 Morze Martwe
Morze Martwe – położenie
Morze Martwe to najbardziej znane na świecie słone jezioro. Znajduje się ono w Rowie Jordanu, na granicy Izraela, Autonomii Palestyńskiej oraz Jordanii. Położone pomiędzy wysokimi klifami i górami, stanowi cenny zabytek przyrodniczy. Co roku nad Morze Martwe przyjeżdżają miliony turystów, chcący na własnej skórze odczuć tamtejszy klimat.
Morze martwe – historia
O Morzu Martwym pisano już Biblii, określając to miejsce jako dawną lokalizację Sodomy i Gomory. Nazywane było również Cuchnącym Morzem oraz Jeziorem Asfaltowym. Wszystkie nazwy związane są z nietypowymi właściwościami tego zbiornika. Bardzo wysokie stężenie soli umożliwia bowiem samoistne unoszenie się ciała człowieka na powierzchni. Poziom wody cały czas obniża się i obecnie wynosi około 418 m p.p.m. Łączna powierzchnia tego zbiornika przekracza tysiąc km², a głębokość sięga 399 metrów. Natomiast długość jeziora wynosi 76 km, a szerokość od 4,5 do 16 km.
Morze martwe – woda
Morze Martwe uznawane jest za najbardziej zasolony akwen wodny na całym świecie. Wynika to z braku odpływu wody, a w konsekwencji prowadzi do wytrącania się pokładów soli. Takie środowisko uniemożliwia rozwój jakiekolwiek życia organicznego. Morze Martwe to jednak cenne źródło soli kuchennej i potasowej. Zasoby tej wody szacuje się na 43 mld ton. Poza tym unikatowe właściwości jeziora wykorzystywane są w lecznictwie i kosmetologii. Woda dobroczynnie wpływ na zmiany skórne, a panujący tam mikroklimat oczyszcza organizm.
Morze martwe – flora i fauna
W Morzu Martwym nie żadnych ryb oraz roślinności. W akwenie rozwijać się mogą jedynie niektóre gatunki bakterii. Tereny wokół jeziora to najczęściej półpustynnie, na których żyje wiele dzikich zwierząt, m.in. wilki, koty arabskie i koziorożce nubijskie. Ponadto Morze Martwe znajduje się na szlaku kilku odmian ptaków, np. bocianów czarnych i białych oraz sępów.
Morze martwe – ciekawostka
Do innych nietypowych zjawisk, jakie występują na Morzu Martwym, można zaliczyć pojawianie się na powierzchni wody grud asfaltu. Najprawdopodobniej bitumie wydostaje się ze szczelin ziemi i wypływa na powierzchnię. Największa bryła asfaltu, wydobyta na początku XX wieku, ważyła ponad 2,5 tysiąca kilogramów.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
