Grzyb ten występuje głównie w lasach iglastych, najczęściej w młodych świerczynach, na brzegach lasu, łąkach śródleśnych lub przy drogach. Owocniki tworzy od lipca do października. W Polsce jest to gatunek średnio pospolity, najobficiej występuje w górskich świerczynach. Rzadko spotyka się go w większych ilościach. Owocniki dość duże: średnica kapelusza 5—10 cm [czasem więcej], wysokość trzonu 5—9 cm. Barwa górnej powierzchni kapelusza brunatno-szara. Zbiegające w dół trzonu i rzadko ułożone blaszki początkowo są białawe, w miarę zaś dojrzewania zarodników coraz bardziej ciemnieją. W młodych owocnikach blaszki pokryte są błonkwatą osłoną, która po przerwaniu zanika. Trzon u dołu z zewnątrz i na przekroju żółty, jest to ważna cecha rozpoznawcza tego gatunku. Cały owocnik, przede wszystkim kapelusz, jest obficie pokryty śluzowatą substancją, która podczas suszy wysycha, nadając mu charakterystyczny połysk. Z powodu lepkości owocników i związanych z tym trudności transportowych nie bywa używany do przerobu. Jest to jednak gatunek dość smaczny, nadający się do przyrządzania potraw po usunięciu z kapelusza lepkiej i bardzo kwaśnej skórki.
© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|