywa pustynia Kara-kum. Mimo zabiegów zapobiegających pustynnieniu obserwuje się zwiększanie terenu pustyni[5][6]. W zależności od metodologii pomiaru pustynia zajmuje od 70%[6][7] do 80%[5][8][9][10] terytorium kraju. Obszar pustyni jest praktycznie niezamieszkały, a tereny zasiedlone znajdują się głównie na przedgórzu Kopet-Dag w południowej części kraju oraz w dolinach rzecznych na południowym wschodzie. Najwyższy szczyt to Rize o wysokości 2942 m n.p.m.[4] Na terenie kraju jest kilka depresji, z których najgłębszą jest Akczakaja (81 m p.p.m.)[4].
Klimat
Turkmenistan ma ekstremalnie kontynentalny klimat. Wyjątkami są obszary przybrzeżne Morza Kaspijskiego oraz góry[10]. Średnia roczna temperatura powietrza na północy kraju waha się od 12 do 17 °C i na południowym wschodzie od 15 do 18 °C. Najchłodniejszym miesiącem jest styczeń, ze średnią temperaturą od -6 °C na północnym wschodzie do +4 °C w południowo-wschodniej części i +5 °C na krańcach zachodnich[10]. Średnia temperatura w najgorętszym miesiącu lipcu wynosi od 27 do 30 °C. Najwyższe temperatury notowane są w środkowej i południowo-wschodniej części Kara-kum, gdzie wynoszą od 48 do 50 °C. Najwyższe opady występują w górach i pogórzu, średnio do 398 mm, a najniższe w Kara Bogaz Goł, średnio 95 mm[10].
Historia
Starożytność
Najstarszą ludzką osadą, odkrytą przez archeologów po II wojnie światowej, jest osada Dżejtun, ale już pod koniec XIX w. archeolodzy odkryli ślady osadnictwa na tym obszarze w okresie neolitu (VII – III tysiąclecie p.n.e.). Jest to tzw. odkrycie z Anau (obecnie rejon miasta Änew), a znaleziska te noszą wspólną nazwę „stolic piasku”[9]. Terytorium Turkmenistanu ma długą i pełną zwrotów historię, wiele armii starożytnych i współczesnych imperiów podbijało te ziemie w drodze do bogatszych rejonów. Historia pisana rozpoczęła się wraz z podbiciem tych ziem przez imperium Achemenidów (jednej ze starszych dynastii imperium perskiego) i podzieleniem pomiędzy satrapów Margiany, Chorezmu i Partii. Aleksander Wielki podbił tereny Turkmenistanu w IV wieku p.n.e. w drodze do Azji Południowej, w okresie, kiedy powstawał jedwabny szlak, główna droga handlowa pomiędzy Azją a krajami rejonu śródziemnomorskiego. Około 150 lat później Arsakes, król Partów, założył stolicę w Nisie, która obecnie jest stanowiskiem archeologicznym na przedmieściach obecnej stolicy, Aszchabadu, wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Średniowiecze
W VII wieku Arabowie podbili tereny Turkmenistanu, wprowadzili islam, przez co związali region z kulturą Bliskiego Wschodu. Krótko później Turkmenistan stał się znany ze względu na przeniesienie przez kalifa Muhammad Ibn Harun al-Amina na jego terytorium stolicy perskiego Królestwa Chorasanu do Merv. W połowie XI wieku z terytorium obecnego Turkmenistanu seldżucka dynastia Oguzów podporządkowywała sobie Chorasan – historyczną krainę w Azji Środkowej (obecny Afganistan). Imperium upadło w drugiej połowie XII wieku, a obecne terytorium Turkmenistanu zostało podporządkowane przez Czyngis-chana wraz z innymi terenami na wschód od Morza Kaspijskiego w czasie jego kampanii zachodniej. Zamieszkujące niegdyś terytorium współczesnego Turkmenistanu starożytne plemiona najprawdopodobniej prowadziły koczowniczy tryb życia i zajmowały się pasterstwem. Naród turkmeński ostatecznie uformował się dopiero w XV w. Ziemie te były wielokrotnie nękane przez najeźdźców.
XIX wiek i okres radziecki
W latach 1865–1885 akcję podbijania Turkmenistanu prowadziła Rosja. 7 sierpnia 1921 roku tereny Turkmenistanu zostały włączone w skład ZSRR jako Obwód Turkmeński w Turkiestańskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. 13 maja 1925 utworzono Turkmeńską Socjalistyczną Republikę Radziecką, na której czele stał pierwszy sekretarz KC Komunistycznej Partii Turkmeńskiej SRR. W 1948 miało tam miejsce silne trzęsienie ziemi. Zginęło wówczas ponad 160 tysięcy osób, głównie z Aszchabadu.
Niepodległy Turkmenistan
W wyniku rozpadu ZSRR 27 października 1991 roku Turkmenistan ogłosił niepodległość. Władzę jako jedyne legalne ugrupowanie w kraju przejęła Demokratyczna Partia Turkmenistanu powstała w wyniku przekształcenia Komunistycznej Partii Turkmeńskiej SRR[11] i zakazania działalności dotychczasowego ugrupowania o charakterze komunistycznym[12]. Pierwszym prezydentem został były działacz KPZR, Saparmyrat Nyýazow. Jego rządy cechowało łamanie praw człowieka, stosowanie tortur, nepotyzm i kult jednostki na wielką skalę. W 1993 roku prezydent ogłosił się Turkmenbaszą, czyli „Ojcem Wszystkich Turkmenów”. W 1999 zrobiono z niego dożywotniego prezydenta. Podczas jego rządów Turkmenistan pozostawał w trwałej izolacji międzynarodowej, a organizacje broniące praw człowieka szeroko krytykowały brak swobód obywatelskich. Pomimo tego, dzięki dużym zasobom surowców naturalnych Turkmenistan utrzymywał się na pozycji drugiego najbogatszego kraju Azji środkowej. Turkmenbasza prowadził stosunkowo niezależną politykę gospodarczą, utrzymując kontakty ze Wspólnotą Niepodległych Państw. Zmarł w urzędzie, 21 grudnia 2006 roku i został pochowany w rodzinnej miejscowości.
Pomnik Saparmyrata Nyýazowa na szczycie Arki Neutralności w Aszchabadzie
Po śmierci Nyýazowa w kraju odbyły się wybory prezydenckie, które miały miejsce 11 lutego 2007 roku. Z jedenastu pretendentów zatwierdzonych zostało sześciu kandydatów (wszyscy byli członkami Demokratycznej Partii Turkmenistanu): Amanýaz Atajykow, członek parlamentu oraz zastępca gubernatora prowincji Daszoguz, Gurbanguly Berdimuhamedow, p.o. prezydenta, wcześniej wicepremier i minister zdrowia, Orazmyrat Garajaýew, burmistrz miasta Abadan, Muhammetnazar Gurbanow, przewodniczący regionu Garabekewul, Işanguly Nuryýew, wiceminister do spraw gospodarki gazem i zasobami naturalnymi, Aşyrnyýaz Pomanow, burmistrz Turkmenbaszy. Poparcie władz partyjnych i państwowych uzyskał Gurbanguly Berdimuhamedow, a kandydat opozycjonistów (w większości przebywających na uchodźstwie), Hudaýberdi Orazow, nie został dopuszczony. W wyniku wyborów wybrano na prezydenta Gurbanguly Berdimuhamedowa. Zdobył on oficjalnie 89% głosów przy udziale 95% uprawnionych. Jednak niezależni zachodni obserwatorzy uznali wybory za sfałszowane[13]. Został zaprzysiężony na prezydenta 14 lutego 2007 roku. Tydzień później został wybrany na przewodniczącego izby wyższej parlamentu. Był jedynym kandydatem. Gurbanguly Berdimuhamedow zaprowadził niewielką liberalizację życia społecznego i politycznego w kraju, podjął kroki w stronę odejścia od kultu swego poprzednika i międzynarodowej izolacji kraju. Zezwolił na dostęp do nieocenzurowanego internetu w stolicy i wprowadził zmiany w systemie nauczania. 20 marca 2007 roku anulował prawo prezydenta do nadawania nowych nazw miastom, obiektom geograficznym oraz instytucjom[14]. Przyjęta 26 września 2008 roku nowa konstytucja ograniczała prerogatywy prezydenta i ustanowiła jednoizbowy parlament. W wyborach przeprowadzonych 12 lutego 2012 roku Berdimuhamedow odniósł zwycięstwo z wynikiem 97,14% głosów. 21 sierpnia 2012 roku została założona Partia Przemysłowców i Przedsiębiorców Turkmenistanu, druga po Partii Demokratycznej legalnie działająca partia polityczna.
15 grudnia 2013 roku w Turkmenistanie odbyły się pierwsze w historii wielopartyjne wybory parlamentarne. Wygrała je Demokratyczna Partia Turkmenistanu, uzyskując 47 na 125 miejsc w parlamencie, druga była Partia Przemysłowców i Przedsiębiorców Turkmenistanu, której przypadło 14 miejsc. Pozostałe 64 zajęli członkowie różnych organizacji pro-rządowych. Frekwencja wyborcza wyniosła 91,33%[15].
Ustrój polityczny
Turkmenistan jest republiką prezydencką z prezydentem będącym zarówno głową państwa, jak i szefem rządu. Wybierany jest w powszechnych wyborach na 7-letnią kadencję (do 2016 na 5-letnią) z możliwością reelekcji. Jednoizbowy parlament (Madżylis) liczy 125 członków i jest wybierany co 5 lat.
W latach 1991–2013 kraj był dyktaturą jednopartyjną. W 2013 roku w skład parlamentu wszedł pierwszy członek partii opozycyjnej[16]. Obecnie w Turkmenistanie obowiązuje system partii dominującej. Legalnie działające ugrupowania polityczne to:
Demokratyczna Partia Turkmenistanu
Partia Przemysłowców i Przedsiębiorców Turkmenistanu
Agrarna Partia Turkmenistanu
|
|
|
|
|
WWBIERZ KATALOG - Państwa świata |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FACEBOOK |
|
YOUTUBE |
|
TWITTER |
|
GOOGLE + |
|
DRUKUJ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|