 |
Koń buloński jest hodowany w północnej Francji, w okolicy Calais. Przypuszczalnie przodkami tej rasy były konie Juliusza Cezara, które przez pewien czas stacjonowały w tamtych okolicach, oczekując na wkroczenie do Anglii. Uważa się, że wniosły do krwi bulonów nieco elementów wschodnich. Na przestrzeni wieków konie arabskie wielokrotnie krzyżowano z bulonami, co tłumaczy przypuszczenia, że nie jest to rasa wyróżniająca się wśród pozostałych ras zimnokrwistych. Z kolei używano jej wielokrotnie do podniesienia jakości innych ras zimnokrwistych, podobnie jak rasy pełnej krwi angielskiej wśród koni sportowych. Araby powtórnie zostały użyte do krzyżowania z bulonami przez francuskich krzyżowców, którzy w wykorzystywali te konie w krajach Bliskiego Wschodu. Następnie ważnym elementem w tej mieszance stała się domieszka krwi koni andaluzyjskich. W XVII w. rasa otrzymała nazwę od francuskiego miasta Boulogne. Uznano wówczas, i nadal się uznaje, dwie odmiany - większą dunkirk i mniejszą mareyeur. Rasa nie ogranicza się do okolic Boulogne, ponieważ była także popularna w Pikardii, Artois, Normandii i na pewnych obszarach Flandrii. Odmiana mniejsza jest szczególnie ruchliwa, jak na konie robocze. Ma elegancki chód i dobrą wytrzymałość, dlatego była używana do ciągnięcia powozów, zapewniając szybką komunikację pomiędzy Paryżem a wybrzeżem. Została nazwana przez Francuzów Mareyeur, co oznacza świeżą rybę, ponieważ najczęstszymi towarami wożonymi z wybrzeża do Paryża były ostrygi, ryby i inne produkty łowione w morzu. Sława tego szybkiego, silnego konia rozprzestrzeniła się daleko poza Francję, dlatego konie bulońskie były eksportowane do wielu krajów, gdzie były wykorzystywane jako konie pociągowe i w hodowli do ulepszenia lokalnych stad. Koń buloński dojrzewa szybko i ten czynnik, a także elegancja sprawiają, że jest on ciągle używany na farmach i do ciągnięcia wozów. Jednakże ostatnio we Francji jest głównie hodowany na mięso. Bulon ma krótką, szeroką głowę o prostym profilu, szerokim, płaskim czole, dużych, czujnych oczach, małych, stojących uszach i małym pysku. Szyję ma krótką, często zaopatrzoną w grzebień, z długą gęstą grzywą. Grzbiet ma prosty i szeroki, klatkę piersiową głęboką i szeroką, boki krótkie, a zad zaokrąglony. Nogi ma mocne i umięśnione, kości nadpęcia krótkie, natomiast kość nadpęcia wielką i mocną. Szczotka nie występuje. Sierść bulona jest wspaniale jedwabista.
Cechy:
Wysokość: 165-175 cm
Maść: wszystkie odcienie siwej. Czasami gniada, dereszowata, kara lub kasztanowata.
Pochodzenie: Francja (Boulogne)
®© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
