plan Fahda
plan Fahda - plan rozwiązania konfliktu bliskowschodniego przedstawiony przez saudyjskiego księcia koronowanego Fahda 7 sierpnia 1981 roku i przyjęty w nieco zmienionej formie na szczycie Ligi Arabskiej w Fez (Maroko) 9 września 1982 roku. Zawierał 8 punktów wzywających do:
1) wycofania się Izraela z wszystkich arabskich terytoriów okupowanych po wojnie 6-dniowej w 1967 roku, w tym arabskiej (wschodniej) Jerozolimy;
2) usunięcia osiedli założonych przez Izrael na terytoriach zdobytych w 1967 roku;
3) zapewnienia wolności wyznania i wykonywania religijnych obrzędów dla wszystkich religii w miejscach świętych;
4) potwierdzenia praw narodu palestyńskiego do powrotu do swoich domów i odszkodowań dla tych, którzy nie chcą powrotu (w inicjatywie Fez: także prawo Palestyńczyków do samostanowienia pod przywództwem Organizacji Wyzwolenia Palestyny);
5) ustanowienia nadzoru ONZ nad Zachodnim Brzegiem i Strefą Gazy na kilkumiesięczny okres przejściowy;
6) ustanowienia niepodległego państwa palestyńskiego z Jerozolimą Wschodnią (w inicjatywie Fez: z Jerozolimą) jako stolicą;
7) prawa wszystkich państw w regionie do życia w pokoju (w inicjatywie Fez: gwarancji przez Radę Bezpieczeństwa ONZ pokoju między wszystkimi państwami regionu);
8) gwarancji powyższych zasad przez Radę Bezpieczeństwa ONZ.
Plan Fahda nie spotkał się z zainteresowaniem USA i został odrzucony przez Izrael. |
