Bolończyk
Miły, nieagresywny, wesoły pies do towarzystwa. Niewielki, o charakterystycznej długiej, czysto białej sierści. Do późnego wieku zachowuje chęć do zabawy i dokazywania, nie jest przy tym destrukcyjny ani dokuczliwy.
Mały, o krępej i zwartej budowie ciała, okryty śnieżnobiałą, długą i puszystą szatą.
Włos długi na całym ciele, od głowy aż po ogon, od górnej linii po łapy; krótszy na kufie. Raczej puszysty, nigdy nie leżący płasko, lecz układający się w kosmyki; nigdy nie może tworzyć frędzli. Skóra napięta i ściśle przylegająca na całej powierzchni ciała. Widoczne błony śluzowe i trzecie powieki o czarnym pigmencie
Czysto biała, bez śladu łat lub innych odcieni bieli.
Średniej długości, osiągającej 1/3 wysokości w kłębie. Szerokość,
mierzona na poziomie łuków jarzmowych, odpowiada długości. Czaszka:
Nieco owalnego (jajowatego) kształtu w kierunku strzałkowym i raczej
płaska w górnej części ; o nieco wypukłych bokach. Dobrze wysklepione
kości czołowe – oś długa czaszki i oś długa kufy, są równoległe. Bruzda
czołowa i guz potyliczny jedynie lekko zaznaczone. Długość czaszki
przekracza nieco długość kufy. Stop: Dość zaznaczony.
Osadzone niemal w płaszczyźnie czołowej; szeroko otwarte, duże lub
średniej wielkości. Okrągła szpara powiekowa; gałka oczna nie może być
wypukła. Białkówki niewidoczne. Obramowanie powiek czarne, natomiast
tęczówka koloru ciemnej ochry.
Wysoko osadzone, długie i wiszące, lecz raczej sztywne u nasady, tak, że
górna część małżowiny usznej odstaje nieco od czaszki, co daje
wrażenie, iż głowa jest większa, niż w rzeczywistości.
Pies zwartej budowy; długość ciała, mierzona od górnego krańca łopatki
do końca zadu, równa jest wysokości w kłębie. Prosta linia grzbietu i
nieznaczna wypukłość lędźwi harmonijnie przechodzą w linię zadu.
Zad w znikomym stopniu opadający; bardzo szeroki. Mostek nieznacznie
wystający.Klatka piersiowa wydatna, głęboka do poziomu łokci;
wysklepione żebra; jej głębokość osiąga niemal połowę wysokości w
kłębie.
Dolna lina tułowia stanowi przedłużenie linii mostka następnie nieznacznie wznosi się ku słabiźnie.
Rozpatrywane w całości, idealnie proste i równoległe względem
płaszczyzny środkowej ciała. Przednie łapy owalne, o mocno
wysklepionych, ciemnych opuszkach i bardzo mocnych, czarnych pazurach.
Rozpatrywane w całości i widziane od tyłu, stanowią przedłużenie kośćca zadu i biegną idealnie prostopadle do
podłoża; są równoległe w stosunku do siebie. Kończyny tylne podobne do przednich, lecz mniej owalne
Osadzony w linii zadu; noszony zagięty nad grzbietem.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA
|
