Owocnik - może osiągać średnicę do 15 cm. Początkowo kształtu półkulistego, z czasem spłaszcza się coraz bardziej, aż w końcu pojawia się w jego środku wklęśnięcie. Powierzchnia szarofioletowa, niebieskolilia, zielonożółta lub zielonolilia, przy czym jednocześnie występuje fiolet i zieleń, a do tego znowu plamy w różnych odcieniach lila. Skóra wilgotna pozostaje kleista, błyszcząca, z promienistymi żyłkami. Skóra daje się ściągać i wówczas widać miąższ zabarwiony na fioletowo.
Blaszki - wąskie, ściśle ustawione, rozwidlające się, cienkie, wąsko przyrośnięte, u starszych lekko zbiegające, miękkie i giętkie, nie kruszą się, gdy pociągnie się po nich palcem, lecz się sklejają, w kolorze przyćmionej bieli, która ma u niektórych egzemplarzy słaby lilaniebieskawy odcień.
Trzon - nagi, duży dochodzi do wysokości 10 cm i grubości 2,5 cm, ma kształt walcowaty, nieco zwężony ku górze. Biały lecz u niektórych grzybów z odcieniem nieco niebieskawym i lekko czerwonym podbarwieniem.
Miąższ - biały, niezmienny, zwarty, bezwonny lub o słabym zapachu owocowym; smak łagodny, nie wyróżniający się, określany jako orzechowy.
Wysyp zarodników - biały.
Występowanie - pospolity. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, zwykle pojedynczo lub po kilka, w lasach iglastych i liściastych, na różnych glebach. Przeważnie koło buków.
Zastosowanie - jadalny.
Możliwość popełnienia pomyłki - gołąbek modrożółty ma kilka odmian R. grisea jest jego prawdziwym sobowtórem, ponieważ barwa jego kapelusza może przyjmować te same odcienie, tylko blaszki ma bardziej kremowo zabarwione, z ciemniejszymi refleksami i bardziej kruche.
Uwagi ogólne - cyanoxantha znaczy -niebieskożółta.
© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|