Kapelusz - 7-23 cm średnicy; koloru żółtopomarańczowego do brudnooliwkowego, ciemniejący przy
dotknięciu; podczas wilgotnej pogody lekko lepki; powierzchnia sucha, gładka, często
zamszowa; skórki nie można oddziela od miąższu.
Rurki - żółte do oliwkowozielonawych, z czerwonymi porami (dlatego spód kapelusza ma
barwę czerwonawą), na starość niekiedy tracą zabarwienie, przy skaleczeniu błękitnieją, długie, przy trzonie wykrojone.
Trzon - wielkości 5-13*2-5 cm, w górnej części jasnożółty lub pomarańczowożółty,
w dolnej części purpurowy, pokryty wyraźną czerwonobrązową siateczką, której oczka są wyraźnie wyciągnięte wzdłuż trzonu; pod wpływem nacisku przebarwia się, podobnie jak kapelusz; cylindryczny lub w dole wydęty, wewnątrz pełny, podstawa trzonu zaostrzona.
Miąższ - jasnożółty, w podstawie trzonu purpurowy, przy podstawie rurek różowy; w miejscu przełamania natychmiast staje się ciemnobłękitny, a nieco później
szarobłękitny z czerwonawym odcieniem; smak łagodny; zapach słaby; wysyp oliwkowy.
Występowanie - od czerwca do października, w lasach liściastych i mieszanych, w zaroślach, często w parkach, na glebach gliniastych, bogatych w wapń.
Gatunki podobne Borowik ceglastopory Boletus erythropus ma czerwonokosmkowaty trzon bez siateczki. Borowik szatański odróżnia się tylko słabo błękitniejącym miąższem i białawym kapeluszem. Znanych jest jeszcze wiele innych borowików, które mają czerwone pory i błękitniejący po skaleczeniu miąższ.
Przeważnie są one trujące. Niedoświadczeni grzybiarze powinni na ogół unikać borowików z czerwonymi porami.
Zastosowanie- jadalny. choć nie często zbierany.
Uwagi- może jednak wywoływać objawy niestrawności, spożyty w stanie surowym, a także przy jednoczesnym spożyciu alkoholu wykazuje właściwości trujące.
© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |