 Morza
Morze wchodzi w skład oceanu. Zbiornik ten może być widocznie oddzielony od innych wód, pasami nadbrzeżnymi lub wyspami. Morze ma dość ograniczaną możliwość wymiany wody, dlatego posiada odrębne zasady dla tego zjawiska, zwane ustrojem hydrologicznym.
Wszystkie morza stanowią 11 procent całej wody na świcie, łączna powierzchnia wynosi w przybliżeniu 40 mln km². Wyróżnia się 71 mórz, bez Morza Kaspijskiego i Morza Martwego, które mimo nazwy, są jednak słonymi jeziorami.
Istnieje wiele klasyfikacji wyróżniających różne rodzaje mórz. Jedna z nich dzieli te zbiorniki na przybrzeżne, czyli takie, które są odseparowane od oceanu jedynie ciągiem wysp, a to umożliwia prostą wymianę wód. Natomiast morza śródziemne, które znajdują się pomiędzy lądami, są znacznie odcięte od oceanu, a wymiana wód odbywa się tylko przez wąskie cieśniny.
Szczegółowy podział mórz obejmuje więcej kwestii. W tym wypadku można wymienić morza otwarte. Do takich zbiorników zalicza się m.in. Morze Arabskie, Morze Norweskie, Morze Północne, które posiadają bardzo rozległe połączenie z oceanem. Kolejny rodzaj to morza przybrzeżne (Morze Karskie, Morze Japońskie, Morze Południowochińskie), które rozdzielone są od wód oceanicznych wyspami bądź półwyspami. Następnie są morza międzywyspowe, które znajdują się jedynie pośród ciągu wysp lub archipelagu. Tak jest w przypadku Morza Irlandzkiego, Morza Celebes oraz Morze Jawajskiego. Morza położone pomiędzy kontynentami, określa się jako zbiorniki międzykontynentalne, np. Morze Śródziemne, Morze Czerwone, Morze Karaibskie. Ostatnim rodzajem są morza wewnątrzkontynentalne, czyli te znajdujące się wewnątrz danego kontynentu (Morze Bałtyckie, Morze Białe, Morze Azowskie).
Jedynym wyjątkiem od powyższej typologii jest Morze Sargassowe, stanowiące część otwartych wód Atlantyku, bez jakiejkolwiek określonej granicy. Jednakże wody w tym zbiorniku jednoznacznie wskazują na odrębne właściwości klimatyczne oraz biologiczne.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
