Popularni aktorzy

Clark Gable
Biografia
Kruczoczarne włosy, lśniące białe zęby, ciemna karnacja, zielone oczy i 185 cm wzrostu. Niepowtarzalny talent. Wrodzony wdzięk. William Clark Gable, znany szerzej po prostu jako Clark Gable, to jedna z największych legend w historii kina.
Niewiele brakowało, a Clark wcale nie przyszedłby na świat. Jego matka, Adeline, miała już blisko 30 lat i marzyła o dziecku. Lekarz ostrzegł ją, że ciąża może ją zabić. I tak też się stało. Ale niezupełnie, bo Adeline zdążyła nacieszyć się małym Clarkiem przez pierwsze 7 miesięcy jego życia. Potem zmarła.
Właściwie to Clark nie pamiętał swojej matki. Trudno mu się dziwić. Miał za to dosyć dobry kontakt z macochą, której, jak sam przyznał, wiele zawdzięczał. Mając 16 lat rzucił szkołę i imał się różnych zajęć. Kiedy jednak będąc teatrze zobaczył sztukę "The Bird of Paradise" wiedział, że chce zostać aktorem. Udało mu się z pomocą Josephine Dillon, osoby związanej z teatrem. Josephine była od niego starsza o całe 17 lat, ale nawiązali romans, a niebawem Clark poślubił ją. Małżeństwo to pomogło Clarkowi dostać się na sceny teatru. Potrwało jednak niecałe 6 lat, bo w 1930 Clark porzucił Josephine, by w rok później poślubić Marię Franklin Gable, która także była od niego starsza o kilkanaście lat. Tym razem małżonka pomogła mu we wkupieniu się w łaski przemysłu filmowego. Ich małżeństwo szybko jednak stało się fikcją.
Gable grywał ogony, ale przełom nastąpił dosyć szybko. W 1931 wystąpił u boku Grety Garbo w filmie "Zuzanna Lenox". Film zdobył serca publiczności i momentalnie uczynił Clarka gwiazdą. Producenci marzyli, aby Gable i Garbo zagrali razem po raz kolejny, ale żadne nie chciało się zgodzić, bo... nie znosili się. Greta powiedziała, że Clark jest "drewniany", on uważał ją za naburmuszoną i niesympatyczną snobkę.
W 1932 roku Clark rozpoczął serię udanych występów u boku legendarnej Jean Harlow. Pierwszym takim filmem był wyreżyserowany przez Victora Fleminga "Kaprys platynowej blondynki", gdzie Clark, Harlow i Mary Astor tworzą miłosny trójkąt. Rok później partnerował Joan Crawford w filmie "Tańcząca Wenus". Twierdzono, że mieli romans, co było całkiem możliwe. Crawford miała opinię aktorki lubującej się w miłostkach. Nienawidząca Joan Bette Davis powiedziała kiedyś, że nie było pary spodni w MGM, która nie odwiedziłaby łóżka Crawford.
Jakkolwiek było, Clark i Joan odnosili razem sukcesy. Clark był jednak ambitny i sprzeciwiał się szefom MGM, którzy obsadzali go cały czas w podobnych rolach. Za karę został wypożyczony do Columbii, aby zagrać w słabo zapowiadającej się komedii Franka Capry. W podobnych okolicznościach do obsady trafiła Claudette Colbert, równie zniechęcona do projektu. Niespodziewanie, "Ich noce" stały się hitem, zdobyły aż 5 i to najważniejszych Oscarów: dla najlepszego filmu, reżysera, scenariusza, aktorki i aktora. Równało się to z Oscarem dla Gable'a. W 1935 wcielił się w postać Fletchera Christiana w "Buncie na Bounty", która przyniosła mu kolejną nominację.
W tym samym roku Clark grał w "Zewie krwi". Na planie tego filmu poznał piękną Lorettę Young, młodziutką, niespełna 22-letnią zielonooką aktorkę. Pomiędzy nimi wybuchła namiętność, która skończyła się na jednej wspólnej nocy. Jednak na pewno żadne z nich nie mogło o niej zapomnieć, bo wówczas spłodzili dziecko - urodzoną tego samego roku scenarzystkę Judy Lewis. Nikt jednak o tym nie wiedział, bo w Hollywood strzeżono spraw moralnych i nieślubne dziecko było nie do pomyślenia. Dlatego Loretta wybrała się do Europy, a kiedy wróciła z małą Judy, twierdziła wszem i wobec, że zaadoptowała dziewczynkę, w co mała wierzyła przez wiele lat i dowiedziała się prawdy tuż przed śmiercią matki. W 1935 roku Clark wygrał plebiscyt wśród publiczności i zdobył tytuł Króla Hollywood (Królową została Myrna Loy).
Jane Alice Peters. Blondynka o niebieskich oczach, długich nogach i inteligentnym poczuciu humoru. Gwiazda, kochana przez publiczność. Szerzej znana jako Carole Lombard. Clark spotyka ją podczas jakiegoś przyjęcia, na którym jest hostessą. Przypomina sobie, że skądś ją zna. Tak, spotkali się na planie "Damy kier" w 1932 roku. Wcześniej pomiędzy nimi nie iskrzyło, po tamtym wieczorze wybuchnął pożar miłości. Od tamtego wieczora stają się nierozłączni. Carole zmienia życie Clarka. Po raz pierwszy w życiu Gable kocha naprawdę i nie interesują go inne kobiety poza uroczą Carole.
W 1938 roku ruszają przygotowania do ekranizacji bestsellerowej powieści Margaret Mitchell. David O. Selznick, producent filmu, nie wyobraża sobie w roli Rhetta Butlera nikogo, poza "Królem". "To musi być Gable" - mówi do swojej sekretarki, Kay Brown. Clark nie chce grać w "filmie dla kobiet", jak to określił, ale wszystko wskazuje na to, że to nieuniknione. Ma dostać aż 120 000 dolarów i pomoc w uzyskaniu rozwodu z Marią, aby móc poślubić Carole. Nawet na korytarzu jego kolega po fachu, Spencer Tracy, mówi do niego: "Cześć, Rhett!". 25 sierpnia 1938 roku Clark podpisuje kontrakt. Na jego partnerkę zostaje wybrana brytyjska aktorka, ciemnowłosa i zielonooka Vivien Leigh. Po pierwszym spotkaniu stwierdza, że ktoś się musiał pomylić, wybierając ją do roli Scarlett. "Ona jest zbyt delikatna" - miał powiedzieć producentowi. Ale zmienia zdanie, kiedy widzi ją w akcji. "Dobrze, że to nie ja zajmuję się kompletowaniem obsady, bo, jak widać, nie znam się na tym!" - żartował. Zaprzeczał także, aby pomiędzy nim a Vivien był jakiś konflikt. "Ludzie myślą, że partnerzy na planie muszą albo się kochać, albo nienawidzić. Nie mają pojęcia, że nie miało miejsce ani jedno, ani drugie". Chyba można wierzyć Clarkowi, bo jeszcze w 1940 roku wybrał się do Vivien w odwiedziny na plan "Pożegnalnego walca". Ponadto na jego życzenie z pracy zostaje zwolniony George Cukor, który uchodził za "reżysera kobiet", a Clark obawiał się, że nie otrzyma odpowiedniego wsparcia od niego. Reżyserem zostaje Victor Fleming.
W 1940 roku otrzymuje nominację do Oscara za rewelacyjną rolę w "Przeminęło z wiatrem". Niestety, ku zaskoczeniu wszystkich, przegrywa z Robertem Donatem, który otrzymuje statuetkę za "Żegnaj, Chips". Jednak o wiele ważniejsze od nagrody było szczęście w życiu prywatnym. Clark i Carole pobrali się jeszcze podczas kręcenia filmu, w marcu 1939 roku, kiedy Clark miał kilka dni wolnego na planie. Kupili piękne rancho, na którym zamieszkali. Nazywali się pieszczotliwie "Ma" i "Pa" - tak jak nazywały siebie nawzajem ich postaci, grane w "Damie kier". Clark grywał w hitach, takich jak: "Towarzysz X" czy "They Met in Bombay". Ale szczęście miało skończyć się bardzo szybko.
16 stycznia 1942 roku 33-letnia Carole Lombard wraz ze swoją matką i innymi pasażerami leciała na pokładzie samolotu, który rozbił się w Nevadzie. Nikt nie przeżył. Carole wracała z wiecu, na którym protestowała przeciwko II wojnie światowej i nazizmowi. Clark czekał na nią na lotnisku. Nie doczekał się. Co wtedy czuł? Czy żałował, że nie był tam razem z ukochaną? Na pewno bardzo cierpiał. Ale fotoreporterzy nie uszanowali jego bólu. Fotografowali go nieustannie nawet wtedy, kiedy ubrany na czarno, w ciemnych okularach, zrozpaczony wdowiec szedł na miejsce katastrofy.
Po śmierci Carole świat Clarka zdawał się runąć niczym domek z kart po podmuchu wiatru. Nie chciał grać, nie widział sensu życia. Wstąpił więc do Army Air Corps. Na trzy lata. Potem wrócił na plan filmowy, ale nie było już takich sukcesów, jak na poprzednim etapie jego kariery. W 1949 roku poślubił Silvię Ashley. Po kilkunastu tygodniach uświadomił sobie, że to był błąd. Być może rany po stracie Carole były zbyt świeże. Mówi się, że Clark przepłakał za nią resztę swego życia. W 1951 roku Sylvia i Clark otrzymali rozwód.
Powoli życie Clarka zmieniało się diametralnie. Inne priorytety, bagaż doświadczeń. W 1953 zagrał w wielkim hicie u boku Grace Kelly i Avy Gardner, "Mogambo", swoistym remake'u "Kaprysu platynowej blondynki", w którym także grał główną rolę. Obie panie otrzymały nominacje do Oscara, niestety - Clark nie. Ale nie zmartwiło go to zanadto, bo rozwijał się kolejny, ostatni romans w jego życiu.
Clark zwrócił uwagę na Kathleen Gretchen Williams. Kathleen, zwana w skrócie Kay, miała dwójkę dzieci z poprzedniego związku, była inteligentną i dobrą kobietą. Pobrali się w 1955 roku, w lipcu, i zamieszkali na tym samym ranczo, na którym niegdyś Clark rezydował z nieodżałowaną Carole. Clark po raz drugi w swoim życiu czuł się całkowicie spełniony, poczuł także instynkt ojcowski - był bardzo związany z dziećmi Kay, Joan i Bunkerem. Nadal grywał w filmach, m.in. w "Prymusie", za rolę w którym otrzymał nominację do Złotego Globu. W 1960 pojawił się w "Zaczęło się w Neapolu" u boku wtedy wschodzącej gwiazdy, Sophii Loren. W 1960 roku dowiedział się, że zostanie ojcem. Ponieważ wcześniej Kay raz poroniła, nie ogłaszali tego do momentu, kiedy będą pewni, że dziecko jest bezpieczne. Clark pracował wtedy na planie "Skłóconych z życiem" u boku Marilyn Monroe. Praca na planie, zwłaszcza z uwagi na niesystematyczność Marilyn, przeciągała się i była stresująca. Clark miał powiedzieć, że nigdy jeszcze nie czekał z takim zniecierpliwieniem na zakończenie prac na planie któregokolwiek ze swoich filmów. W kilka tygodni po ich zakończeniu poczuł się słabo. Kay chciała wezwać doktora, ale Clark odmówił. Po kolacji poszedł do sypialni. Okazało się, że we śnie zmarł. Na atak serca. Lekarz uspokoił Kay, że jej mąż nie cierpiał. Przyczyną śmierci był atak serca.
Clark nie dożył narodzin swojego jedynego syna. John Clark Gable przyszedł na świat 20 marca 1961 roku. Jego ojciec zmarł 16 listopada roku poprzedniego.
Był synem farmera Williama H. Gable i Adeline Hershelman Gable. Jego matka zmarła, gdy miał 7 miesięcy. Ojciec ożenił się powtórnie z Jennie Dunlap, którą Clark opisał potem jako "najczulszą istotę, jaką kiedykolwiek znał". Szkołę rzucił w wieku 16 lat i zaczął pracę w fabryce opon. W tym czasie zakochał się w teatrze. Zatrudnił się w nim jako chłopak na posyłki, za co nie dostawał pensji. Krótko po tym zmarła jego macocha. Ojciec nie pochwalał jego pracy w teatrze, więc wysłał go do Oklahomy jako pracownika na polach naftowych. Kiedy miał 21 lat dostał spadek po dziadku i wtedy postanowił zrealizować swoje marzenie o aktorstwie. Zawodu uczyła go Josephine Dillon, którą poślubił w wieku 23 lat (ona miała 37). Dzięki niej zaczął grać małe rólki w niemych filmach. Rozwiedli się w 1930 roku.
W 1931 roku ożenił się z Marią Franklin Gable, która znała wiele wpływowych osób w świecie teatru i filmu. Przełomowym wydarzeniem w jego karierze był występ w sztuce "The Last Mile". Za swoją rolę otrzymał nagrodę krytyków i wiele oczu reżyserów zwróciło się w jego kierunku. Pierwszym dźwiękowym filmem,w którym wystąpił był western "Malowana pustynia". Kilka miesięcy później odniósł ogromny sukces dzięki roli gangstera w "Wolnych duszach". Następnie partnerował Grecie Garbo w "Zuzannie Lenox" i wystąpił z Jean Harlow w "Kaprysie platynowej blondynki". Ostatecznie jego pozycję jako supergwiazdy przypieczętowała rola w komedii "Ich noce" - za którą dostał w 1935 roku Oscara. W tym samym roku zagrał Fletchera Christiana w "Buncie na Bounty" (otrzymał za nią drugą nominację Amerykańskiej Akademii Filmowej). W 1939 roku przyjął rolę Rhetta Butlera w "Przeminęło z wiatrem", która przyniosła mu trzecią i ostatnią nominację dla najlepszego aktora. Tego samego roku rozwiódł się z Marią i ożenił z kobietą swojego życia, Carole Lombard. Kiedy w 1942 roku zginęła w katastrofie samolotowej, załamany aktor wstąpił do wojska.
Do kina powrócił w 1945 roku. Chociaż nie udało mu się już odnieść większego sukcesu, jednak nadal był uważany za króla Hollywood. Zmarł na atak serca 16 listopada 1960 roku, nie doczekawszy narodzin swojego jedynego syna, Johna Clarka, którego miał z ostatnią żoną - Kay Williams.

©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA