ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.

Czepiak geoffroya

Czepiak czarnoręki[16] (Ateles geoffroyi) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae).
Zasięg występowania
Czepiak czarnoręki występuje w zależności od podgatunku[17][16]:
A. geoffroyi geoffroyi – czepiak czarnoręki – południowa i południowo-wschodnia Nikaragua; być może również północna Kostaryka.
A. geoffroyi azurensis czepiak półwyspowy – południowo-środkowa Panama, znany tylko z zachodniej strony półwyspu Azuero; być może również na zachód wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego do półwyspu Burica, w pobliżu granicy Panamy z Kostaryką.
A. geoffroyi frontatus – czepiak czarnobrewy – północna i zachodnia Nikaragua i północno-zachodnia Kostaryka.
A. geoffroyi grisescens – czepiak kapturowy – południowa Panama wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego w dolinie rzeki Tuyra i na południowy wschód przez Serrania del Sapo w skrajnie południowo-wschodniej Panamie do Cordillera de Baudó w północno-zachodniej Kolumbii.
A. geoffroyi ornatus – czepiak panamski – środkowo-wschodnia Kostaryka i Panama (od prowincji Chiriqui do Serranía de San Blas na wschód od Strefy Kanału Panamskiego).
A. geoffroyi vellerosus – czepiak trójbarwny – wschodni i południowo-wschodni Meksyk (wschodnie San Luis Potosí, Veracruz, Tabasco, wschodnia Oaxaca, Chiapas i półwysep Jukatan), Belize, Gwatemala, Salwador i Honduras (wzdłuż północnego wybrzeża do La Mosquitia w departamencie Gracias a Dios).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1820 roku niemiecki przyrodnik Heinrich Kuhl nadając mu nazwę Ateles geoffroyi[2]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Kuhl wskazał San Juan de Nicaragua, w Nikaragui[2][18].
A. geoffroyi jest wysoce zmiennym gatunkiem, zarówno jeśli chodzi o cechy indywidualnie, jak i rozmieszczenie geograficznie, a jego taksonomia może wymagać rewizji[17]. Rozpoznywano do ośmiu podgatunków: geoffroyi, azuerensis, frontatus, grisescens, panamensis, ornatus, vellerosus i yucatanensis[19]. Na podstawie danych molekularnych takson yucatanensis jest synonimem vellerosus, a takson panamensis jest synonimem ornatus[17]. Podgatunek grisescens jest jednak taksonem o wątpliwej ważności, ponieważ nigdy nie był obserwowany na wolności i jest przedmiotem jednej i to raczej ubogiej relacji dotyczącej okazu będącego w niewoli[17]. W Panamie istnieje strefa w której występują mieszańce między podgatunkiem A. geoffroyi ornatus a gatunkiem A. fusciceps[17]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają sześć podgatunków[17].
Etymologia
Ateles: gr. ατελης atelēs „niedoskonały”; w aluzji do braku kciuka[20].
geoffroyi: prof. Étienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772–1844), francuski przyrodnik[21]
azurensis: półwysep Azuero, Panama[12].
frontatus: nowołac. frontatus „z przodu”, od łac. frons, frontis „czoło, brew”[22].
grisescens: nowołac. griscescens, griscescentis „szarawy, coś szarego”, od średniowiecznołac. griseum szary[22].
ornatus: łac. ornatus „ozdobny, strojny, ozdobiony, znakomity”, od ornare „ozdobić”[22].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) samic 31–45 cm, samców 39–63 cm, długość ogona samic 64–75 cm, samców 70–86 cm; masa ciała samic 6–9,4 kg, samców 7,4–9 kg[19]. Barwa od złotobrązowej do czerwonej lub ciemnobrązowej; dłonie i stopy czarne. Głowa stosunkowo mała. Kciuk zredukowany; małpa wykorzystuje palce dłoni i stóp jak haki, na których kołysze się na gałęziach.
Ekologia
Pożywienie
Liście, pędy, owoce, nasiona, niekiedy kora drzew[23].
Rozród
Po ciąży 210–225 dni rodzi się tylko 1 młode. Uważa się, że czepiak czarnoręki rozmnaża się co 3 lata.
Inne informacje
Długość życia w niewoli wynosi ponad 30 lat. Ogon działa jak piąta kończyna i podczas zwisania może utrzymać ciężar całego ciała. Może być również używany do podnoszenia przedmiotów. Podczas rzadkich wizyt na ziemi czepiak może biegać na dwóch nogach.
Poziom zagrożenia
Zagrożony w wyniku utraty siedlisk i polowań; niektóre podgatunki wyginęły na wielu obszarach.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.

ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.

ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.