Sprzęt kuchenny AGD
Kuchenki
Kuchenki można podzielić:
- ze względu na sposób zasilania na: gazowe (gazowa płyta i piekarnik), elektryczne (elektryczna płyta i piekarnik), gazowo-elektryczne (płyta gazowa lub gazowo-elektryczna, elektryczny piekarnik), elektryczno-gazowe (elektryczna płyta, gazowy piekarnik).
- ze względu na sposób ustawienia na : wolno stojące, przeznaczone do wbudowania, składające się z płyty grzejnej i piekarnika, które można instalować razem (jeden panel sterowania) lub osobno (oddzielne panele sterowania) – płytę grzejną wbudowuje się w blat kuchenny, a piekarnik w szafkę.
Kuchenkę gazową może podłączyć tylko osoba z uprawnieniami (jest to warunkiem uwzględnienia gwarancji przez sklep). Kuchenka może być podłączona do instalacji gazowej sztywnym przewodem lub przy pomocy elastycznego złącza.
Płyty grzewcze gazowe wykonuje się z emaliowanej (najczęściej białej lub brązowej) blachy lub stali nierdzewnej. Są wyposażone w cztery lub dwa palniki gazowe o różnej wielkości oraz pokrywę (także z emaliowanej blachy lub z hartowanego szkła).
Płyty ceramiczne nowej generacji są gładkie i mają tylko zaznaczone pola grzejne (okrągłe lub owalne). Mają kolor czarny, czasami szary lub biały. Spotyka się też płyty wzorzyste. Moc pól grzejnych zależy od ich średnicy.
Pola grzejne zwykłe rozgrzewają się w ciągu kilkunastu sekund, tzw. pola high light – w ciągu 3 sekund, pola halogenowe – są gorące od razu po włączeniu płyty.
Płyty indukcyjne włączają się dopiero po postawieniu naczynia (w płytach tych pole ma niską temperaturę – nagrzewa się tylko dno naczynia).
Piekarnik może być gazowy lub elektryczny. Piekarniki mają najczęściej drzwiczki uchylane od góry, czasami z boku (jak w szafkach) lub wysuwane razem z półkami. Drzwiczki są wyposażone w szyby, najczęściej podwójne, rzadziej – potrójne. Pod piekarnikiem zwykle znajduje się szuflada. Nowoczesne piekarniki umożliwiają ustawienie żądanej temperatury pieczenia, dostosowanej do rodzaju przygotowywanej potrawy.
Kuchenki są często wyposażone w dodatkowe funkcje, takie jak: zapalarka iskrowa (zapalenie płomienia następuje po przekręceniu kurka lub wciśnięciu przycisku), zabezpieczenie przed wypływem gazu (np. w przypadku zagaśnięcia płomienia), zegar. Piekarnik może być wyposażony w: termoobieg (wymuszony obieg gorącego powietrza podczas pieczenia), system niezależnego włączania grzałek, elektryczny rożen, wyciąg do wysuwania blach, możliwość pieczenia na parze, potrójną lub panoramiczną szybę (umożliwiającą dokładne obejrzenie wnętrza), niezależne oświetlenie, blokadę chroniącą przed włączeniem przez dzieci.
Chłodziarki i chłodziarko-zamrażarki
Chłodziarka jest to urządzenie jednokomorowe (wyposażone w jedną parę drzwi) z wbudowanym (najczęściej niewielkim) zamrażalnikiem. Chłodziarki mają tylko jeden agregat. Temperatura w chłodziarce wynosi od +4 do +8°C, a temperatura w zamrażalniku, zależnie od modelu: -6 lub -12°C.
Chłodziarko-zamrażarki różnią się od klasycznych chłodziarek tym, że mają dwie oddzielne (wyposażone w niezależne pary drzwi) komory: chłodzącą i mrożącą (zamrażalnik). Zamrażalnik może być zlokalizowany na górze lub na dole.
Chłodziarko-zamrażarki mają jeden lub dwa agregaty (oddzielny dla każdej komory). Są zwykle wyposażone w jeden lub dwa termostaty umożliwiające zaprogramowanie temperatury w komorze chłodzącej i zamrażalniku (najczęściej dostępne są temperatury: -6, -12, -18, -24°C).
Zdolność zamrażania w dostępnych na rynku chłodziarkach wynosi od 3 do 18 kg na dobę, a bezpieczny czas przechowywania produktów zamrożonych w przypadku przerw w zasilaniu – od 10 do 20 godzin.
Chłodziarki zwykle mają system automatycznego odszraniania ścian komory chłodzącej (czasami także zamrażalnika) – woda z rozmrożonego szronu jest odprowadzana rynienką do pojemnika na zewnątrz, skąd wyparowuje.
Dodatkowe funkcje to: szybkie chłodzenie, szybkie zamrażanie, funkcja eco (oszczędność energii), przycisk zasilania umożliwiający włączanie i wyłączanie bez konieczności odłączania od sieci, wentylator, funkcja pamięci, samozamykanie drzwi, świetlny lub dźwiękowy alarm w przypadku niedomkniętych drzwi.
Chłodziarki i chłodziarko-zamrażarki można podzielić na:
– wolno stojące (nie wolno ich zabudowywać ); mają obudowę jednobarwną lub wzorzystą, czasami ze stali nierdzewnej,
– przeznaczone do zabudowy (wyposażone w wentylator wspomagający wymianę powietrza ogrzewanego podczas pracy); mają niewykończone drzwiczki z zaczepami do zamocowania płyty meblowej.
Wszystkie chłodziarki i chłodziarko-zamrażarki są wyposażone w półki (szklane, z tworzywa sztucznego lub metalowe – pełne albo ażurowe) oraz pojemniki na owoce i warzywa. W niektórych modelach kąt nachylenia półek można regulować. Półki zamontowane na drzwiach (na stałe albo zawieszane) są przeznaczone na butelki, jajka itp. Niektóre chłodziarki mają w dolnej części tzw. komorę zero stopni przeznaczoną do przechowywania świeżych warzyw, owoców, niezamrożonego mięsa i ryb.
Mogą być wyposażone dodatkowo w: podwieszane pojemniki do przechowywania drobnych przedmiotów (lekarstwa, filmy fotograficzne), które nie powinny bezpośrednio stykać się z żywnością, pojemniki na kostki lodu, pojemniki na tubki, zamykane szuflady chroniące przygotowane potrawy przed wysychaniem, wieszaki lub specjalne druciane półki na butelki, półki do szybkiego schładzania napojów, pochłaniacz zapachów. W większości modeli istnieje możliwość dowolnego zamontowania drzwi (można je otwierać na lewo lub na prawo).
Zamrażarki
Zamrażarki są to urządzenia przeznaczone do domowego zamrażania produktów spożywczych. Mają jedną komorę i jeden agregat. Temperaturę ustawia się przy pomocy termostatu. Minimalna temperatura wynosi, zależnie od modelu -18 lub -24°C. Zamrażarki można podzielić na:
– szufladowe, wyposażone w szuflady (3-5) do przechowywania różnych rodzajów produktów
– wolno stojące lub przeznaczone do zabudowy,
– skrzynkowe, składające się tylko z jednej (zamykanej klapą) komory, w której podwiesza się koszyki na produkty – tylko wolno stojące.
Zamrażarki mają parametry i funkcje podobne do chłodziarko-zamrażarek.
Zmywarki
Zmywarki można podzielić na:
– wolno stojące,
– przeznaczone do zabudowy ; często nie mają blatu górnego i drzwiczek,
– kompaktowe.
Zmywarki kompaktowe mają wymiary zbliżone do wymiarów kuchenek mikrofalowych; można je ustawić w dowolnym miejscu w kuchni lub zamontować pod zlewozmywakiem. Umożliwiają jednorazowe zmywanie 4-5 kompletów naczyń. Zmywarki duże i średnie (przeznaczone do zmywania 5-12 kompletów naczyń) mają wysokość analogiczną jak szafki kuchenne, można ustawiać je w ciągu kuchennym.
W obudowie zmywarki znajdują się wysuwane kosze, w których umieszcza się naczynia. Oddzielne pojemniki są przeznaczone na detergenty, sole zmiękczające i środki nabłyszczające. W skład wyposażenia dodatkowego wchodzą: specjalne kosze, tace lub uchwyty (np. na kieliszki, długie noże), głowica do mycia blach. Naczynia są zmywane strumieniami wody pod ciśnieniem.
Woda do zmywania może być ogrzewana: grzałką, w podgrzewaczu przepływowym lub wymienniku. Najprostsze zmywarki wyposażone są w 3 programy zmywania, modele bardziej złożone – nawet w kilkanaście.
Podstawowy program zmywania obejmuje mycie zabrudzonych naczyń przez ok. 90 minut w wodzie o temperaturze 65-70°C (płukanie wstępne, mycie z dodatkiem detergentu, płukanie, płukanie z nabłyszczaniem, suszenie).
Bardziej złożone modele mają większą liczbę programów, o różnym czasie trwania i różnej temperaturze wody: do mycia wstępnego, do szybkiego mycia naczyń lekko lub świeżo zabrudzonych, do mycia naczyń mocno zabrudzonych (o wyższej temperaturze wody i dłuższym czasie zmywania), do mycia delikatnego (np. szkła), programy ekonomiczne (zużywające mniej energii), programy rozpoznające automatycznie stopień zabrudzenia i dopasowujące do niego czas zmywania i temperaturę wody, programy 1/2 przeznaczone do zmywania mniejszej ilości naczyń.
Niektóre zmywarki wyposażone są w funkcje dodatkowe: programator, czujnik załadunku, czujnik poboru soli zmiękczającej, dodatkowe płukanie, blokadę drzwi. Do mycia naczyń używa się specjalnych detergentów (tradycyjne środki do mycia naczyń nie nadają się do zmywarek), które mają postać płynu, proszku lub tabletek. Poza tym stosuje się środki nabłyszczające zapobiegające powstawaniu zacieków oraz sole zmiękczające wodę. W zmywarkach nie powinno się myć: naczyń i sztućców z drewna, miedzianych lub cynowych (mogą ulec zmatowieniu), nieodpornych na wysoką temperaturę. Niektóre zmywarki nie nadają się do mycia kryształów.
Okapy kuchenne
Okapy kuchenne wentylują pomieszczenie, usuwają nadmiar wilgoci z powietrza oraz pochłaniają tłuszcz i zapachy powstające podczas gotowania i smażenia. Ze względu na sposób działania można je podzielić na wyciągi i pochłaniacze. Wyciąg jest to okap działający w systemie otwartym. Powietrze znad kuchenki jest zasysane przez wentylator, następnie przechodzi przez filtr zatrzymujący zanieczyszczenia mechaniczne i jest odprowadzane do przewodu wentylacyjnego, a stamtąd na zewnątrz budynku. Pochłaniacz jest to okap działający w systemie zamkniętym.
Zużyte powietrze znad kuchenki przechodzi przez system filtrów (mechanicznych – metalowych, z fizeliny lub papieru oraz węglowych – pochłaniających zapachy), a następnie jest oddawane z powrotem do pomieszczenia. Okapy wyposażone są w silniki, które napędzają wentylatory. Mogą być włączane przyciskiem, sterowane elektronicznie (pilotem), a nawet programowane. Wykonuje się je ze stali nierdzewnej i tworzyw sztucznych. Droższe modele są wykończone drewnem, mosiądzem lub miedzią.
Zależnie od miejsca zamontowania (i związanego z tym kształtu) okapy dzielą się na:
– przyścienne – mocowane do ściany, o kształcie prostokątnym, półkolistym lub owalnym; są wyposażone w komin, w którym ukryte są rury odprowadzające powietrze do kanału wentylacyjnego,
– narożne – montowane bezpośrednio do ściany (zwykle w rogu kuchni), najczęściej kwadratowe, z jednym bokiem ściętym,
– podszafkowe – przeznaczone do zamontowania pod wiszącą szafką kuchenną,
– do zabudowy – montowane w szafce,
– wyspowe – montowane do sufitu (w przypadku, gdy kuchenka nie przylega do ściany, ale jest ustawiona na przykład pośrodku pomieszczenia).
Wydajność okapu (mierzona w m 3 /h) jest to ilość powietrza, która może być przefiltrowana w ciągu godziny. Wydajność okapu musi pozwalać na odprowadzenie oparów w czasie gotowania (wentylację kuchni zapewnia natomiast wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna z wlotem umieszczonym pod sufitem). Przyjmuje się, że w ciągu godziny powietrze w kuchni powinno być wymienione co najmniej 6, ale nie więcej niż 10 razy.
Okapy mają różne wymiary, dostosowane do wymiarów kuchenek i szafek. Są podświetlane żarówkami zwykłymi lub halogenowymi. W niektórych modelach można regulować natężenie strumienia światła. Urządzenie kuchni można zaprojektować samodzielnie lub skorzystać z pomocy specjalisty. Niektóre firmy (np. Ikea) oferują darmowe konsultacje na podstawie przedstawionego rzutu pomieszczenia z zaznaczonym rozmieszczeniem przewodów instalacyjnych.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
