Owocnik - szary, szarooliwkowy, szarobrązowy, 5-15cm średnicy, młody półkulisty, potem rozpostarty, parasolowaty, powierzchnia początkowo pokryta białawymi lub szarymi mączystymi łatkami, które łatwo odpadają. Brzeg kapelusza długo podwinięty, gładki lub jedynie słabo prążkowany.
Blaszki - gęsto ułożone, białe niezmienne, wolne zwężające.
Trzon - do wysokości 12cm, u podstawy bulwiasto rozszerzony. Na bulwie można rozpoznać wieniec małych brodawek.
Pierścień - błoniasty, trwały, zwisający, biały do szarawego, górna powierzchnia prążkowana.
Miąższ - biały, szarawy, niezmienny, gruby w centrum kapelusza, cienki na brzegach, kruchy, zapach słaby, smak łagodny.
Wysyp zarodników - biały.
Występowanie - pospolity. Od lata do jesieni, pojedynczo lub w grupach, w lasach szpilkowych, rzadziej w liściastych.
Zastosowanie - jadalny.
Możliwość popełnienia pomyłki - do jadalnego muchomor czerwieniejący - Amanita rubescens ma czerwieniejący miąższ.
- trujący muchomor plamisty - Amanita pantherinaten nie ma prążkowanej górnej powierzchni pierścienia a bulwka jest z ostro zaznaczoną krawędzią
- podobny także do trującego Amanita aspera, z żółtymi łatkami i żółknącą powierzchnią trzonu.
Uwagi - sam gatunek Amanity spissa jest dość zmienny i tworzy szereg odmian różniących się formą bulwki, zapachem i innymi cechami.
© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|