Grubosz, drzewko szczęścia Crassula ovata Grubosz często nazywany jest drzewkiem szczęścia. Jest bardzo łatwym w uprawie sukulentem i tolerancyjnym na zaniedbania. Lubi dobre nasłonecznienie, nie znosi zalania. Bardzo łatwo się go rozmnaża, odcięte wierzchołki ukorzeniają się w wilgotnym podłożu. Polecany jest osobom mającym skłonność do zapominania o podlewaniu.
Grubosz jajowaty (Crassula ovata) znany jest także jako grubosz owalny, grubosz srebrzysty, drzewko szczęścia, drzewko pieniędzy. Jest najpopularniejszy w uprawie doniczkowej przedstawicielem rodzaju Crassula.
Grubosz jest sukulentem z rodziny gruboszowatych (Crassulaceae). Pochodzi z Afryki Południowej, w warunkach naturalnych osiąga do 4 m wysokości, w uprawie doniczkowej w mieszkaniach dorasta najwyżej do 1 m. Rośnie dość wolno (rocznie pędy przyrastają kilka centymetrów), jednak przy odpowiednich warunkach można uzyskać całkiem szybki wzrost. Przycinanie grubosza powoduje prawie zawsze pojawienie się dwóch nowych liści z pąka śpiącego poniżej miejsca cięcia. Roślina szybko się regeneruje po cięciu, dlatego często wybierana jest przez początkujących na drzewko bonsai.
Grubosz jajowaty jest często w Polsce mylony z gruboszem drzewiastym (Crassula arborescens), znacznie rzadziej spotykanym w uprawie. Grubosz drzewiasty ma podobny pokrój, różni się okrągławymi, a nie owalnymi liśćmi o srebrzysto-niebieskim kolorze, bez połysku.
W uprawie spotykane są odmiany grubosza o specyficznych kształtach lub barwach liści. Do najczęściej spotykanych należy odmiana 'Gollum' lub 'Hobbit' o liściach cylindrycznych zwiniętych w trąbkę, rzadziej spotyka się odmiany o liściach barwnych, np. 'Tricolor', ‘Hummel’s Sunset’, ‘Variegata’.
Nazwa rośliny pochodzi od łacińskiego słowa crassus - co znaczy gruby, odnosi się to do mięsistych liści. Liście grubosza magazynują wodę, są mięsiste, błyszczące, jajowatego kształtu, żywo zielone. Przy dużej ilości promieni słonecznych obrzeża liści stają się czerwone. Kora jest dość jasna, błyszcząca, o ciekawej fakturze z charakterystycznymi pierścieniami, nie łuszcząca się. Drobne, białe kwiaty grubosza pojawiają się na końcach pędów starszych egzemplarzy i tylko wtedy, gdy rosną one w dobrze oświetlonym miejscu.
Grubosze o srebrzystych liściach lubią dużo słońca dlatego powinny znajdować się blisko okna (do 1 m) o ekspozycji zachodniej, południowo-zachodniej lub nawet południowej (1-2 m od okna). Natomiast grubosze o zielonych liściach nie znoszą bezpośredniego nasłonecznienia, doskonale czują się na parapecie okna wychodzącego na wschód lub północny-wschód – preferują półcień.
Grubosz dobrze znosi suche powietrze, najlepiej rośnie w temperaturze 20-22°C. Latem można wynieść go na balkon lub taras. Zimą należy przenieść go do chłodniejszego, jasnego pomieszczenia.
Grubosza podlewamy obficie, a z kolejnym podlewaniem czekamy, aż podłoże w doniczce całkowicie wyschnie. Grubosza przesadzamy tylko wtedy, gdy korzenie nie mieszczą się już w doniczce. U starszych egzemplarzy wymieniamy jedynie wierzchnią warstwę podłoża w doniczce. Grubosz wymaga przepuszczalnego podłoża z dodatkiem gruboziarnistego piasku, bez domieszki torfu. Na dnie doniczki koniecznie musi być warstwa drenażu. |
