Grzybiec purpurowozarodnikowy - Porphyrellus porphyrosporus
Budowa: Kapelusz o średnicy do 15cm, półkulisty, z wiekiem wypukły, poduchowaty, ciemny, szarobrązowawy, czarniawobrunatny. Skórka matowa, w dotyku zamszowata, sucha. Trzon do 16 cm wysoki, gruby, beczułkowaty, lub walcowaty;. Powierzchnia podłużnie włókienkowata; barwa szarobrązowa, ciemnobrunatna jak kapelusz, u dołu podstawa znacznie jaśniejsza, kremowobiała. Hymenofor rurkowy. Pory i rurki szarożółtawe, z czasem szarobrązowawe. Uciśnięte zielenieją, by przez chwilowe zaczerwienienie całkowicie zczernieć. Miąższ białawy, żółtawokremowy, po przecięciu zieleniejący, różowiejący lub siniejący. Młody dość jędrny, potem miękki i watowaty. Smak kwaskowaty. Zapach ziemisty, kwaśny. Wysyp zarodników czerwonobrązowy.
Występowanie: późnym latem i do połowy jesieni w lasach liściastych, mieszanych i iglastych.
Synonimiczne nazewnictwo łacińskie:
Boletus porphyrosporus
Krombholziella pseudoscaber
Phaeoporus porphyrosporus
Porphyrellus pseudoscaber
Tylopilus porphyrosporus
Synonimiczne nazewnictwo polskie:
Borowik purpurowy
Boryczak purpurowozarodnikowy
Uwagi:
1. Grzyb według większości źródeł jadalny, ale o niskiej wartości smakowej.
2. Grzyb należy w Polsce do rzadkich, choć u nas w górach można go spotkać dość często.
3. Nie zalecany do spożycia ze względu na odrażający zapach w czasie gotowania i nieciekawy smak.
4. U niektórych osób powoduje zatrucia gastryczne.
© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|