|
|
|
|
|
Ekologia - Grupa Media Informacyjne |
|
|
|
|
Ekologia Słowa: "ekologia", "ekolog", "ekologiczny" - odmieniane przez wszystkie przypadki i na wszystkie sposoby, mają dużą szansę znaleźć się na czołowych miejscach w rankingu najczęściej używanych obecnie słów. Warto więc przekonać się, jak rozumiane są te pojęcia przez osoby spoza grona "wtajemniczonych", czyli przez tzw. zwykłych ludzi.
|
|
|
|
|
|
|
Strona producenta :
www.ppp.com |
|
|
|
Dokonując zakupu, dokonujesz właściwego wyboru |
Grupa Media Informacyjne - Sklep GMI |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nasi partnerzy |
|
|
|
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
Zakupy |
Zakupy |
Zakupy |
000 000 000 |
000 000 000 |
000 000 000 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ekologia
Ekologia termin stanowiący pierwotnie nazwę dyscypliny naukowej. Powstał ze zbitki dwóch greckich słów: oikos -dom, siedziba, miejsce życia, oraz logos-nauka. Znaczenie wiec tego słowa to nauka o życiu. Funkcjonowanie w określonych warunkach środowiskowych. Nazwa jest stosunkowo młoda, wprowadził ją biolog Ernst Haeckel w drugiej połowie XIX wieku, dla określenia dziedziny biologii badającej wpływ środowiska na organizmy i ich zespoły oraz wpływ organizmów na środowisko. Z kolei wiedza ekologiczna sięga swymi korzeniami w daleką przeszłość. Homo Sapiens już około 350-400 tys, lat temu wykorzystywał dary przyrody. Musiał posiadać pewne praktyczne wiadomości ekologiczne. Aby zdobyć środki niezbędne do przeżycia musiał np. wiedzieć gdzie polować, jakich roślin używać. Kolejny ważny okres to okres rodzenia się cywilizacji około 10 000 lat temu. Człowiek musiał umieć wybierać właściwe miejsce do uprawy roślin i chowu udomowionych zwierząt. Ta wiedza, rozwijana z czasem przekształciła się w naukę, której przedmiotem zainteresowań są powiązania między organizmami żywymi a zespołem nieożywionych i ożywionych czynników zewnętrznych składających się na tzw. środowisko lub siedlisko.
W XX wieku ekologia zatraciła nieco swe wyjściowe znaczenie, stając się synonimem raczej ochrony środowiska w którym człowiek funkcjonuje. Ekologia, badając zmiany w środowisku stała się nauką o dużym wpływie na myślenie ludzi, rozwój nauk, politykę, gospodarkę i moralność. Tak silny wpływ zaowocował rozwojem tak zwanej humanistycznej ekologii człowieka jako dziedziny socjoligii. W opozycji do ekologii jako nauki stoi ekologia głęboka - nurt współczesnej filozofii, odnoszący się do roli i miejsca człowieka w przyrodzie oraz do sposobu rozwiązywania problemów ochrony środowiska. Ekologia głęboka stawia pytanie o istotę przyczyn kryzysu ekologicznego, który jest jednocześnie kryzysem kulturowym i osobowościowym, efektem nadmiernej konsumpcji i pogoni za zyskiem. Zdarza się, że ekologia utożsamiana bywa z sozologią, terminem wprowadzonym w 1966 r. przez Polaka Walerego GOETLA, oznaczającym kompleksową naukę o ochronie przyrody i środowiska, łączącą dyscypliny przyrodnicze ze społecznymi i technicznymi, nastawioną na rozwiązywanie praktycznych problemów.
Najpowszechniejsze użycie słowa ekologia dotyczy zespołu postaw i działań związanych z ochroną przyrody, zdrowia, więzi między człowiekiem a przyrodą. Słowem tym obejmuje się także ruch społeczny realizujący takie cele i reprezentujący takie wartości.
Pokrewnymi pojęciami są ochrona środowiska lub ochrona przyrody, w szerszym znaczeniu często stosowane zamiennie.
Termin ochrona środowiska bywa zamiennie stosowany z terminem ekorozwój (rozwój zrównoważony), którego pierwsze sformułowania pojawiły się w połowie lat 70-tych XX wieku. Nie narusza on w sposób istotny i nieodwracalny zasobów środowiska, jest to więc rozwój człowieka w harmonii z przyrodą. Opiera się na jednoczesnym respektowaniu praw przyrody, praw ekonomii i praw rozwoju społeczeństw. Rozwój zrównoważony dotyczy szerokiego zakresu zagadnień, są to:
Współzależność społeczeństwa, gospodarki i środowiska naturalnego – w skali lokalnej i globalnej,
Równoprawność człowieka i przyrody, rozwój więzi między nimi,
Potrzeby i prawa przyszłych pokoleń,
Świadomość obywatelska i gospodarność: prawa i odpowiedzialność, uczestnictwo i współpraca,
Różnorodność kulturalna, społeczna, gospodarcza i biologiczna,
Jakość życia, równość szans i sprawiedliwość,
Zrównoważone zmiany: rozwój i zachowanie zdolności odtwarzania zasobów,
Rozwaga i ostrożność w działaniu.
Realizacja założeń zrównoważonego rozwoju wymaga działań świadomych, a te – trwałej zmiany świadomości zarówno jednostek jak i całych społeczeństw.
Powyższe zagadnienia zostały w pewien sposób zmaterializowane w 1972r. Na konferencji ONZ w Sztokholmie zainicjowany został proces zrównoważonego funkcjonowania społeczeństw, w których jakość życia wyznacza równowago pomiędzy potrzebami a możliwością ich zaspokajania oraz rozwój człowieka w harmonii z naturą. Kierunek od społeczeństwa przemysłowego, niszczącego bezpowrotnie nieodnawialne zasoby Ziemi, do trwałego, zrównoważonego rozwoju ludzkości wyznacza AGENDA 21. Jest to Światowy Program Działań na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju przyjęty w 1992 roku na konferencji ONZ w Rio de Janeiro, zwanej Szczytem Ziemi. Przedstawia on w jaki sposób rozwój może zostać zrównoważony w kategoriach gospodarczych, społecznych, ekonomicznych, przestrzennych i ekologicznych w skali krajowej, regionalnej i globalnej. Powodzenie realizacji tego dokumentu zależy w wielkim stopniu od poziomu świadomości ekologicznej danej społeczności .
Podstawową staje się zatem edukacja podnosząca świadomość ekologiczną. Nauki humanistyczne z racji silnego oddziaływania na społeczeństwo wydają się tutaj odpowiednie do realizacji założonych celów.
Od konferencji w Sztokholmie w 1972 r. zaczął się rozwijać międzynarodowy ruch edukacji środowiskowej, w Polsce nazwanej edukacją ekologiczną. Ruchowi temu patronują UNESCO i Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych. W 1975 r. organizacje te uruchomiły Międzynarodowy Program Edukacji Środowiskowej. W1977 r. odbyła się międzynarodowa konferencja w Tibilisi, zakończona ustaleniem deklaracji, która wpłynęła na wprowadzenie edukacji ekologicznej do programów oświatowych większości krajów. W 1987 r. na konferencji w Moskwie oceniono postęp w zakresie E. E. na całym świecie po upływie 10 – ciu lat. Uchwalono wówczas Międzynarodową Strategię Edukacji Środowiskowej. System szkolny powinien być pierwszym i głównym oparciem dla omawianej edukacji. Przeniesiona wyżej na poszczególne szczeble administracji państwowej powinny zapewnić spełnienie zagadnień odnoszących się do wcześniej wspomnianego zrównoważonego rozwoju. Zapraszamy do edukacji ekologicznej razem z Grupa Media Informacyjne.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
FACEBOOK |
|
YOUTUBE |
|
TWITTER |
|
GOOGLE + |
|
DRUKUJ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|