Popularni aktorzy

Ingrid Bergman (ur. 29 sierpnia 1915 w Sztokholmie, zm. 29 sierpnia 1982 w Londynie) – szwedzka aktorka filmowa i teatralna. Jedna z największych gwiazd „Złotej Ery Hollywood”. American Film Institute umieścił ją na czwartym miejscu na liście największych aktorek wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends)[1].
Życiorys
Urodziła się w Sztokholmie w 1915. Początkowo grywała tylko niewielkie role w szwedzkich filmach. Przełomem w jej karierze okazał się film Intermezzo, w którym zagrała pianistkę zakochaną w starszym, żonatym skrzypku. Rolą tą zwróciła na siebie uwagę Davida O. Selznicka, amerykańskiego producenta, który postanowił zrobić remake tego filmu i w tym celu zaprosił Ingrid do Hollywood. Film odniósł sukces, a Bergman podpisała siedmioletni kontrakt z Selznickiem.
Zagrała w wielu dobrych filmach – wystarczy wymienić chociażby takie tytuły, jak Dr Jekyll i Mr Hyde, Komu bije dzwon czy Joanna d’Arc. Najsłynniejszym dziełem z udziałem Ingrid Bergman jest niewątpliwie Casablanca (1942) – dramat, w którym partnerował jej Humphrey Bogart.
Amerykańska Akademia Filmowa przyznała Ingrid Oscary za role w filmach: Gasnący płomień, Anastazja i Morderstwo w Orient Expresie. Jej ostatnią rolą była postać izraelskiej premier, Goldy Meir, w miniserialu telewizyjnym A Woman Called Golda (1982), za którą otrzymała nagrodę Emmy.
Życie osobiste aktorki było dość burzliwe. W 1949 opuściła męża, lekarza Petera Lindstroma, z którym miała córkę, aby związać się z włoskim reżyserem Roberto Rossellinim. Miała z nim dzieci: Robertina, Isottę i Isabellę. Bergman grała w filmach Rosselliniego. Po dziewięciu latach wspólnego życia Ingrid i Roberto rozstali się. Aktorka poślubiła producenta teatralnego Larsa Schmidta, z którym rozwiodła się w 1975.
Ingrid Bergman zmarła w dniu swoich urodzin, w wieku 67 lat, po długotrwałej walce z rakiem. Jej prochy rozsypano nad szwedzkim wybrzeżem. Część jej prochów spoczywa na najstarszym sztokholmskim cmentarzu Norra Begravningsplatsen, gdzie na jej grobie umieszczona jest tablica pamiątkowa.
Kariera
Zamarzyła o aktorstwie po tym, jak wzięła udział w filmie Landskamp jako statystka. Ingrid została uczennicą prestiżowej szkoły Swedish Royal Theatre, ale stwierdziła, że teatr jej nie pociąga.
W 1935 po raz pierwszy zagrała małą rólkę. W 1936 wcieliła się w Anitę Hoffman w filmie Intermezzo. Szczęśliwie dla niej wielki producent David O. Selznick, autor sukcesów wielu hollywoodzkich gwiazd, obejrzał film i postanowił zrealizować jego amerykańską wersję z Ingrid Bergman w roli głównej. W 1939 doszło do produkcji Intermezzo w Hollywood. Potem aktorka pojechała do Szwecji, gdzie zagrała w dwóch filmach, i wróciła do USA, by pojawić się w trzech dobrze odebranych obrazach. W 1941 otrzymała propozycję zagrania głównej roli kobiecej u boku Humphreya Bogarta w filmie Casablanca.
W 1943 pojawiła się w głównej roli w filmie Komu bije dzwon na podstawie powieści Hemingwaya. Otrzymała za nią pierwszą nominację do Oscara. Rok później wcieliła się w Paulę Alquist w Gasnącym płomieniu i za tę kreację otrzymała nagrodę Akademii Filmowej. Trzecią nominację przyniosła jej rola siostry Benedyktyny w Dzwonach Najświętszej Marii Panny. Rola Joanny d’Arc zaowocowała nominacją numer 4.
W 1949 roku Ingrid kręciła we Włoszech film Stromboli w reżyserii Roberta Rosselliniego, z którym wkrótce się związała. Podczas pobytu we Włoszech nakręciła kilka filmów.
Do Hollywood wróciła obrazem Anastazja (1956), za rolę w którym uhonorowano ją drugim Oscarem. W 1974 zagrała w Morderstwie w Orient Expressie, co z kolei zaowocowało trzecią statuetką w jej karierze. Ostatnią nominację przyniósł jej film Jesienna sonata (1978). Uważała, że była to jej najlepsza rola.
Przewodniczyła obradom jury konkursu głównego na 26. MFF w Cannes (1973).
Jej ostatnim triumfem był serial Kobieta o imieniu Golda z 1982, w którym za rolę Goldy Meir przyznano jej nagrodę Emmy. Jednak Ingrid tego nie doczekała. Zmarła w 67. rocznicę urodzin na raka piersi.
Ma także swoją gwiazdę na hollywoodzkim Walk of Fame przy 6759 Hollywood Blvd.
Napisała również autobiografię My story, która stała się bestsellerem.
Filmografia
Filmy fabularne
1932: Landskamp jako dziewczyna stojąca w kolejce (niewymieniona w czołówce)
1935: Munkbrogreven jako Elsa Edlund
1935: Bränningar jako Karin Ingman
1935: Swedenhielms jako Astrid
1935: Noce Walpurgii (Valborgsmässoafton) jako Lena Bergström, sekretarka Johana
1936: Intermezzo jako Anita Hoffman
1936: Po słonecznej stronie (Pa solsidan) jako Eva Bergh
1938: Nasza czwórka (Die Vier Gesellen) jako Marianne
1938: Dollar jako Julia Balzar
1938: En Kvinnas ansikte jako Anna Holm / Panna Paulsson
1939: Samotna noc (En enda natt) jako Eva Beckman
1939: Intermezzo: A Love Story jako Anita Hoffman
1940: Juninatten jako Kerstin Norbäck/Sara Nordana
1941: Doktor Jekyll i pan Hyde (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) jako Iva
1941: Adam Had Four Sons jako Emilie Gallatin
1941: Rage in Heaven jako Stella Bergen
1942: Casablanca jako Ilsa Lund Laszlo
1943: Komu bije dzwon (For Whom the Bell Tolls) jako Maria
1944: Gasnący płomień (Gaslight) jako Paula Alquist
1945: Saratoga Trunk jako Clio Dulaine
1945: Urzeczona (Spellbound) jako Constance Peterson
1945: Dzwony Najświętszej Marii Panny (The Bells of St. Mary’s) jako siostra Benedict
1946: Osławiona (Notorious) jako Alicia Huberman
1946: American Creed
1948: Łuk triumfalny (Arch of Triumph) jako Joan Madou
1948: Joanna d’Arc (Joan of Arc) jako Joanna d’Arc
1949: Pod znakiem Koziorożca (Under Capricorn) jako lady Henrietta Flusky
1950: Stromboli, ziemia bogów (Stromboli) jako Karin
1952: Europa '51 jako Irene Girard
1953: Podróż do Włoch (Viaggio in Italia) jako Katherine Joyce
1954: Strach (La Paura) jako Irene Wagner
1954: Joanna d’Arc na stosie (Giovanna d’Arco al rogo) jako Joanna d’Arc
1956: Anastazja (Anastasia) jako Anastasia
1956: Helena i mężczyźni (Eléna et les hommes) jako Helena Sokorowska
1958: Niedyskrecja (Indiscreet) jako Anne Kalman
1958: Gospoda Szóstego Dobrodziejstwa (The Inn of the sixth happiness) jako Gladys Aylward
1959: The Turn of the Screw jako Governess
1961: 24 godziny z życia kobiety (Twenty-Four Hours in a Woman's Life) jako Clare Lester
1961: Żegnaj ponownie (Goodbye Again) jako Paula
1961: Auguste jako Epizod (niewymieniona w czołówce)
1963: Hedda Gabler jako Hedda Gabler
1964: Żółty Rolls-Royce (The Yellow Rolls-Royce) jako Gerda Millett
1964: Wizyta starszej pani (The Visit) jako Karla Zachanassian
1966: The Human Voice
1967: Stymulacja (Stimulantia) jako Mathilde Hartman
1969: Kwiat kaktusa (Cactus Flower) jako Stephanie Dickinson
1970: Spacerując w wiosennym deszczu (A Walk in the Spring Rain) jako Libby Meredith
1973: From the Mixed-Up Files of Mrs. Basil E. Frankweiler jako pani Frankweiler
1974: Morderstwo w Orient Expressie (Murder on the Orient Express) jako Greta Ohlsson
1976: Kwestia czasu (A Matter of Time) jako hrabina Sanziani
1978: Jesienna sonata (Höstsonaten) jako Charlotte
1982: A Woman Called Golda jako Golda Meir
Seriale telewizyjne
1959: Startime jako Guwernantka

©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA