Owocnik -kapelusz miedzianoczerwony, czerwonobrązowy, brązowopomarańczowy, później nieco wyblakły, w czasie deszczu silnie lepki, śluzowaty; suchy - gładki i błyszczący. Młody stożkowaty, wypukły, z charakterystycznym spiczastym garbkiem w środku, z podwiniętym brzegiem, średnicy 4- 10 cm max. do 15 cm, stary spłaszczony, bardzo gruby, mięsisty. Młode grzyby mają między kapeluszem a trzonem zanikającą osnuwkę z cienkich włókien, pod którą początkowo ukryte są blaszki.
Blaszki - początkowo różowe, purpurowobrązowe z brudnooliwkowobrązowym odcieniem później ciemno purpurowobrązowe, czerniawe od zarodników, grubawe, rzadkie, często rozwidlone, wyraźnie zbiegające na trzon, łatwo dające się oddzielić od miąższu kapelusza.
Trzon - barwy kapelusza lub nieco jaśniejszy, u dołu szafranowożółty, suchy, wysmukły, w dole zwężony, o wysokości 5-12 cm i grubości 1- 2 cm, pełny, mięsisty, bardzo mocny, zwęża się ku podstawie.
Miąższ - jaśniejszy przy trzonie, żółtoochrowy, pomarańczowożółty, po naciśnięciu po pewnym czasie przebarwia się karminowo, o łagodnym smaku, bez zapachu.
Wysyp zarodników - oliwkowoczarny, czarniawy.
Występowanie - w lasach iglastych pod sosnami, chętniej rośnie na glebach wapiennych, od lipca do listopada, dawniej bardzo pospolity, obecnie częsty tylko w niektórych regionach.
Zastosowanie - jadalny, niskiej jakości, najlepsze są młode, marynowane owocniki.
Możliwość popełnienia pomyłki - klejek alpejski (Chroogomphidus helveticus) ma delikatnie filcowaty, prawie suchy kapelusz i rośnie w górach pod świerkami.
Uwagi - rodzaj klejek (Chroogomphidus), który w Europie obejmuje tylko dwa gatunki (klejek lepki i alpejski) z podgatunkami został wydzielony z rodzaju klejówka (Gomphidius) ze względu na włóknistą i suchą osłonę. Rutilus znaczy "czerwonawożółty".
© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|