 Materiały budowlane
Co to jest cement? Jakie są jego rodzaje i zastosowanie?
Ciekawostki
Cement to bardzo popularny materiał budowlany o szerokim zastosowaniu. Produkt ten wykonuje się z konkretnych surowców mineralnych – wapień lub margiel i glina. Ponadto na rynku wyróżnić można różne rodzaje cementu, które mają odmienne zastosowanie w budownictwie. Czym jest cement i na co zwrócić uwagę przed jego zakupem? W niniejszym artykule wszystkie cechy, właściwości oraz zastosowanie cementu.
Skład cementu – z czego robi się cement?
W pierwszej kolejności rozdrabnia się wapień w tzw. kruszarce. Jednocześnie pracuje się nad oczyszczeniem gliny w szlamowniku. Następnie odpowiednio oczyszczone materiały wrzuca się do młyna, gdzie następuje ich zmielenie. Kolejny krok to dokładne osuszenie tak powstałej masy i jej wypalenie w piecu cementowym. Tym sposobem uzyskuje się klinkier cementowy, który wraz z różnymi dodatkami i gipsem zostaje drobno zmielony.
Jakie są rodzaje i klasy cementu?
W sprzedaży dostępnych jest pięć rodzajów cementu do powszechnego użytku:
- Cement portlandzki (CEM I)
- Cement portlandzki wieloskładnikowy (CEM II)
- Cement hutniczy (CEM III)
- Cement pucolanowy (CEM IV)
- Cement wieloskładnikowy (CEM V)
O ile wszystkie rodzaje cementu mają zastosowanie w szeroko pojmowanym budownictwie, tak poszczególne jego rodzaje z uwagi na odmienne właściwości fizyczne, będą lepiej lub gorzej sprawdzać się w przygotowaniu specjalistycznych zapraw czy też tynków murarskich.
Zastosowanie cementu
Skoro wiemy już, jakie są klasy cementu to sprawdźmy, czym one się wyróżniają i jakie mają zastosowanie. Warto też dodać, że skład cementu jest ściśle kontrolowany przez polskie normy: PN-EN 197-1:2012 „Cement – Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementów powszechnego użytku” oraz PN-B-19707:2013 Cement, Cement specjalny – Skład, wymagania i kryteria zgodności.
Cement portlandzki – otrzymywany jest poprzez połączenie klinkieru cementowego z gipsem (niekiedy dodawany jest także anhydryt). Cement portlandzki w formie pyłu jest niebezpieczny dla zdrowia. Posiada właściwości żrące, a jego wdychanie może prowadzić do poważnych schorzeń układu oddechowego. Ten rodzaj cementu dzieli się na 3 klasy wytrzymałościowe: 32,5, 42,5 oraz 52,5. Im wyższa klasa cementu, tym lepsza odporność na ściskanie wykonanej za jego pomocą zaprawy. Cement portlandzki wykorzystywany jest do budowy nawierzchni dróg, betonu towarowego, zapraw murarskich czy też konstrukcji zbrojonych stropów. Wysoka temperatura w trakcie hydratyzacji sprawia, że ten rodzaj cementu może być z powodzeniem wykorzystywany również w niskich temperaturach.
Cement portlandzki wieloskładnikowy – w celu jego uzyskania wykorzystuje się oprócz czystego klinkieru portlandzkiego, również inne dodatki (powyżej 5% masy cementu) takie jak popiół lotny krzemionkowy czy granulowany żużel wielkopiecowy. Do mieszanki dodaje się niekiedy siarczan wapnia, który służy jako regulator czasu wiązania. Ten rodzaj cementu jest wykorzystywany najczęściej do produkcji zapraw murarskich, betonów podkładowych, prefabrykatów wielko- i drobnowymiarowych oraz do stabilizacji gruntów drogowych.
Cement hutniczy – otrzymywany również z połączenia klinkieru portlandzkiego z żużlem i dodatkami, aczkolwiek w większych proporcjach (ponad 36%). Ten rodzaj cementu wyróżnia się wysoką odpornością na działanie wszelkich siarczanów. Ma zastosowanie w produkcji betonu o podwyższonej odporności na działanie czynników chemicznych (składowiska odpadów, oczyszczalnie ścieków).
Cement pucolanowy – swoimi właściwościami przypomina cement hutniczy. Jest wysoce odporny na działanie środowisk agresywnych chemicznie (np. na wody siarczanowe). Należy pamiętać, że należy on do substancji drażniących. Ma również podobne zastosowanie, co wyżej wspomniany cement hutniczy (budownictwo nadziemne i podziemne).
Cement wieloskładnikowy – posiada najwięcej dodatków żużla i pucolanu (do 80%) spośród wszystkich tu wymienionych rodzajów cementów. Betony wykonane z cementu wieloskładnikowego wykazują wolny przyrost wytrzymałości w początkowym etapie twardnienia, ale finalnie osiągają bardzo wysoką odporność na czynniki chemiczne i mechaniczne.
Cement a beton – jakie są różnice?
Niekiedy słyszy się, że wyrażenia takie jak cement i beton stosowane są zamiennie. Warto jednak uściślić znaczenie tych słów, ponieważ o ile faktycznie mają one zastosowanie w budownictwie, to spełniają z zasady odmienne funkcje. Cement to przede wszystkim półprodukt, który dodawany jest do mieszanki betonowej. Beton to z kolei mieszanka kilku składników – w tym omawianego cementu, który poprzez swoją hydratację w okresie twardnienia zapewnia całej mieszance zwartą konsystencję.
Wapno gaszone – do czego je wykorzystać
Wapnem gaszonym, czyli lasowanym, nazywamy wodorotlenek wapnia. Powstaje on w reakcji gaszenia wapna palonego. Jakie zastosowanie ma ten związek chemiczny i w jaki sposób wykorzystamy go w gospodarstwie domowym oraz ogrodzie?
Wapnem gaszonym, czyli lasowanym, nazywamy wodorotlenek wapnia. Powstaje on w reakcji gaszenia wapna niepalonego. Jakie zastosowanie ma ten związek chemiczny i w jaki sposób wykorzystamy go w gospodarstwie domowym oraz ogrodzie?
Wapno gaszone, nazywane również hydratyzowanym, było dawniej niezastąpionym materiałem budowlanym. Wchodziło w skład zapraw tynkarskich oraz murarskich i w tym samym celu stosuje się je również współcześnie. W przypadku zapraw murarskich nie ma potrzeby wcześniejszego moczenia wapna, gdyż nie jest to wymagane przepisami prawa, jednak dla jakości samej masy warto to robić.
Jeśli chodzi o zaprawy tynkarskie cementowe lub cementowo-wapienne, wcześniejsze moczenie wapna hydratyzowanego jest konieczne. Wapno dodane do zaprawy sprawia, że jest ona bardziej plastyczna, co uławia jej nakładanie, a dodatkowo przyczynia się do uzyskania bardziej trwałego tynku. Dodatkowo chroni go przed pęcznieniem oraz odspajaniem się od powierzchni ściany.
Wapno gaszone znajduje także inne zastosowanie w budownictwie. Wykorzystywane jest bowiem do bielenia ścian oraz sufitów budynków. Bielenie wpływa dezynfekująco na podłoża, likwidując pasożyty oraz chorobotwórcze drobnoustroje. Dodatkowo uodparnia pomalowane powierzchnie na rozwój grzybów i pleśni, co jest szczególnie ważne w pomieszczeniach o dużej wilgotności. Bielenie ścian możemy więc przeprowadzać w budynkach gospodarczych, oborach, piwnicach, ale również w mieszkaniach – szczególnie w kuchniach, łazienkach czy pralniach. Powstała w ten sposób warstwa ochronna będzie nieścieralna.
Wapno gaszone jest także jednym ze sposobów zmiękczania wody. Wodorotlenek wapnia oraz wodorotlenek sodu (czyli sodę) należy dodać w dokładnie określonej ilości do wody, która cechuje się podwyższą twardością. Metoda ta nazywa się sodowo-wapienną i jest wykorzystywana do uzdatniania wody pitnej oraz przemysłowej. W efekcie jej stosowania w wodzie wytrącają się osady, które następnie zostają odfiltrowane albo osiadają na dnie zbiornika.
Wapno jest także środkiem, za pomocą którego odkwasimy glebę w naszym ogrodzie czy na działce. W tym celu stosuje się różne rodzaje substancji, w zależności od tego, jaki typ podłoża chcemy odkwasić. Na gleby lekkie stosuje się wapno dolomitowe, rolnicze lub wapniak mielony. Wapno gaszone sprawdzi się natomiast w przypadku podłoża ciężkiego, np. gliniastego – stosujemy je jesienią, jeszcze przed przekopaniem ziemi. Pamiętajmy jednak, że równocześnie z wapnem nie należy stosować żadnych preparatów zawierających azot. Takie wapno stosowane jest również jako nawóz i dostępne jest w sklepach w formie gotowych preparatów.
Wapno gaszone wykorzystywane jest również w ogrodzie do bielenia pni drzew owocowych. Zabieg ten ma na celu ochronę drzew przed uszkodzeniami, do których dojść może zimą i wczesną wiosną na skutek silnego nagrzania w ciągu dnia i drastycznego spadku temperatury w nocy. Wapno gaszone jest najtańszym środkiem służącym ochronie pni i konarów przed pękaniem, a przy tym odznacza się skutecznością, jest nie trzeba zastępować go żadnymi innymi preparatami. substancji, w zależności od tego, jaki typ podłoża chcemy odkwasić. Na gleby lekkie stosuje się wapno dolomitowe, rolnicze lub wapniak mielony. Wapno gaszone sprawdzi się natomiast w przypadku podłoża ciężkiego, np. gliniastego – stosujemy je jesienią, jeszcze przed przekopaniem ziemi. Pamiętajmy jednak, że równocześnie z wapnem nie należy stosować żadnych preparatów zawierających azot. Takie wapno stosowane jest również jako nawóz i dostępne jest w sklepach w formie gotowych preparatów.
Beton - klasy, rodzaje i właściwości
Klasy betonuBeton jest jednym z najczęściej stosowanych materiałów we współczesnym budownictwie. Na jego rodzaj i jakość wpływają składniki wykorzystane do przygotowania mieszanki, a także ich wzajemne proporcje. Jakie właściwości posiada beton? Czym charakteryzują się poszczególne klasy i rodzaje betonu?
Czym jest beton?
Beton jest materiałem powstałym poprzez połączenie cementu (spoiwa) z wodą oraz kruszywem (wypełniaczem), a także ewentualnymi dodatkami. Woda pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji wyrobu, a wypełniacze nadają mu odpowiednie właściwości. Kruszywem jest zwykle piasek lub żwir, którego średnice ziaren dobierane są w zależności od pożądanych cech betonu Receptura robocza jednego metra sześciennego wyrobu najczęściej ustalana jest na podstawie norm składu betonu. Wymieszane składniki, których stan umożliwia dalsze zagęszczenie, nazywane są mieszanką betonową. Kiedy natomiast ulega ona stwardnieniu i osiąga konkretny poziom wytrzymałości na ściskanie, staje się betonem stwardniałym. Konieczność rozróżniania klas betonu wynika z różnorodnego zastosowania tego materiału. Beton wykorzystywany jest m.in. do wykonywania ścian nośnych, fundamentów czy stropów budynków, w związku z czym musi przenosić duże obciążenia przez długi okres czasu. O jakości betonu decyduje przede wszystkim jego klasa, podczas gdy marka ma zwykle drugorzędne znaczenie.
Klasy betonu
Wytrzymałość na ściskanie jest najważniejszą cechą betonu i decyduje o jego klasie. Największy wpływ na ten parametr ma wskaźnik wodno-spoinowy, a także procentowa zawartość cementu. Im mniej wody i więcej spoiwa, tym mocniejszy jest beton. Zwiększanie udziału cementu wpływa jednak negatywnie na właściwości reologiczne mieszanki. Wywołuje nadmiar naprężeń, które w tak wczesnej fazie są dla betonu zbyt trudne do przeniesienia. Zwiększeniu ulega także temperatura procesu hydratacji, przez co w strukturze materiału zaczynają się pojawiać pęknięcia. Sposobem na ograniczenie ich ilości jest wykorzystanie odpowiedniego zbrojenia przeciwskurczowego, a także stosowanie domieszek chemicznych w betonach o dużej wytrzymałości.
Wytrzymałość na ściskanie określa wielkość naprężeń, jakie przenieść może beton. Oznaczenia liczbowe mieszanek o określonych klasach podawane są w dwóch wartościach, które dotyczą wytrzymałości próbek o kształcie walca i sześcianu. W sześciennych elementach rozkład naprężeń jest najbardziej korzystny, przez co ich wytrzymałość uznaje się za większą. Budowa elementów betonowych rzadko jednak posiada budowę foremną, w związku z czym wytrzymałość określana na próbkach walcowych często okazuje się bardziej adekwatna. Oznaczenia opierają się na gęstości pozornej. Zgodnie z oficjalnymi normami europejskimi, klasa betonu opisywana jest literą "C" oraz dwoma oddzielonymi liczbami. W starszym nazewnictwie przyjmowano oznaczenie literą "B" z jedną liczbą, jednak obecnie jest ono rzadko stosowane.
Dostępność wielu różnych typów betonu daje praktycznie nieograniczone możliwości zastosowań projektowych. Materiał ten klasyfikować można ze względu na ciężar objętościowy - wyróżnia się beton ciężki, zwykły oraz lekki.
- Beton ciężki - jego ciężar objętościowy wynosi powyżej 2600 kg/m3. Do jego wykonania wykorzystuje się specjalne kruszywa, np. manganowe lub stalowe. Materiały z tej grupy stosowane są przede wszystkim w formie osłon biologicznych, które osłabiają promieniowanie jonizujące.
- Beton zwykły - może mieć ciężar objętościowy od 2000 do 2200 kg/m3 lub od 2200 do 2600 kg/m3. Cięższy z nich powstaje z mieszanki kruszyw naturalnych i łamanych, np. piasku z kamieniem bazaltowym lub żwirem. Wykorzystuje się go do tworzenia elementów konstrukcyjnych z betonu i żelbetu. Lżejszy beton zwykły wykonywany jest przy użyciu kruszyw porowatych, np. keramzytu. Wykorzystuje się go do wytwarzania elementów o wysokiej izolacyjności cieplnej, np. pustaków stropowych czy ścian osłonowych. Zwykły beton jest ciężki i mocny. Po stwardnieniu ulega jednak rozwarstwianiu i pękaniu, przez co nie można stosować go w zimie.
- Beton lekki posiada z kolei ciężar objętościowy od 800 do 2000 kg/m3. Powstaje z kruszyw lekkich i stosowany jest głównie w formie średniowymiarowych elementów stropowych i ściennych, a także drobnowymiarowych nadproży czy bloczków. Wykorzystuje się go także jako warstwę podkładową i wyrównawczą.
Klasy wytrzymałości na ściskanie betonu ciężkiego, zwykłego oraz lekkiego
Wyróżnia się klasy betonu ciężkiego i zwykłego od C8/10 do C100/115, a także lekkiego od LC8/9 do LC80/88. Najczęściej stosowane są klasy C8/10, C12/15, C16/20, C20/25 oraz C25/30.
Betony ciężki i zwykły
C8/10 (dawniej B10)
C12/15 (dawniej B15)
C16/20 (dawniej B20)
C20/25 (dawniej B25)
C25/30 (dawniej B30)
C30/37 (dawniej B37, B35 i B40)
C35/45 (dawniej B45)
C40/50 (dawniej B50)
C45/55 (dawniej B55)
C50/60 (dawniej B60)
C55/67
C60/75
C70/85
C80/95
C90/105
C100/115
Beton lekki
LC8/9
LC12/13
LC16/18
LC20/22
LC25/28
LC30/33
LC35/38
LC40/44
LC45/50
LC50/55
LC55/60
LC60/66
LC70/77
LC80/88
Klasyfikacji podlegają także poszczególne zakresy wytrzymałości betonu. Materiały posiadające klasy wyższe od C50 nazywane są wysokowartościowymi (BWW). W przypadku tych mieszanek, wytrzymałość na ściskanie przekracza 60 MPa. Do wytworzenia betonu wysoko-wytrzymałego stosuje się cement oraz kruszywa o dużej wytrzymałości. Wykonane z nich elementy cechują się wysoką nośnością i rozpiętością, ale jednocześnie posiadają stosunkowo małą masę.
Betony bardzo wysokowartościowe (BBWW) to takie, które wymagają zastosowania składników jeszcze wyższej jakości. Górne granice wytrzymałości na ściskanie są w tym przypadku różnie przyjmowane - zwykle od C100 do C150.
Beton ultra wysokowartościowy (BUWW) posiada natomiast klasę wytrzymałości powyżej 150 MPa. Najczęściej stosuje się go ze zbrojeniem rozproszonym. Betony BUWW cechują się unikalnymi, znacząco odbiegającymi od najpopularniejszych betonów składami mieszanek.
Lekki beton wysokowartościowy (LBWW) posiada wytrzymałość na ściskanie w granicach LC60 do LC85, przy gęstości ustalonej na 1850 - 2000 kg/m3. Wysokowartościowy włókno-beton (WBWW) to beton ze zbrojeniem rozproszonym w formie włókien - np. węglowych, metalowych czy polipropylenowych. Wyróżnia się także betony samo-zagęszczające się (SCC) oraz prawie samo-zagęszczające się (ASCC), należące do najbardziej upłynnionych. Można je układać bez wibrowania, nawet przy gęstym zbrojeniu oraz skomplikowanych kształtach.
Rodzaje betonu
Właściwości betonu zależą przede wszystkim od jego składu oraz proporcji. Wyróżnia się beton płukany, w którym kruszywo w pewnym stopniu wystaje z mieszanki i zapewnia ciekawy efekt estetyczny. Beton stemplowany może imitować inne materiały, np. kamień, drewno czy cegłę. Beton samozagęszczalny nie wymaga wibrowania, ponieważ zagęszcza się pod wpływem swojej masy. Beton siarkowy wzbogacany jest o siarkę, co zapewnia mu odporność na kwasy. Suchy beton praktycznie pozbawiony jest wody https://szpachelka.pl/suchy-beton.html, podczas gdy wodoszczelny - wykazuje zwiększoną odporność na ciecze.
Wyróżnia się także beton samoczyszczący, który utlenia wiele zanieczyszczeń. Materiały te zaliczają się do betonów płynnych, jednak mogą być nabyte także w stałej formie. W zależności od przeznaczenia, poszczególne typy betonu wytwarzane są w różny sposób. W formie stałej dostępne są m.in. prefabrykaty czy płyty z betonu, a także elementy podjazdowe, bloczki komórkowe, kolumny, kominki, blaty, donice czy zlewy.
Beton podzielić można także ze względu na metodę zagęszczania, na: wałowany, wirowany, natryskowy oraz próżniowy. Mieszanki najczęściej klasyfikowane są na beton towarowy oraz architektoniczny. W pierwszym przypadku materiał nie jest wyrabiany na placu budowy, tylko zamawiany w betoniarni. Beton architektoniczny wytwarzany jest natomiast samodzielnie, dzięki czemu można nadać mu określony kształt, fakturę czy kolor. Powstają z niego m.in. ściany działowe, elewacje domów, elementy armatury czy ogrodzenia i ozdoby.
Rodzaje betonu a zastosowanie
Poszczególne rodzaje betonu klasyfikowane są także na podstawie zastosowania. Obecnie produkuje się mieszanki o specjalnym przeznaczeniu, zawierające różne mineralne dodatki oraz chemiczne domieszki. Beton zyskuje dzięki temu lepszą urabialność oraz płynność, a nierzadko także szybszy czas wiązania oraz mniejszy ciężar.
Ze względu na otrzymane w ten sposób właściwości, wyróżnić można beton:
- jastrychowy,
- polimerowy,
- komórkowy,
- autoklawizowany,
- żużlobeton,
- asfaltobeton.
Osobną kategorię zajmuje fibrobeton, czyli zbrojony włóknem szklanym beton dekoracyjny. Doskonale sprawdza się zarówno we wnętrzach, jak i na zewnątrz. Stosowany jest przede wszystkim do wyrobu posadzek i płyt parkingowych.
Klasy ekspozycji betonu
Poza standardową klasyfikacją pod względem wytrzymałości na ściskanie, właściwości czy zastosowania, poszczególne typy betonu rozróżnić można także na podstawie klas ekspozycji. Opisują one wpływ czynników środowiska naturalnego na dany materiał, a tym samym określają ryzyko wystąpienia w nim zniszczeń chemicznych lub mechanicznych. Klasyfikacja ta znacząco ułatwia wybór odpowiedniego betonu do rodzaju tworzonej konstrukcji.
Podatność na poszczególne zniszczenia wyrażana jest liczbowo z przedrostkiem "X" - im wyższy stopień, tym bardziej ekstremalne oraz intensywne może być oddziaływanie danej kategorii zagrożenia na materiał:
- Ryzyko agresji środowiska lub korozji nie występuje,
- Występuje ryzyko korozji spowodowanej karbonatyzacją,
- Występuje ryzyko korozji spowodowanej chlorkami,
- Występuje ryzyko korozji spowodowanej chlorkami wody morskiej,
- Występuje ryzyko agresywnego oddziaływania zamrażania lub rozmrażania, z uwzględnieniem środków odladzających lub bez,
- Występuje ryzyko agresji chemicznej,
- Występuje ryzyko korozji spowodowanej ścieraniem,
Konstrukcje betonowe narażone mogą być nawet na kilka oddziaływań - wówczas opisywane są wszystkimi rozpoznanymi klasami. Jeżeli nie występuje żadne z zagrożeń, stosowane jest oznaczenie "X0", gdzie "0" reprezentuje brak niebezpieczeństwa.
Rodzaje kruszyw budowlanych oraz ich zastosowanie
Kruszywa są materiałami, które wykorzystuje się w budownictwie. Dzięki nim powstają, m.in. drogi, podjazdy oraz zaprawy. Czym się one charakteryzują? Jaki jest ich podział? Gdzie jeszcze znajdują zastosowanie? Na wszystkie te pytania odpowiemy w naszym artykule.
Czym są kruszywa?
Kruszywa są sypkimi materiałami o ziarnistej budowie. Dzięki swoim właściwościom wykorzystywane są w szerokim zakresie budownictwa, budowy dróg oraz w ogrodzie. Do kruszyw zaliczamy, m.in. piasek, grys, żwir, otoczaki czy pospółkę. Głównym sposobem ich pozyskania są prace kopalniane oraz recykling, w którym konieczne jest poddanie ich mechanicznemu przetworzeniu oraz uszlachetnieniu. Ponowna obróbka kruszyw jest bardzo korzystna dla środowiska – najczęściej przerabiany jest gruz. Dzięki recyklingowi znacznie ograniczamy ilość odpadów budowlanych np. gruz betonowy – wpływa to również korzystnie na nasze środowisko. Ponowne użycie tego kruszywa zmniejsza eksploatację naturalnych surowców, które wykorzystuje się w pracach budowlanych.
Podział kruszyw
Kruszywa dzieli się na wiele kategorii – w zależności od ich pochodzenia, sposobu pozyskania, wielkości czy gęstości objętościowej.
Podział kruszyw ze względu na ich pochodzenie oraz sposób pozyskania
Kruszywa dzielimy na:
- kruszywa naturalne – są to materiały pochodzenia mineralnego, które powstały w wyniku erozji skał (uległy rozdrobnieniu), bądź zostały uzyskane przez mechaniczne rozkruszenie skał litych; poddawane są one uszlachetnieniu (usuwaniu zanieczyszczeń pylistych, czyli ziaren wielkości do 0,05 mm).
- kruszywa sztuczne – materiały te mają pochodzenie mineralne – poddawane są one jednak recyklingowi oraz obróbce termicznej, dzięki czemu powstają nowe kruszywa takie jak, np. kerazmyt (wypiekanie) czy glinoporyt (spiekanie).
Podział ze względu na wielkość ziare
Przyjmując jako kryterium wielkość ziaren (ziarnistość kruszywa), kruszywo dzielimy je na:
- kruszywa drobne – o wielkości ziaren mniejszych lub równych 4 mm,
- kruszywa grube – o wielkości ziaren większej od 4 mm,
- kruszywa o ciągłym uziarnieniu – są mieszanką kruszyw drobnych i grubych,
- kruszywa „wypełniacze” – kruszywa, które mogą przejść przez sito 0,063 mm,
- kruszywa naturalne – kruszywa pochodzenia rzecznego i lodowcowego o ziarnach wielkości od 0 do 8 mm.
Podział ze względu na gęstość objętościową
Gęstość objętościowa jest stosunkiem masy kruszyw do ich objętości. W takim wypadku materiały sypkie dzielimy na:
- lekkie – gęstość mniejsza niż 1800 kg/m3,
- zwykłe – gęstość od 1800 kg/m3 do 3000 kg/m3,
- ciężkie – gęstość większa niż 3000 kg/m3.
Zastosowanie kruszyw w budownictwie
W branży budowlanej kruszywa służą głównie do tworzenia mieszanek betonowych. Materiały te często stanowią około 70% objętości betonu, dzięki czemu wpływają w dużym stopniu na właściwości mieszanki. Kruszywa posiadają odpowiedni stopień wilgotności oraz wysoką wytrzymałość. W zależności od rodzaju betonu wykorzystujemy różny rodzaj kruszyw. Do tworzenia zwykłego betonu używamy, m.in. żwiru, bazaltu i granitu. W przypadku mieszanki ciężkiej wykorzystujemy, np. baryt, magnetyt i limonit. Do najsłabszego rodzaju betonu odpowiednie są, np. węglanoporyty i kerazmyty. W budownictwie chętnie wykorzystywany jest również piasek – dzięki niemu wykonamy, m.in.:
- zaprawy murarskie – cementowe, gipsowe, tynki,
- masy budowlane – bitumiczne i kleje,
- nasypy.
Kruszywa – idealnie do prac przydomowych i ogrodowych
Kruszywa są materiałami, które wykorzystamy w pracach przydomowych i ogrodowych. Dzięki swojej budowie i wytrzymałości znajdują one różne zastosowanie, m.in. jako podsypka czy ozdoba oczka wodnego – do takich prac przydatne są, np. piasek, żwir i grys.
Ozdoba oczka wodnego
Do dekoracji oczka wodnego często wykorzystywane są otoczaki – kamienie, które zostały poddane obróbce w celu naturalnego wygładzenia i zaokrąglenia. Dzięki temu nadają one naturalność naszemu oczku oraz podkreślają jego obecność w ogrodzie.
Wypełnienie przestrzeni ogrodowej
Kamienie i żwir są wykorzystywane do aranżacji ogrodu – najczęściej w miejscach, w których nie chcemy, aby rosła trawa lub chwasty. Nadają one walorów estetycznych naszemu ogrodowi, tworząc tło dla krzewów, kwiatów i drzewek.
Utwardzenie podjazdu
Bardzo ważne jest to, aby nasz podjazd był stabilny i twardy. Do jego podsypki warto wykorzystać piasek, żwir lub pospółkę – gwarantują one dobre odprowadzanie wody, dzięki czemu na podjeździe nie powstaną kałuże.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
