ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.

Piesek preriowy czarnoogonowy

Nieświszczuk czarnoogonowy[5], dawniej: nieświszczuk[6][7] (Cynomys ludovicianus) zwany też pieskiem preriowym[7] – gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae)[8]. Jest jednym z pięciu gatunków gryzoni zaliczanych do rodzaju nieświszczuk (Cynomys). Zamieszkuje prerie na dużym obszarze Ameryki Północnej: od południowej części kanadyjskiej prowincji Saskatchewan po południowe regiony meksykańskiego stanu Coahuila oraz od wschodniej części stanu Nebraska po zachodnie krańce Montany[2].
Historia odkrycia i nazewnictwo
W dzienniku ekspedycji Lewisa i Clarka w górę rzeki Missouri (1804–1806) kapitan armii amerykańskiej Meriwether Lewis zanotował pod datą 7 września 1804: „...odkryliśmy wieś małych zwierząt, które kopią nory w ziemi (zwierzęta te są po francusku nazywane „małymi psami”). W norze znaleźliśmy dwie żaby, martwego grzechotnika oraz ziemnego szczura [psa preriowego]. Są to zwierzęta o wielkości małego susła i przypominają susła pod każdym względem,... gdy jest zaniepokojony potrząsa ogonem i gwiżdże. Mówi się, że z tymi zwierzętami pomieszkują pewne jaszczurki i wąż...”[9][10]. Dopiero w 1815 roku amerykański zoolog George Ord opublikował pracę „North American Zoology” zawierającą pierwszy naukowy opis gatunku, który oznaczył nazwą Arctomys ludoviciana[11]. Współczesna nazwa Cynomys ludovicianus została po raz pierwszy użyta przez Spencera Bairda w 1858 roku[2].
Nazwa zwyczajowa
W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia gatunku używane były nazwy zwyczajowe „nieświszczuk”[6][7], „piesek preriowy”[7]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla gatunku zaproponowano oznaczenie nieświszczuk czarnoogonowy, rezerwując nazwę nieświszczuk dla rodzaju Cynomys[5].
Budowa ciała
Nieświszczuk czarnoogonowy jest gryzoniem o zwartej budowie ciała, największym przedstawicielem rodzaju Cynomys[2]. Tułów wraz z głową osiąga długość do około 30 cm przy masie ciała około 1 kg. Sierść w części grzbietowej ma barwę szarawożółtą[7], brązową lub czerwonobrązową[2], zaś w części brzusznej jest jaśniejsza. Ogon osiąga długość około 10 cm i z wierzchu jest pokryty ciemnobrunatną sierścią[7]

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.

ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.

ZOO Grupa Media Informacyjne to kilka tysięcy ssaków, ptaków, gadów, ryb, owadów, oraz eksponatów materii nie ożywionej. Doskonałe źródło wiedzy, wzbogacone o media pozwalające na doskonały kontakt z podopiecznymi ZOO Grupa Media Informacyjne.