|
Standard dla tej rasy opracowany został w grudniu 1994 r. podczas seminarium WCF (World Cat Federation) felinologów rosyjskich oraz z krajów byłego ZSRR. Seminarium te poświęcone było naturalnym rasom kotów żyjących w Rosji. Dwa lata wcześniej, w roku 1992, Kurylskie Bobtaile uznane zostały przez Select Feline Federation (SFF), a w roku 1994 przez World Cat Federation (WCF).
Kurylski Bobtail nazywany także Kuril Bobtail, to kot mało znany i rzadko pokazywany na wystawach, występuje w dwóch naturalnych odmianach - krótkowłosej i półdługowłosej.
Jest to kot duży i silny z muskularnym, "kompaktowym" korpusem ale jednocześnie elegancki, z krótkim ogonkiem (4-13 cm) pokrytym odstającymi włosami przypominającymi pompon. Ogonek może być prosty, lub posiadać załamania tworzące pompon. Głowa, swoim kształtem, przypomina szeroki trójkąt z zaokrąglonymi rogami, a jej wielkość jest proporcjonalna do korpusu. Oczy migdałowego kształtu we wszystkich odmianach zółci i zieleni. Uszy ustawione są wysoko i szeroko, "patrzą" do przodu. Nogi średniej długości, tylne trochę dłuższ od przednich. Łapki małe, zaokrąglone. Sierść krótka i cienka, jej długość zmienia się w zależności od części ciała, którą okrywa. Dłuższa sierść występuje w tylnej i spodniej części ciała. U odmiany długowłosej sierść długa lub półdługa, w tylnej części korpusu i pod nim wyraźnie dłuższa. Wady: ociężała sylwetka, długi i cienki korpus, wydłużona głowa, okrągłe oczy, długi i słabo owłosiony ogon, brak podszerstka. Ogólne podobieństwo do Japońskiego Bobtaila. Krzyżowanie z innymi rasami niedozwolone.
Kurylskiego Bobtaila spotkano w stanie "dzikim" na wyspach Kurylskich, a w roku 1990 rozpoczęto hodowlę. Prawdopodobnie jest to naturalna krzyżówka zdziczałych kotów nierasowych z Japońskimi Bobtailami. Od Japońskich Bobtaili koty kurylskie są wyraźnie większe. Rosyjscy genetycy twierdzą, że kot kurylski skrócony ogon zawdzięcza innym genom niż u kotów japońskich czy manksów. Jest to mało prawdopodobne ze względu na bliskość Japonii (najbliższe wyspy Japonii w zasięgu wzroku).
Futro z dobrze rozwiniętym podszerstkiem, u odmiany półdługowłosej wyraźnie widoczne długie, dekoracyjne włosy. Dopuszcza się wszystkie kolory futerka z wyjątkiem oznaczeń i koloru kotów Abisyńskich. Preferowane są umaszczenia pręgowane i aguti.
Źródła sowieckie podają, że dwa pierwsze bezogoniaste koty mieszkańcy Moskwy zobaczyli w 1990 roku. Do klubu hodowców kotów TALIZMAN przywiozła je pani Tatiana Boczarowa- Michajłowa prosto z Iturupe - małej wysepki na Kurylach. Tatiana Boczarowa woziła swoje koty po różnych wystawach i prezentowała jako ciekawostkę i jednocześnie szukała odpowiedzi na pytanie, co to za rasa. Naukowcy z SFF (Selected Feline Federation) potwierdzili, że koty Tatiany różnią się zarówno od Japońskich Bobtaili jak i Manksów, a budową sylwetki bardziej przypominają koty Syberyjskie. Oni też zaproponowali dla tej nowej rasy nazwę Kurylski bobtail.
W latach 1992-93 Tatiana wielokrotnie jeździła na Wyspy Kurylskie (Iturup, Kunashir, Shikotan) w celu pozyskania tam kolejnych kotów do hodowli (przywiozła jeszcze sześć). W tym samym czasie Tatiana rozpoczęła starania o zarejestrowanie nowej rasy. Pierwszą zagraniczną wystawę Kurylskie Bobtaile zaliczyły w 1993 roku w Czechach, a rok później, po wystawie w Belgii jeden z jej kotów uzyskał tytuł międzynarodowego czempiona. Rasa ta nie jest powszechna nawet w samej Rosji, a rosyjskie strony internetowe informują tylko o trzech hodowlach w Moskwie.
UWAGA, istnieją dwie zbliżone do siebie rasy o bardzo podobnej nazwie - Kurilian Bobtail i Karelski Bobtail (CBL non).
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
