Montaż stolarki otworowej
Montaż standardowy
Prawidłowy montaż okien, jest dla ich sprawnego funkcjonowania, równie ważny jak właściwe wykonanie samego okna. Głównymi zaleceniami fachowców to montaż stolarki okiennej w nieotynkowanych ościeżach , po zakończeniu tynkowania ścian wewnętrznych i zewnętrznych. Przed tynkowaniem, zewnętrzne płaszczyzny stolarki należy osłonić, np. płytą pilśniową, folią polietylenową, papierem lub taśmą samoprzylepną. Dla okien drewnianych taśmy samoprzylepne muszą być dopuszczone do użycia na powierzchnie lakierowane farbami akrylowymi. Montaż okna dzieli się na cztery etapy:
- Ustawienie okna w otworze okiennym,
- Zamocowanie okna,
- Uszczelnienie dystansu wokół ramy okiennej,
- Regulacja i kosmetyka.
Etap 1: Ustawienie okna w otworze okiennym.
Przed przystąpieniem do ustawiania ramy w otworze okiennym należy wyznaczyć poziom okien na danej kondygnacji, a w budynkach kilkukondygnacyjnych również piony otworów okiennych tak, żeby po zainstalowaniu wszystkich okien na danej ścianie budynku uzyskać równe linie poziomów i pionów układu okien. W tym celu należy wykonać następujące czynności:
1. Wyjąć skrzydła z ramy okiennej (ościeżnicy),
2. Wpasować ramę w otwór okienny,
3. Ustawić ramę w poziomie, pionie oraz odpowiedniej płaszczyźnie z zachowaniem dystansu (fugi) – przerwy wokół ramy o szerokości wynoszącej minimum 1 cm,
4. Fuga powinna być rozmieszczona równomiernie wokół ramy. W przypadku występowania węgarka – rama powinna mieć również w stosunku do niego dystans o szerokości minimum 1 cm,
5. Ramę okienną ustawia się w otworze z użyciem klinów rozmieszczając je tak, żeby znajdowały się jak najbliżej punktów mocowania ramy w ościeżu i wiązań czopowych ramy.
Etap 2: Mocowanie okna.
Rodzaj materiału ościeża oraz jego konstrukcja decydują o sposobie mocowania, dlatego montaż okna w otworze okiennym powinien następować zgodnie z poniższymi regułami:
1. Dyble i kotwy rozmieszcza się w odległości 15–20 cm od naroży ramy okiennej. Liczba zamontowanych dybli lub kotew zależy od wymiarów okna – przy czym maksymalny rozstaw dybli lub kotew nie powinien przekraczać 80 cm.
2. Element ramy, w którym montowane są zawiasy, należy montować do ościeża dodatkowym dyblem lub kotwą.
3. Montaż wkrętów dyblowych lub kotwowych nie może spowodować odkształcenia ramy, wobec czego przed ostatecznym dokręceniem śrub rozporowych należy umieścić w fugach, między ramą, a ościeżem, przekładki drewniane o grubości szczeliny – jak najbliżej punktów montażowych.
4. Zamontować skrzydła w ramie i sprawdzić prawidłowość funkcjonowania skrzydła (rozwieranie, uchylanie).
Prawidłowo zamontowane okno nie wymaga regulacji, jeżeli jednak zachodzi taka potrzeba należy dokonać niezbędnych korekt w odpowiednich punktach okuć mając na uwadze:
- maksymalne odchylenie skrzydła od ramy,
- regulację zawiasów na „środku” zakresu,
- równomierne rozłożenie przymyku skrzydła (5–6 mm) na całym obwodzie.
W przypadku, gdy długość ramy między wiązaniami czopowymi przekracza 150 cm (drzwi balkonowe, drzwi zewnętrzne, słupek ruchomy), to należy stosować rozpórki stałe lub mechaniczne przed wykonaniem czynności uszczelniania.
Etap 3: Uszczelnienie dystansu wokół ramy okiennej.
Uszczelnienie dystansu między ościeżem, a ramą okienną dokonuje się z użyciem środków plastycznych oraz elastycznych. Zalecanym materiałem plastycznym jest pianka poliuretanowa, natomiast elastycznym – silikon. Przy uszczelnianiu pianką poliuretanową należy brać pod uwagę:
- temperaturę otoczenia,
- wilgotność powietrza,
- wielkość szczeliny,
- wielkość wzrostu objętości pianki montażowej,
- czas utwardzania i sprężystość po utwardzeniu.
Uszczelniając dystans wokół ramy okiennej powinno się:
- Unikać kładzenia pianki na całej szerokości ramy (uwzględnić w/w uwagi).
- Po utwardzeniu pierwszej warstwy, usunąć kliny montażowe i rozpórki.
- Miarą wewnętrzną przeprowadzić pomiary oraz sprawdzić poziom i pion oraz dokonać ewentualnych korekt.
- W przypadku potrzeby, uzupełnić szczelinę pianką poliuretanową, a nadmiar obciąć ostrym nożem.
Etap 4: Regulacja i kosmetyka.
Po zakończeniu uszczelniania należy ponownie sprawdzić prawidłowość funkcjonowania okna i dokonać korekt w regulacji oraz kosmetyki malarskiej ewentualnych uszkodzeń powłoki lakierniczej podczas transportu i montażu. Prawidłowo zainstalowane okno lub drzwi mogą wskazywać następujące odchyłki:
- odchyłka pionu i poziomu – 2 mm/m, jednak nie więcej niż 3 mm łącznie,
- różnica długości przeciwległych elementów – 1 mm,
- różnica przekątnych wrębu ramy – 2 mm.
Zalecane materiały i pomoce:
- jednoskładnikowa pianka poliuretanowa,
- taśma papierowa samoprzylepna do powierzchni akrylowych,
- poziomnica.
Montaż warstwowy z użyciem Taśm Okiennych
Aby montaż warstwowy stolarki okiennej spełnił swoje funkcje musi składać się z trzech warstw wewnętrznej, środkowej i zewnętrznej, przy czym wymagane jest spełnienie zasady „szczelniej od wewnątrz niż na zewnątrz”. Warstwę wewnętrzną stanowi Taśma Okienna Wewnętrzna lub Taśma Butylowa, która tworzy barierę dla pary wodnej powstającej wewnątrz domu, przez co chroni izolację cieplną przed zawilgoceniem. Warstwę środkową tworzy piana poliuretanowa odpowiedzialna za izolację termiczną połączenia okna z murem. Taśma Okienna Zewnętrzna stanowi idealną warstwę izolacji zewnętrznej, która chroni połączenie okna z murem przed działaniem szkodliwych czynników atmosferycznych. Jej zadaniem jest utworzenie bariery dla powietrza i opadów, co minimalizuje powstawanie mostków termicznych, jak również chroni stolarkę otworową przed niszczeniem. Taśma jest jednocześnie paroprzepuszczalna. Izolację zewnętrzną można wykonać także Taśmami Rozprężnymi np. gdy okno montujemy w murze z węgarkiem. Innowacyjnym i jednocześnie bardzo wygodnym rozwiązaniem jest Taśma Okienna Uniwersalna. Taśma ta jest przeznaczona do zabezpieczenia połączenia muru z ościeżnicą zarówno od wewnątrz jak i na zewnątrz. Składa się ona z wysokiej jakości, inteligentnej membrany o zmiennym parametrze Sd, co pozwala na uniwersalne zastosowanie.
1. Przyklejenie Taśmy Okiennej Wewnętrznej do profilu ramy okiennej (taśma wyklejana na boku).
2. Wykonanie odpowiednich zakładek na narożnikach okien.
3. Łączenia taśm należy wykonać na tzw. zakładki.
4. Umieszczenie okna w otworze.
5. Sprawdzenie ustawienia okna.
6. Przyklejenie Taśmy Okiennej Zewnętrznej do czoła ramy okiennej.
Ciepły montaż okien
Użycie paroizolacyjnych taśm okiennych to jedyna skuteczna metoda zabezpieczenia warstwy piany poliuretanowej przed przenikaniem wilgoci z otoczenia. Tylko sucha warstwa piany posiada odpowiednie parametry izolacyjne i akustyczne.
1. Przygotowanie podłoża.
Otwór okienny (ościeże) musi być równy i stabilny, aby możliwe było prawidłowe ułożenie taśm. Nierówne podłoża, np. z pustaków ceramicznych (zdjęcie 1), należy wyrównać zaprawą murarską, następnie ustabilizować podkładem gruntującym. Wyrównane podłoże – zdjęcie 2 i zdjęcie 3.
2. Przyklejanie taśmy do ościeżnicy.
Przykleić taśmę paroszczelną (czerwona) na ościeżnicę od strony wewnętrznej (zdjęcie 4) oraz taśmę paroprzepuszczalną (biała) od strony zewnętrznej (zdjęcie 5). W narożnikach pozostawić zakład ok. 4 cm, tzw. ucho (zdjęcie 6), skleić taśmę paskiem kleju.
3. Wypoziomowanie i montaż mechaniczny ościeżnicy w otworze okiennym.
Ustawić ościeżnicę w odpowiednim miejscu otworu, wypoziomować, wypionować (zdjęcie 7) i unieruchomić przy pomocy klinów bądź klocków z tworzywa sztucznego lub impregnowanego drewna (zdjęcie 8). Zamocować mechanicznie na kotwy, dyble lub konsole (w zależności od zaleceń producenta okien) (zdjęcie 9).
4. Przyklejanie taśmy paro-przepuszczalnej do ościeża na zewnątrz.
Zdjąć białą osłonkę zabezpieczającą taśmę i przykleić do muru na zagruntowane i suche ościeże (zdjęcie 10). Po delikatnym naciągnięciu folii docisnąć pasek butylu gumowym wałkiem, aby zapewnić szczelne połączenie. Taśmę należy zabezpieczyć przed oddziaływaniem warunków atmosferycznych maksymalnie do 3 miesięcy od montażu, w przypadku naklejania do zamontowanego wcześniej okna – niezwłocznie.
5. Wypełnianie szczeliny pianą poliuretanową.
Szczelina pomiędzy ościeżem a ościeżnicą powinna być całkowicie wypełniona sprężystym materiałem izolacyjnym, kompensującym ruchy ościeżnicy, wynikające ze zmiany temperatury i wilgotności otoczenia. Najlepsze efekty dają wysokiej jakości pianki poliuretanowe.
Przed aplikacją piany zwilżyć podłoże – przyśpiesza to proces polimeryzacji oraz poprawia strukturę komórkową piany. Szczelinę wypełniać pianą jedynie w części – piana rozpręża się podczas utwardzania – tak aby grubość pojedynczej warstwy nie była większa niż 3 cm (zdjęcie 11). Po utwardzeniu piany naddatki obciąć ostrym narzędziem (zdjęcie 12), pamiętając, żeby nie uszkodzić taśmy.
6. Przyklejanie taśmy paroszczelnej (czerwona) do ościeża od wewnątrz.
Taśma paroszczelna (czerwona) chroni warstwę piany poliuretanowej przed przenikaniem do niej pary wodnej i wilgoci z wnętrza budynku. Zdjąć białą osłonkę zabezpieczającą i przykleić taśmę do zagruntowanego i suchego ościeża (zdjęcie 13). Pasek butylu docisnąć gumowym wałkiem, aby zapewnić szczelne połączenie taśmy z murem. Po wyklejeniu taśma powinna przylegać do podłoża na całej szerokości. Miejsca łączenia taśm i wystających łączników mechanicznych doszczelnić klejem.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
